18. ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ Η ΔΙΟΡΘΩΣΗ;

 

M-18.1. Μόνιμη διόρθωση, --που είναι και η μόνη πραγματική διόρθωση,-- δεν μπορεί να

γίνει μέχρι τη στιγμή που ο δάσκαλος του Θεού έχει πάψει να συγχέει την ερμηνεία με το

γεγονός, ή, την ψευδαίσθηση με την αλήθεια. 2 Εαν λογομαχήσει με τον μαθητή του για μια

μαγική σκέψη, της επιτεθεί, προσπαθήσει να τεκμηριώσει την πλάνη της ή να αποδείξει την

αναλήθειά της, τότε το μόνο που κάνει είναι να δίνει μαρτυρία για την πραγματικότητά της.

3 Σ' αυτή την περίπτωση η κατάθλιψη είναι αναπόφευκτη, γιατί έχει “αποδείξει” και στον

μαθητή του και στον εαυτό του, ότι αποστολή τους είναι να δραπετεύουν από την αλήθεια. 4

Και αυτό, δεν μπορεί παρά να είναι αδύνατον. 5 Η αλήθεια είναι αμετάβλητη. 6 Οι μαγικές

σκέψεις δεν είναι τίποτε άλλο από ψευδαισθήσεις. 7 Διαφορετικά η σωτηρία θα ήταν απλά

και μόνο μια διαφορετική μορφή του ίδιου πανάρχαιου, άπιαστου ονείρου. 8 Ωστόσο, το

όνειρο της σωτηρίας έχει νέο περιεχόμενο. 9 Δεν είναι μόνο στη μορφή η διαφορά.

 

M-18.2. Το μείζον μάθημα των δασκάλων του Θεού είναι να μάθουν πως ν' αντιδρούν στις

μαγικές σκέψεις με πλήρη απουσία θυμού. 2 Μόνο μ' αυτόν τον τρόπο μπορούν να

διακηρύσσουν την αλήθεια για τον εαυτό τους. 3 Μέσω αυτών, το ΆΆγιο Πνεύμα μπορεί

πλέον να μιλά για την αλήθεια του Υιού του Θεού. 4 Τώρα μπορεί να θυμίζει στον κόσμο

την αναμαρτησία· τη μοναδική, αναλλοίωτη και μη μεταβλητή κατάσταση που είναι ιδιότητα

όλων όσων δημιούργησε ο Θεός. 5 Τώρα μπορεί να απευθύνει το Λόγο του Θεού σε αυτιά

που ακούν, και να κομίσει την όραση του Χριστού σε μάτια που βλέπουν. 6 Τώρα είναι

ελεύθερο να διδάξει σε όλους τους νόες την αλήθεια για το ποιοί είναι, έτσι ώστε να

επιστρέψουν με χαρά σ' Αυτόν. 7 Και τώρα η ενοχή συγχωρείται καθώς παραβλέπεται

εντελώς, μέσα από την όραση του Αγίου Πνεύματος και το Λόγο του Θεού.

 

M-18.3. Ο θυμός δεν κάνει άλλο από το να στριγκλίζει: “Η ενοχή είναι πραγματική!” 2 Η

αλήθεια συγκαλύπτεται καθώς αυτή η παρανοϊκή πεποίθηση υιοθετείται, υποκαθιστώντας

το Λόγο του Θεού. 3 Τα μάτια του σώματος τώρα, τάχα, “βλέπουν”· τα αυτιά του σώματος

και μόνο μπορούν, τάχα, να “ακούν”. 4 Ο λιγοστός του χώρος και η μικροσκοπική αναπνοή

του καθίστανται το μέτρο της πραγματικότητας. 5 Και η αλήθεια καταλήγει να είναι

εικονική και χωρίς νόημα. 6 Η Διόρθωση έχει μια απάντηση για όλ' αυτά και για τον κόσμο

που στηρίζεται σ' αυτά:

 

7 Δεν κάνεις τίποτ' άλλο από το να συγχέεις την ερμηνεία με την αλήθεια.

8 Και κάνεις λάθος. 9 Το λάθος, όμως, δεν είναι αμαρτία, ούτε τα λάθη σου

έχουν αποκαθηλώσει την πραγματικότητα από το θρόνο της. 10 Ο Θεός

βασιλεύει παντοτινά, και μόνο οι δικοί Του νόμοι κυριαρχούν πάνω σε σένα

και τον κόσμο. 11 Η Αγάπη Του παραμένει το μόνο υπαρκτό πράγμα.

12 Ο φόβος είναι ψευδαίσθηση, γιατί είσαι όμοιος με Αυτόν.

 

M-18.4. Προκειμένου λοιπόν να θεραπευθεί ο δάσκαλος του Θεού, καθίσταται απαραίτητο

να επιτρέπει να διορθώνονται όλα του τα λάθη. 2 Αν ανιχνεύσει στον εαυτό του έστω και το

παραμικρό ίχνος ενόχλησης, κατά την ανταπόκρισή του σε οποιονδήποτε, ας

συνειδητοποιήσει αμέσως ότι έχει κάνει μια ερμηνεία που δεν είναι σωστή. 3 Ας στραφεί

τότε εντός, στον εσωτερικό Οδηγό του, και ας αφήσει Εκείνον να κρίνει ποιά θα έπρεπε να

είναι η αντίδρασή του. 4 ΈΈτσι θεραπεύεται, και καθώς θεραπεύεται ο ίδιος, μαζί του

θεραπεύεται και ο μαθητής. 5 Η μοναδική ευθύνη του δασκάλου του Θεού είναι ν'

αποδεχθεί την Επανόρθωση για τον εαυτό του. 6 Επανόρθωση σημαίνει διόρθωση, ή,

αναίρεση των λαθών. 7 ΌΌταν έχει επιτευχθεί αυτό, ο δάσκαλος του Θεού εξ' ορισμού γίνεται

εργάτης θαυμάτων. 8 Οι αμαρτίες του έχουν συγχωρεθεί, και δεν καταδικάζει πια τον εαυτό

εργάτης θαυμάτων. 8 Οι αμαρτίες του έχουν συγχωρεθεί, και δεν καταδικάζει πια τον εαυτό

του. 9 Πως μπορεί λοιπόν να καταδικάσει οποιονδήποτε; 10 Και ποιόν θα αποτύγχανε να

θεραπεύσει η δική του συγχώρεση;