7. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ;

7. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ;

 

M-7.1. Η ίδια η ερώτηση περιέχει την απάντηση. 2 Η θεραπεία δεν μπορεί να επαναληφθεί. 3

Αν ο ασθενής έχει θεραπευτεί, τότε τι μένει να θεραπευτεί σ’ αυτόν; 4 Και αν, όπως ήδη

έχουμε πει, η θεραπεία είναι βέβαιη, τι υπάρχει να επαναληφθεί; 5 Το να παραμένει ο

δάσκαλος του Θεού ανήσυχος για το αποτέλεσμα της θεραπείας συνιστά περιορισμό της

θεραπείας. 6 Σε αυτή την περίπτωση είναι ο νους του δασκάλου του Θεού που χρειάζεται

θεραπεία. 7 Και αυτή τη θεραπεία είναι που πρέπει να διευκολύνει. 8 Αυτός είναι τώρα ο

ασθενής, και έτσι οφείλει να θεωρεί τον εαυτό του. 9 ΈΈχει κάνει ένα λάθος και χρειάζεται

να είναι πρόθυμος να αλλάξει τον τρόπο που σκέφτεται γι’ αυτό. 10 Του έλειπε η πίστη που

εξασφαλίζει την αληθινή προσφορά και έτσι δεν έχει λάβει το ευεργέτημα του δώρου του.

 

M-7.2. ΌΌποτε ένας δάσκαλος του Θεού έχει προσπαθήσει να γίνει κανάλι θεραπείας έχει

επιτύχει. 2 Εάν μπει στον πειρασμό να αμφιβάλει γι’ αυτό, θα έπρεπε να μην επαναλάβει την

προηγούμενη προσπάθειά του. 3 Αυτή ήταν ήδη μέγιστη, επειδή το ΆΆγιο Πνεύμα έτσι την

δέχθηκε και έτσι την χρησιμοποίησε. 4 Τώρα ο δάσκαλος του Θεού έχει μόνο μια οδό ν’

ακολουθήσει. 5 Πρέπει να χρησιμοποιήσει τη λογική του για να πει στον εαυτό του ότι έχει

παραδώσει το πρόβλημα σ’ Εκείνον ο Οποίος δεν μπορεί να αποτύχει, και οφείλει να

αναγνωρίσει ότι η αβεβαιότητά του δεν είναι αγάπη αλλά φόβος, και συνεπώς, μίσος. 6 ΈΈχει

βρεθεί σε μια αδιανόητη κατάσταση, γιατί προσφέρει μίσος σε εκείνον ακριβώς στον οποίο

προσέφερε αγάπη. 7 Αυτό είναι αδύνατον. 8 ΈΈχοντας προσφέρει αγάπη, μόνο αγάπη μπορεί

να ληφθεί.

 

M-7.3. Σε αυτό πρέπει να δείξει πίστη ο δάσκαλος του Θεού. 2 Αυτό, άλλωστε, σημαίνει και

η δήλωση ότι η μοναδική ευθύνη του εργάτη θαυμάτων είναι να αποδεχθεί την Επανόρθωση

για τον εαυτό του. 3 Ο δάσκαλος του Θεού είναι ένας εργάτης θαυμάτων επειδή προσφέρει

τα δώρα που έχει λάβει. 4 Πρώτα όμως θα πρέπει να τα αποδεχθεί. 5 Δεν χρειάζεται να

κάνει κάτι παραπάνω, ούτε υπάρχει κάτι παραπάνω που θα μπορούσε να κάνει. 6

Αποδεχόμενος τη θεραπεία μπορεί να την προσφέρει. 7 Εάν αμφιβάλλει γι’ αυτό, ας θυμηθεί

Ποιός πρόσφερε το δώρο και Ποιός το έλαβε. 8 ΈΈτσι διορθώνεται η αμφιβολία του. 9

Πίστεψε ότι τα δώρα του Θεού μπορούν να ανακληθούν. 10 Αυτό ήταν ένα λάθος, στο

οποίο δεν πρέπει να επιμείνει. 11 ΈΈτσι λοιπόν, το μόνο που μπορεί να κάνει ο δάσκαλος του

Θεού είναι να το αναγνωρίσει ως λάθος, και να επιτρέψει να διορθωθεί για λογαριασμό του.

 

M-7.4. Υπάρχει ένας πειρασμός που είναι ιδιαίτερα δύσκολο να αναγνωριστεί: το να

αμφιβάλλεις για μια θεραπεία εξαιτίας της φαινόμενης επιμονής των συμπτωμάτων•･ αυτό,

είναι ένα λάθος με τη μορφή της έλλειψης πίστης. 2 Με αυτήν την έννοια, είναι επίθεση.

3 Συνήθως μοιάζει να είναι το ακριβώς αντίθετο. 4 Πράγματι, αρχικά φαίνεται παράλογο να

σου λένε ότι το συνεχιζόμενο ενδιαφέρον συνιστά επίθεση. 5 ΈΈχει όλα τα φαινομενικά

χαρακτηριστικά της αγάπης. 6 ΌΌμως αγάπη χωρίς πίστη δεν μπορεί να υπάρχει, και πίστη

και αμφιβολία δεν μπορούν να συνυπάρχουν. 7 Και το αντίθετο της αγάπης δεν μπορεί παρά

να είναι το μίσος, ανεξάρτητα από τη μορφή που μπορεί να παίρνει. 8 Μην αμφιβάλλεις για

το δώρο και θα είναι αδύνατον να αμφιβάλλεις για το αποτέλεσμά του. 9 Αυτή η βεβαιότητα

είναι που δίνει στους δασκάλους του Θεού τη δύναμη να είναι εργάτες θαυμάτων, γιατί

έχουν τοποθετήσει την πίστη τους σε Εκείνον.

 

M-7.5. Η πραγματική βάση της αμφιβολίας σχετικά με την έκβαση οποιουδήποτε

προβλήματος έχει δοθεί προς επίλυση στον Δάσκαλο του Θεού είναι πάντοτε η αυτο-

αμφισβήτηση. 2 Και αυτό αναγκαστικά συνεπάγεται ότι έχεις πιστέψει σε έναν

ψευδαισθητικό εαυτό, γιατί μόνο για έναν τέτοιο εαυτό μπορείς να αμφιβάλλεις. 3 Αυτή η

ψευδαίσθηση μπορεί να πάρει πολλές μορφές. 4 ΊΊσως φοβάσαι ότι είσαι αδύναμος και

ευάλωτος. 5 ΊΊσως υπάρχει ένας φόβος αποτυχίας και εξευτελισμού που συνδέονται με μια

αίσθηση ανεπάρκειας. 6 ΊΊσως να υπάρχει μια ένοχη αμηχανία που προέρχεται από ψευδή

ταπεινοφροσύνη. 7 Η μορφή του λάθους δεν έχει σημασία. 8 Αυτό που έχει σημασία είναι

μόνο η αναγνώριση του λάθους ως λάθους.

 

M-7.6. Το λάθος είναι πάντοτε μια μορφή ανησυχίας για τον εαυτό σου που αποκλείει τον

ασθενή (σημ. μετ.: δηλαδή, σε εμποδίζει να τον συμπεριλάβεις). 2 Είναι μια αποτυχία να τον

αναγνωρίσεις ως μέρος του Εαυτού και συνεπώς, εκφράζει μια σύγχυση ταυτότητας. 3 Στο

νου σου έχει εισχωρήσει διαμάχη για το τι είσαι, και έχεις υποπέσει σε πλάνη για τον εαυτό

σου. 4 Και είσαι σε πλάνη για τον εαυτό σου επειδή έχεις αρνηθεί την Πηγή της δημιουργίας

σου. 5 Εάν το μόνο που προσφέρεις είναι θεραπεία, δεν μπορείς να αμφιβάλλεις. 6 Εάν

πραγματικά θέλεις να λυθεί το πρόβλημα, δεν μπορείς να αμφιβάλλεις. 7 Εάν είσαι σίγουρος

για τη φύση του προβλήματος, δεν μπορείς να αμφιβάλλεις. 8 Η αμφιβολία είναι

αποτέλεσμα αλληλοσυγκρουόμενων επιθυμιών. 9 Βεβαιώσου για το τι επιθυμείς, και η

αμφιβολία καθίσταται αδύνατη.