17. ΠΩΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΝ ΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΤΙΣ ΜΑΓΙΚΕΣ

ΣΚΕΨΕΙΣ;

 

M-17.1. Αυτό είναι ένα κρίσιμο ερώτημα, και για το δάσκαλο και για το μαθητή. 2 Εαν ο

δάσκαλος του Θεού το χειριστεί λανθασμένα, έχει βλάψει τον εαυτό του και έχει επιτεθεί και

στο μαθητή του. 3 Αυτό ισχυροποιεί το φόβο, και κάνει τη μαγεία να φαίνεται πολύ αληθινή,

και στους δυο τους. 4 Γι' αυτό, ο τρόπος αντιμετώπισης της μαγείας τελικά είναι ένα μάθημα

που είναι σημαντικό να το κατέχει ο δάσκαλος του Θεού. 5 Το πρώτο του μέλημα είναι να

μην επιτεθεί στο μαθητή του. 6 Αν μια μαγική σκέψη του προκαλεί θυμό, οποιασδήποτε

μορφής, τότε ο δάσκαλος του Θεού μπορεί να είναι σίγουρος ότι εκείνη τη στιγμή

ενδυναμώνει την πεποίθησή του στην αμαρτία και έχει καταδικάσει τον εαυτό του. 7 Ακόμα,

μπορεί να είναι σίγουρος ότι έχει ζητήσει την κατάθλιψη, τον πόνο, το φόβο και την

καταστροφή. 8 Ας θυμηθεί, λοιπόν, ότι αυτό που κάνει δεν είναι εκείνο που θα ήθελε να

διδάσκει, γιατί δεν είναι εκείνο που θα ήθελε να μάθει.

 

M-17.2. Υπάρχει, παρόλα αυτά, ένας πειρασμός να αντιδρά κανείς στη μαγεία με τρόπο που

την ενισχύει. 2 Και αυτό δεν είναι πάντα εμφανές. 3 Πράγματι, μπορεί εύκολα να κρύβεται

πίσω από μια επιθυμία για παροχή βοήθειας. 4 Και αυτή η “διπλή” επιθυμία είναι που κάνει

τη βοήθεια να μην αξίζει και πολύ, και δε μπορεί παρά να οδηγήσει σε ανεπιθύμητα

αποτελέσματα. 5 Και δεν πρέπει και να ξεχνά κανείς ότι το αποτέλεσμα που προκύπτει θα

επέλθει και στο δάσκαλο και στο μαθητή, εξίσου. 6 Πόσες φορές έχει τονιστεί ότι μόνο και

μόνο στον εαυτό σου προσφέρεις; 7 Και που θα φαινόταν αυτό καλύτερα, παρά στους

τρόπους που βοηθά ο δάσκαλος του Θεού αυτούς που χρειάζονται τη βοήθειά του; 8 Εδώ

είναι που φαίνεται πεντακάθαρα ότι το δώρο του, δίνεται στον ίδιο τον εαυτό του. 9 Γιατί

θα προσφέρει μόνο αυτό που έχει επιλέξει για τον εαυτό του. 10 Και μέσα σ' αυτό το δώρο

έγκειται η κρίση του για τον άγιο Υιό του Θεού.

 

M-17.3. Το πιο εύκολο, είναι να διορθώνονται τα λάθη εκεί που είναι πιο φανερά, και τα

λάθη μπορούν να αναγνωρίζονται από τα αποτελέσματά τους. 2 ΈΈνα μάθημα το οποίο έχει

διδαχθεί σωστά δεν μπορεί να οδηγεί παρά μόνο στην απελευθέρωση και του δασκάλου και

του μαθητή, που μοιράστηκαν ένα κοινό σκοπό. 3 Επίθεση μπορεί να υπάρξει μόνο αν

υπήρξε αντίληψη διαφορετικών στόχων. 4 Και πραγματικά, μόνο αυτό μπορεί να έχει

συμβεί, αν το αποτέλεσμα είναι οτιδήποτε άλλο από χαρά. 5 Ο μοναδικός στόχος του

δασκάλου συγκεντρώνει τον διαμοιρασμένο στόχο του μαθητή και τον στρέφει προς μια και

μόνη κατεύθυνση, όπου το μόνο που ζητά πλέον είναι βοήθεια. 6 Στη συνέχεια, η

ανταπόκριση σ' αυτό αίτημα είναι εύκολη με μια και μόνη απάντηση, και αυτή η απάντηση

θα εισέλθει αλάνθαστα στο νου του δασκάλου. 7 Από εκεί, η απάντηση ακτινοβολεί στο νου

του μαθητή, ενοποιώντας τον με το νου του δασκάλου.

 

M-17.4. ΊΊσως είναι χρήσιμο να θυμόμαστε ότι κανένας δεν μπορεί να θυμώνει με ένα

γεγονός. 2 Αυτό που προκαλεί αρνητικά συναισθήματα είναι πάντοτε μια ερμηνεία,

γεγονός. 2 Αυτό που προκαλεί αρνητικά συναισθήματα είναι πάντοτε μια ερμηνεία,

ανεξάρτητα από τη φαινομενική αιτιολόγησή της από αυτά που εμφανίζονται ως γεγονότα.

3 Ανεξάρτητα, επίσης, από την ένταση του θυμού που προκαλείται. 4 Μπορεί να πρόκειται

για έναν ελαφρό εκνευρισμό, τόσο ήπιο που να είναι δύσκολο ν' αναγνωριστεί καθαρά. 5 ΉΉ

μπορεί ακόμα και να πάρει τη μορφή έντονης οργής, ακολουθούμενης από σκέψεις βίας, που

είτε μοιάζει να πραγματοποιούνται είτε παραμένουν φαντασίωση. 6 Δεν έχει σημασία. 7

ΌΌλες αυτές οι αντιδράσεις δεν έχουν καμιά ουσιαστική διαφορά. 8 Κρύβουν την αλήθεια,

και αυτό ποτέ δε μπορεί να είναι ζήτημα διαβάθμισης. 9 Η αλήθεια ή είναι φανερή, ή δεν

είναι. 10 Δεν είναι δυνατόν να αναγνωρίζεται μερικώς. 11 ΌΌποιος δεν έχει επίγνωση της

αλήθειας δεν μπορεί παρά να βλέπει ψευδαισθήσεις.

 

M-17.5. Ο θυμός ως αντίδραση στην αντίληψη μαγικών σκέψεων, είναι μια βασική αιτία

φόβου. 2 Αναλογίσου τι σημαίνει αυτή η αντίδραση, και γίνεται φανερό το πόσο κεντρικό

ρόλο παίζει στο σύστημα σκέψης του κόσμου. 3 Μια μαγική σκέψη, με την εμφάνισή της και

μόνον, πιστοποιεί ένα διαχωρισμό από τον Θεό. 4 Δηλώνει, με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο, ότι ο

νους που πιστεύει ότι έχει ξεχωριστή βούληση η οποία μπορεί να εναντιώνεται στη Βούληση

του Θεού, επίσης πιστεύει ότι μπορεί και να το επιτύχει. 5 Το ότι κάτι τέτοιο δεν μπορεί να

συμβεί είναι προφανές. 6 ΌΌμως είναι εξίσου προφανές ότι κάποιος είναι δυνατόν να το

πιστεύει ως γεγονός. 7 Και εδώ είναι που βρίσκεται η γενέτειρα της ενοχής. 8 Εκείνος που

σφετερίζεται τη θέση του Θεού και την παίρνει για τον εαυτό του αποκτά έναν θανάσιμο

“εχθρό”. 9 Και πρέπει να προστατεύει μόνος του τον εαυτό του, και να φτιάξει μια ασπίδα

για να τον κρατά ασφαλή από μια οργή που δεν θα κοπάσει ποτέ, και από μια εκδίκηση που

δεν θα ικανοποιηθεί ποτέ.

 

M-17.6. Πως μπορεί να επιλυθεί αυτή η άνιση σύγκρουση; 2 Η κατάληξή της είναι

αναπόφευκτη, γιατί το αποτέλεσμά της δεν μπορεί παρά να είναι ο θάνατος. 3 Πως, λοιπόν,

μπορεί κανείς να πιστέψει στις άμυνές του; 4 Πρέπει και πάλι να βοηθήσει η μαγεία. 5 Ξέχνα

τη σύγκρουση. 6 Δέξου τη ως γεγονός, και μετά ξέχνα τη. 7 Μη μνημονεύεις πόσο απίστευτα

εναντίον σου είναι οι πιθανότητες. 8 Μη θυμάσαι το τεράστιο μέγεθος του εχθρού σου, και

μη σκέφτεσαι πόσο ευάλωτος είσαι μπροστά του. 9 Δέξου το διαχωρισμό σου, μα μη

θυμάσαι το πως συνέβη. 10 Πίστεψε ότι τον “κέρδισες”, αλλά μη διατηρείς ούτε την ελάχιστη

ανάμνηση του Ποιός είναι στην πραγματικότητα ο σπουδαίος “αντίπαλός” σου. 11

Προβάλλοντας τη λήθη σου πάνω Του, σου φαίνεται ότι έχει ξεχάσει και Εκείνος.

 

M-17.7. Ποιά θα είναι όμως τώρα η αντίδρασή σου σε όλες τις μαγικές σκέψεις; 2 Δεν

μπορεί παρά να αφυπνίζουν και πάλι την κοιμισμένη ενοχή, που την έχεις κρύψει αλλά δεν

την έχεις εγκαταλείψει. 3 Κάθε μαγική σκέψη λέει καθαρά στο φοβισμένο νου σου: “ΈΈχεις

σφετεριστεί το ρόλο του Θεού. 4 Μη νομίζεις ότι Αυτός το έχει ξεχάσει”. 5 Εδώ

απεικονίζεται με τον πιο απροκάλυπτο τρόπο ο φόβος του Θεού. 6 Γιατί μ' αυτή τη σκέψη η

ενοχή έχει ήδη ανεβάσει την παραφροσύνη στο θρόνο του ΊΊδιου του Θεού. 7 Και τώρα δεν

υπάρχει ελπίδα. 8 Εκτός από το να σκοτώσεις. 9 Εδώ είναι τώρα η σωτηρία. 10 ΈΈνας

οργισμένος πατέρας καταδιώκει τον ένοχο γιό του. 11 Να σκοτώσεις ή να σκοτωθείς, μόνο

ανάμεσα σ' αυτά έχεις να διαλέξεις.12 Πέρα απ' αυτά δεν υπάρχει άλλη επιλογή, γιατί αυτό

που έγινε δεν μπορεί να ξεγίνει. 13 Το σημάδι του αίματος δεν μπορεί να βγει ποτέ, και

όποιος το 'χει πάνω του πρέπει να βρει το θάνατο.

 

M-17.8. Σ' αυτή την απελπιστική κατάσταση, ο Θεός στέλνει τους δασκάλους Του. 2

Φέρνουν το φως της ελπίδας από τον ΊΊδιο το Θεό. 3 Υπάρχει ένας τρόπος με τον οποίο η

απόδραση είναι εφικτή. 4 Και είναι δυνατόν να μαθευτεί και να διδαχθεί, απαιτεί όμως

υπομονή και άφθονη προθυμία. 5 Μ' αυτή την προϋπόθεση, η ολοφάνερη απλότητα του

μαθήματος ξεχωρίζει σαν ένα δυνατό φως μέσα στο σκοτάδι, γιατί περί αυτού πρόκειται. 6

Αν ο θυμός προέρχεται από μια ερμηνεία και όχι από ένα γεγονός, τότε δεν είναι ποτέ

δικαιολογημένος. 7 Από τη στιγμή που αυτό γίνει έστω και αμυδρά αντιληπτό, ο δρόμος

είναι ανοιχτός. 8 Τώρα είναι δυνατόν να γίνει το επόμενο βήμα. 9 Επιτέλους, η ερμηνεία

μπορεί ν' αλλάξει. 10 Οι μαγικές σκέψεις δεν χρειάζεται να οδηγούν στην καταδίκη, γιατί

δεν έχουν πραγματικά τη δύναμη να δημιουργούν την ενοχή. 11 Κι' έτσι μπορούν να

αγνοηθούν, και μ' αυτό τον τρόπο κυριολεκτικά να ξεχαστούν.

 

M-17.9. Η παραφροσύνη, μοιάζει σίγουρα τρομακτική. 2 Στην πραγματικότητα δεν έχει τη

δύναμη να δημιουργήσει τίποτα. 3 Ακριβώς όπως η μαγεία, ούτε επιτίθεται ούτε

προστατεύει. 4 Το να τη βλέπεις και ν' αναγνωρίζεις το σύστημα σκέψης της ισοδυναμεί με

προστατεύει. 4 Το να τη βλέπεις και ν' αναγνωρίζεις το σύστημα σκέψης της ισοδυναμεί με

το να κοιτάζεις το τίποτα. 5 Μπορεί το τίποτα να προκαλέσει θυμό; 6 Μάλλον όχι. 7 Ας

θυμάσαι λοιπόν, δάσκαλε του Θεού, ότι ο θυμός αναγνωρίζει μια πραγματικότητα που δεν

υπάρχει· παρ' όλα αυτά, ο θυμός είναι βέβαιος μάρτυρας ότι την πιστεύεις ως πραγματική. 8

Τώρα είναι αδύνατον να γλυτώσεις, μέχρι να δεις ότι έχεις αντιδράσει στην ίδια σου την

ερμηνεία, την οποία έχεις προβάλει σ' έναν εξωτερικό κόσμο. 9 ΆΆφησε τώρα να σου πάρουν

αυτό το ζοφερό ξίφος. 10 Δεν υπάρχει θάνατος. 11 Αυτό το ξίφος δεν υπάρχει. 12 Ο φόβος

του Θεού είναι αναίτιος. 13 ΌΌμως η Αγάπη Του είναι η Αιτία των πάντων πέρα από κάθε

φόβο, και γι' αυτό είναι παντοτινά πραγματική και αιώνια αληθινή.