ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ-ΚΕΦΑΛΑΙΟ 17

 

Κεφάλαιο  17

 

Η ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ ΚΑΙ Η ΑΓΙΑ ΣΧΕΣΗ

 

 

1. Φέρνοντας την Φαντασίωση στην Αλήθεια

 

1. Η προδοσία του Υιού του Θεού βρίσκεται μόνο στις ψευδαισθήσεις, και όλες του οι «αμαρτίες» δεν είναι παρά δικές του φαντασιώσεις. Η πραγματικότητά του είναι παντοτινά αναμάρτητη. Δεν χρειάζεται να συγχωρεθεί, μόνο να αφυπνιστεί. Στα όνειρά του έχει προδώσει τον εαυτό του, τους αδελφούς του και τον Θεό του. Όμως, αυτό που έχει γίνει στα όνειρα δεν έχει γίνει στην πραγματικότητα. Είναι αδύνατον να πείσεις αυτόν που ονειρεύεται ότι έτσι είναι, διότι τα όνειρα είναι αυτό που είναι εξαιτίας της  ψευδαίσθησης της πραγματικότητας τους. Μόνο όταν ξυπνήσει κανείς απαλλάσσεται εντελώς από αυτά, διότι μόνο τότε γίνεται ολοφάνερο ότι δεν είχαν καμία απολύτως επίδραση στην πραγματικότητα, και δεν την άλλαξαν. Οι φαντασιώσεις αλλάζουν την πραγματικότητα. Αυτός είναι ο σκοπός τους. Δεν μπορούν να το κάνουν αυτό πραγματικά, αλλά μπορούννα το κάνουν στο νου που θα ήθελε η πραγματικότητα να ήταν διαφορετική.

 

2. Επομένως,  μόνο η δική σου επιθυμία να αλλάξεις την πραγματικότητα είναι τρομακτική, διότι με την επιθυμία σου νομίζεις ότι έχεις πραγματοποιήσει αυτό που επιθυμείς. Αυτή η παράξενη θέση, κατά μία έννοια, αναγνωρίζει την δύναμή σου. Όμως παραμορφώνοντάς την και αφιερώνοντας την στο «κακό», την κάνει μη πραγματική και αυτή. Δεν μπορείς να είσαι πιστός σε δύο κυρίους που σου ζητούν συγκρουόμενα πράγματα. Αυτό που χρησιμοποιείς στην φαντασίωση το αρνείσαι στην αλήθεια. Όμως, αυτό που δίνεις στην αλήθεια για να το χρησιμοποιήσει για σένα είναι ασφαλές από την φαντασίωση.

 

3. Όταν υποστηρίζεις ότι πρέπει να υπάρχει βαθμός δυσκολίας στα θαύματα, το μόνο που εννοείς είναι ότι υπάρχουν μερικά πράγματα που θα ήθελες να κρατήσεις μακριά από την αλήθεια. Πιστεύεις ότι η αλήθεια δεν μπορεί να ασχοληθεί με αυτά μόνο και μόνο επειδή θα ήθελες να τα κρατήσεις μακριά από αυτή. Πολύ απλά, η έλλειψη πίστης σου στην δύναμη που θεραπεύει κάθε πόνο προέρχεται από την επιθυμία σου να κρατήσεις κάποιες πλευρές της πραγματικότητας για την φαντασίωση. Αν μόνο συνειδητοποιούσες τι κάνει αυτό στην εκτίμησή σου για το όλον! Αυτό που κρατάς για τον εαυτό σου, το αφαιρείς από Εκείνον ο Οποίος θέλει να σε απελευθερώσει. Αν δεν το δώσεις πίσω, είναι αναπόφευκτο η προοπτική σου για την πραγματικότητα να είναι διαστρεβλωμένη  και αδιόρθωτη.

 

4. Όσο θέλεις να είναι έτσι, τόσο θα παραμένει μαζί σου η ψευδαίσθηση κάποιου βαθμού δυσκολίας στα θαύματα. Διότι εσύ έχεις εδραιώσει αυτή την διαβάθμιση στην πραγματικότητα δίνοντας κάποιο κομμάτι της σε ένα  δάσκαλο, και κάποιο σε έναν άλλο. Κι έτσι μαθαίνεις να ασχολείσαι με κάποιο μέρος της αλήθειας με τον  ένα τρόπο, και με κάποιο άλλο μέρος της με έναν άλλο τρόπο. Το να κατακερματίζεις την αλήθεια  σημαίνει ότι την καταστρέφεις καθιστώντας την δίχως νόημα. Οι βαθμίδες της πραγματικότητας είναι μια προοπτική χωρίς κατανόηση· ένα πλαίσιο αναφοράς για την πραγματικότητα με το οποίο δεν μπορεί καθόλου να παρομοιαστεί.

 

5. Νομίζεις ότι μπορείς να φέρεις την αλήθεια στις φαντασιώσεις, και να μάθεις τι σημαίνει η αλήθεια από την οπτική των ψευδαισθήσεων; Η αλήθειαδεν έχει κανένα νόημα μέσα στην ψευδαίσθηση. Το πλαίσιο αναφοράς για το νόημά της πρέπει να βρίσκεται στην ίδια την αλήθεια. Όταν προσπαθείς να φέρεις την αλήθεια στις ψευδαισθήσεις, προσπαθείς να κάνεις τις ψευδαισθήσεις πραγματικότητα, και να τις κρατήσεις δικαιολογώντας την πίστη σου σε αυτές. Αλλά το να δώσεις τις ψευδαισθήσεις στην αλήθεια σημαίνει ότι καθιστάς την αλήθεια ικανή να διδάξει ότι οι ψευδαισθήσεις είναι μη πραγματικές, κι έτσι μπορείς  να διαφύγεις από αυτές. Μην κρατάς ούτε μια ιδέα κρυφή από την αλήθεια, ειδάλλως καθιερώνεις βαθμούς πραγματικότητας που θα σε φυλακίζουν.  Δεν υπάρχει καμία διαβάθμιση στην πραγματικότητα, διότι τα πάντα εκεί είναι αλήθεια.

 

6. Να είσαι πρόθυμος, λοιπόν, να δώσεις όλα όσα έχεις κρατήσει μακριά από την αλήθεια στο Άγιο Πνεύμα που την γνωρίζει, και που μέσα Του τα πάντα οδηγούνται στην αλήθεια. Η σωτηρία από τον διαχωρισμό ή θα είναι ολοκληρωτική, ή δεν θα υπάρχει καθόλου. Μην σε απασχολεί τίποτα άλλο εκτός από την προθυμία σου να πραγματοποιηθεί αυτό. Το Άγιο Πνεύμα θα το πραγματοποιήσει· όχι εσύ. Αλλά μην ξεχνάς αυτό: Όταν ενοχλείσαι και χάνεις την γαλήνη του νου σου  επειδή κάποιος άλλος προσπαθεί να λύσει τα προβλήματά του μέσα από τις φαντασιώσεις, τότε αρνείσαι να συγχωρέσεις τον εαυτό σου για ακριβώς την ίδια προσπάθεια. Και κρατάς και τους δυο σας μακριά από την αλήθεια και από την σωτηρία. Καθώς τον συγχωρείς, αποκαθιστάς την αλήθεια που και οι δυο σας είχατε αρνηθεί. Και θα δεις την συγχώρεση εκεί που την έδωσες.

 

 

 

II. Ο Συγχωρεμένος Κόσμος

 

1. Μπορείς να φανταστείς πόσο όμορφοι θα σου φαίνονται αυτοί που συγχωρείς; Σε καμιά φαντασίωσή σου δεν έχεις δει ποτέ κάτι το τόσο όμορφο. Τίποτα από ό,τι βλέπεις εδώ, είτε κοιμισμένος ή ξύπνιος, δεν πλησιάζει αυτή την ομορφιά. Και τίποτα δεν θα σου είναι  τόσο πολύτιμο, και τόσο αγαπητό. Τίποτα από ό,τι θυμάσαι που έκανε την καρδιά σου να τραγουδά από χαρά δεν σου έχει φέρει ούτε ένα μικρό μέρος της ευτυχίας που θα σου φέρει αυτό που θα δεις. Γιατί θα δεις τον Υιό του Θεού. Θα δεις την ωραιότητα που αρέσει τόσο στο Άγιο Πνεύμα να κοιτάζει, και για την οποία ευχαριστεί τον Πατέρα. Εκείνο δημιουργήθηκε για να την βλέπει για σένα, μέχρι εσύ να μάθεις να την βλέπεις από μόνος σου. Και όλη Του η διδασκαλία οδηγεί στο να την δεις, και να δώσεις τις ευχαριστίες σου μαζί Του. 

 

2. Αυτή η ομορφιά δεν είναι φαντασίωση. Είναι ο πραγματικός κόσμος, φωτεινός και καθαρός, και νέος, με τα πάντα να αστράφτουν κάτω από τον ανοιχτό ήλιο. Τίποτα δεν είναι κρυμμένο εδώ, γιατί τα πάντα έχουν συγχωρεθεί, και δεν υπάρχουν φαντασιώσεις που να κρύβουν την αλήθεια. Η γέφυρα ανάμεσα σε εκείνον τον κόσμο και σε αυτόν, είναι τόσο μικρή και τόσο εύκολη να την διασχίσεις, που δεν θα μπορούσες να πιστέψεις ότι είναι ο τόπος συνάντησης τόσο διαφορετικών κόσμων. Και όμως, αυτή η μικρή γέφυρα είναι το πιο ισχυρό πράγμα που αγγίζει αυτόν τον κόσμο. Αυτό το μικρό βήμα, τόσο μικρό που έχει διαφύγει της προσοχής σου, είναι ένα άλμα μέσα από τον χρόνο προς την αιωνιότητα, πέρα από κάθε ασχήμια μέσα σε ομορφιά που θα σε μαγέψει, και ποτέ δεν θα παύσει να σου προκαλεί τον θαυμασμό για την τελειότητά της. 

 

3. Αυτό το βήμα, το μικρότερο που έχει ποτέ πραγματοποιηθεί,  εξακολουθεί να είναι το μεγαλύτερο επίτευγμα απ’ όλα στο σχέδιο του Θεού για την Επανόρθωση. Όλα τα άλλα μαθαίνονται, αλλά αυτό δίδεται, ολοκληρωμένο και απόλυτα τέλειο. Κανένας άλλος εκτός από Εκείνον ο Οποίος σχεδίασε την σωτηρία δεν θα μπορούσε να το ολοκληρώσει έτσι. Τον αληθινό κόσμο, με την ομορφιά του, μαθαίνεις πώς να τον φτάσεις. Οι φαντασιώσεις όλες καταργούνται, κανένας και τίποτα δεν παραμένει δέσμιος τους, και με την δική σου συγχώρεση, είσαι ελεύθερος να δεις. Και αυτό που βλέπεις είναι μόνο ό,τι έφτιαξες, με την ευλογία της συγχώρεσής σου επάνω του. Και με αυτή την τελική ευλογία του Υιού του Θεού στον εαυτό του, η ορθή αντίληψη, γεννημένη από την νέα οπτική που έχει μάθει,  έχει  πια υπηρετήσει τον σκοπό της. 

 

4. Τα αστέρια θα εξαφανιστούν μέσα στο φως, και ο ήλιος, που άνοιξε τον κόσμο σε αυτή την ομορφιά, θα εξαφανιστεί κι αυτός. Η αντίληψη δεν θα έχει νόημα όταν θα έχει τελειοποιηθεί, γιατί όλα όσα χρησιμοποιήθηκαν για την μάθηση δεν θα έχουν καμία λειτουργία. Τίποτα ποτέ δεν θ’ αλλάζει ∙ ούτε αλλαγές ούτε διαβαθμίσεις, ούτε διαφορές, ούτε παραλλαγές που έδιναν υπόσταση στην αντίληψη θα υπάρχουν πια. Η αντίληψη του πραγματικού κόσμου θα είναι τόσο σύντομη, που ίσα που θα προλάβεις να ευχαριστήσεις τον Θεό γι αυτή. Γιατί ο Θεός θα κάνει γοργά το τελευταίο βήμα, όταν έχεις φτάσει τον πραγματικό κόσμο και είσαι έτοιμος γι Αυτόν. 

 

5. Ο πραγματικός  κόσμος επιτυγχάνεται απλά με την πλήρη συγχώρεση του παλαιού, του κόσμου που βλέπεις χωρίς την συγχώρεση. Ο μεγάλος Μετασχηματιστής της αντίληψης θα αναλάβει μαζί σου την προσεκτική έρευνα του νου που έφτιαξε αυτόν τον κόσμο, και θα σου φανερώσει τους φαινομενικούς λόγους που τον κατασκεύασες. Στο φως της πραγματικής λογικής που φέρει Εκείνος, καθώς Τον ακολουθείς, θα σου δείξει ότι εδώ δεν υπάρχει καμιά λογική. Κάθε σημείο που αγγίζει η δική Του λογική, ανασταίνεται μέσα στην ομορφιά και ό,τι φαινόταν άσχημο μέσα στο σκοτάδι της δικής σου έλλειψης λογικής ξαφνικά απελευθερώνεται στην ομορφιά. Ούτε καν αυτό που ο Υιός του Θεού έφτιαξε μέσα στην παράνοια δεν θα μπορούσε να είναι χωρίς ένα κρυφό σπινθήρα ομορφιάς που απελευθερώθηκε χάρη στην πραότητα. 

 

6. Όλη αυτή η ομορφιά θα ανυψωθεί για να ευλογήσει την όρασή σου καθώς κοιτάς τον κόσμο με μάτια που συγχωρούν. Γιατί η συγχώρεση κυριολεκτικά μεταμορφώνει την όραση, και σε αφήνει να δεις τον πραγματικό κόσμο να φτάνει ήσυχα και ευγενικά διασχίζοντας το χάος, και αφαιρώντας όλες τις ψευδαισθήσεις που είχαν παραμορφώσει την αντίληψή σου και την είχαν καθηλώσει στο παρελθόν. Ακόμα και το πιο μικρό φύλλο γίνεται κάτι άξιο θαυμασμού, και ένα φυλλαράκι χλόης γίνεται σημάδι της τελειότητας του Θεού. 

 

7. Από τον κόσμο που έχει συγχωρεθεί ο Υιός του Θεού ανασηκώνεται εύκολα και οδηγείται στο σπίτι του. Και εκεί γνωρίζει ότι πάντα αναπαυόταν εκεί με ειρήνη. Ακόμα και η σωτηρία θα γίνει ένα όνειρο, και θα εξαφανιστεί από το νου του. Γιατί η σωτηρία είναι το τέλος των ονείρων, και με την λήξη του ονείρου δεν θα έχει κανένα νόημα. Ποιος  θα μπορούσε να ονειρευτεί ότι υπάρχει καθόλου ανάγκη σωτηρίας ενώ είναι ήδη αφυπνισμένος στον Ουρανό; 

 

8. Πόσο πολύ θέλεις την σωτηρία; Αυτή θα σου δώσει τον πραγματικό κόσμο, που ριγεί από ανυπομονησία για να σου δοθεί. Η λαχτάρα του Αγίου Πνεύματος να σου τον δώσει είναι τόσο έντονη που δεν θα ήθελε να περιμένει καθόλου, παρόλο που περιμένει υπομονετικά. Συνάντησε την υπομονή Του με την ανυπομονησία σου για την καθυστέρηση σου να Το συναντήσεις. Βγες με χαρά να συναντήσεις τον Λυτρωτή σου, και πορεύσου μαζί Του με εμπιστοσύνη έξω από αυτόν τον κόσμο, και πήγαινε μέσα στον πραγματικό κόσμο της ωραιότητας  και της συγχώρεσης.

 

 

 

ΙΙΙ. Σκιές του Παρελθόντος

 

1. Το να συγχωρείς σημαίνει απλά να θυμάσαι μόνο τις σκέψεις αγάπης που έδωσες στο παρελθόν, κι εκείνες που σου δόθηκαν. Όλες οι υπόλοιπες πρέπει να ξεχαστούν. Η συγχώρεση είναι μια επιλεκτική μνήμη, που δεν βασίζεται στην δική σου επιλογή. Διότι οι σκιώδεις μορφές που θέλεις να κάνεις αθάνατες είναι «εχθροί» της πραγματικότητας. Να είσαι πρόθυμος να συγχωρήσεις τον Υιό του Θεού γι αυτό που δεν έκανε. Οι σκιώδεις φιγούρες είναι οι μάρτυρες που φέρνεις μαζί σου για να αποδείξεις ότι έκανε αυτό που δεν έκανε. Κι επειδή τις φέρνεις, θα τις ακούς. Κι εσύ που τις κρατάς από δική σου επιλογή δεν καταλαβαίνεις πώς ήρθαν στο νου σου, και ποιος είναι ο σκοπός τους. Αυτές αντιπροσωπεύουν το κακό που θεωρείς ότι έγινε εις βάρος σου. Τις φέρεις μαζί σου μόνο για να ανταποδώσεις το κακό με κακό, ελπίζοντας ότι οι μάρτυρές τους θα σου δώσουν την ικανότητα να ενοχοποιήσεις κάποιον άλλον και να μην βλάψεις τον εαυτό σου. Σου μιλούν τόσο ξεκάθαρα για τον διαχωρισμό ώστε όποιος δεν έχει εμμονή με την διατήρηση του διαχωρισμού δεν θα μπορούσε τις ακούσει. Σου προσφέρουν τους «λόγους» για τους οποίους θα έπρεπε να συνάψεις ανίερες συμμαχίες για να υποστηρίξεις τους στόχους του εγώ, και να κάνεις τις σχέσεις σου μάρτυρες της δύναμής του.

 

2. Αυτές οι σκιώδεις φιγούρες είναι που θέλουν να κάνουν το εγώ άγιο στα μάτια σου, και να σε διδάξουν ότι αυτό που κάνεις για να το κρατήσεις ασφαλές είναι πραγματικά αγάπη. Οι σκιώδεις φιγούρες πάντα μιλούν για εκδίκηση, και όλες οι σχέσεις στις οποίες εισέρχονται είναι εντελώς παρανοϊκές. Δίχως εξαίρεση, αυτές οι σχέσεις έχουν σκοπό τους τον αποκλεισμό της αλήθειας σχετικά με τον άλλον, και με τον εαυτό σου. Αυτός είναι ο λόγος που βλέπεις και στους δύο κάτι που δεν υπάρχει, και κάνεις και τους δύο σας σκλάβους της εκδίκησης. Και αυτός είναι ο λόγος που σε ελκύει ό,τι σου θυμίζει τις παλιές σου πικρίες, και σου φαίνεται ότι συμβαδίζει με την αγάπη, άσχετα με το πόσο διαστρεβλωμένοι είναι οι συσχετισμοί με τους οποίους φτάνεις σε αυτό το συμπέρασμα. Και τελικά, αυτός είναι ο λόγος που όλες αυτές οι σχέσεις γίνονται προσπάθειες ένωσης μέσω του σώματος, διότι μόνο τα σώματα μπορούν να γίνουν αντιληπτά ως μέσον επίθεσης. Το ότι τα σώματα είναι κεντρικό θέμα σε όλες τις ανίερες σχέσεις είναι προφανές. Η δική σου εμπειρία σου το έχει διδάξει αυτό. Αλλά αυτό που μπορεί να μην συνειδητοποιείς είναι όλοι οι λόγοι που συντρέχουν για να κάνουν την σχέση ανίερη. Διότι η ανιερότητα επιδιώκει να ενισχύσει τον εαυτό της, όπως κάνει και η αγιότητα, συγκεντρώνοντας σε αυτήν ό,τι αντιλαμβάνεται ως όμοιό της.

 

3. Στην ανίερη σχέση, δεν επιχειρείται ένωση με το σώμα του άλλου, αλλά με τα σώματα εκείνων που δεν είναι εκεί. Διότι ακόμα και το σώμα του άλλου, το οποίο ήδη είναι μια πολύ περιορισμένη αντίληψη γι αυτόν, δεν είναι το επίκεντρό της έτσι όπως είναι, τουλάχιστον ολοκληρωτικά. Αυτό που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για φαντασιώσεις εκδίκησης, και αυτό που μπορεί να έχει πιο άμεση σχέση με εκείνους από τους οποίους επιζητείται η εκδίκηση, γίνεται το επίκεντρο και ξεχωρίζεται σαν να είναι το μόνο μέρος που έχει αξία. Κάθε βήμα που γίνεται προς την σύναψη, την διατήρηση και την διάλυση της ανίερης σχέσης είναι μια κίνηση προς ακόμα περισσότερο κατακερματισμό και αναλήθεια. Οι σκιώδεις φιγούρες εισχωρούν όλο και περισσότερο, και αυτός μέσα στον οποίο  φαίνεται ότι βρίσκονται υποβαθμίζεται σε σημασία.

 

4. Ο χρόνος πραγματικά δεν ευνοεί την ανίερη σχέση. Διότι ο χρόνος είναι σκληρός στα χέρια του εγώ, όπως είναι ευγενικός όταν χρησιμοποιείται για την πραότητα. Η έλξη της ανίερης σχέσης αρχίζει να εξασθενεί και να μπαίνει υπό αμφισβήτηση σχεδόν αμέσως. Μόλις σχηματιστεί, η αμφιβολία εισχωρεί, διότι ο σκοπός της είναι αδύνατος. Έτσι, το «ιδανικό» της ανίερης σχέσης γίνεται κάτι στο οποίο η πραγματικότητα του άλλου δεν εισέρχεται καθόλου για να «χαλάσει» το όνειρο. Και όσο πιο λίγα φέρνει ο άλλος στην σχέση, τόσο «καλύτερη» γίνεται. Επομένως, η προσπάθεια για ένωση γίνεται ένας τρόπος αποκλεισμού ακόμα και αυτού με τον οποίον επιδιώχτηκε η ένωση. Διότι σχηματίστηκε για να τον βγάλει από αυτήν, και να ενωθεί με φαντασιώσεις μέσα σε αδιάλειπτη «ευδαιμονία».

 

5. Πώς μπορεί το Άγιο Πνεύμα να φέρει την δική Του ερμηνεία του σώματος ως μέσον επικοινωνίας σε σχέσεις που ο μόνος τους σκοπός είναι ο διαχωρισμός από την πραγματικότητα; Αυτό που είναι η συγχώρεση Το καθιστά ικανό να το κάνει. Αν όλες οι σκέψεις εκτός από τις σκέψεις αγάπης ξεχαστούν, αυτό που παραμένει είναι αιώνιο. Και το μεταμορφωμένο παρελθόν γίνεται σαν το παρόν. Τώρα πια το παρελθόν δεν συγκρούεται με τοτώρα. Αυτή η συνέχεια επεκτείνει το παρόν αυξάνοντας την πραγματικότητά του και την αξία του στην αντίληψή σου. Μέσα σε αυτές τις σκέψεις αγάπης βρίσκεται ο σπινθήρας της ομορφιάς κρυμμένος μέσα στην ασχήμια της ανίερης σχέσης όπου υπάρχει η θύμηση του μίσους· και περιμένει για να αναζωπυρωθεί καθώς η σχέση δίδεται στο Άγιο Πνεύμα που της δίνει ζωή και ομορφιά. Αυτός είναι ο λόγος που η Επανόρθωση επικεντρώνεται στο παρελθόν, το οποίο είναι η πηγή του διαχωρισμού, κι εκεί όπου πρέπει να καταργηθεί. Διότι ο διαχωρισμός πρέπει να διορθωθεί ακριβώς εκεί όπου κατασκευάστηκε.

 

6. Το εγώ επιδιώκει να «λύσει» τα προβλήματά του, όχι στην πηγή τους, αλλά εκεί όπου δεν φτιάχτηκαν. Επομένως επιδιώκει να εγγυηθεί ότι δεν θα υπάρξει λύση. Το Άγιο Πνεύμα θέλει μόνο να κάνει τις δικές Του αποφάσεις ολοκληρωμένες και τέλειες, κι έτσι αναζητά και βρίσκει την πηγή των προβλημάτων εκεί που βρίσκεται, κι εκεί την καταργεί. Και με κάθε βήμα προς την κατάργηση που αναλαμβάνει, ο διαχωρισμός καταργείται όλο και περισσότερο, και η ένωση πλησιάζει όλο και πιο πολύ. Οι «λόγοι» του διαχωρισμού δεν Του προκαλούν καμία σύγχυση. Το μόνο που αντιλαμβάνεται στον διαχωρισμό είναι ότι πρέπει να καταργηθεί. Άφησε το Άγιο Πνεύμα να αποκαλύψει τον κρυμμένο σπινθήρα της ομορφιάς στις σχέσεις σου και να σου τον δείξει. Η ομορφιά του θα σε ελκύσει τόσο πολύ που δεν θα θέλεις πια να τον χάσεις ξανά από τα μάτια σου. Και θα αφήσεις αυτό τον σπινθήρα να μεταμορφώσει την σχέση σου έτσι ώστε να μπορείς να τον βλέπεις όλο και περισσότερο. Διότι θα τον θέλεις όλο και περισσότερο, και θα γίνεσαι όλο και πιο απρόθυμος να επιτρέψεις  να κρυφτεί από σένα. Και θα μάθεις να αναζητάς και να δημιουργείς τις προϋποθέσεις μέσα στις οποίες μπορεί να γίνει ορατή η ομορφιά.

 

7. Όλα αυτά θα τα κάνεις με χαρά, αν μόνο Το αφήσεις να κρατά τον σπινθήρα μπροστά σου, να φωτίζει τον δρόμο σου και να σου τον κάνει ξεκάθαρο. Ο Υιός του Θεού είναι Ένας. Αυτούς που ο Θεός ένωσε ως ένα, το εγώ δεν μπορεί να τους διασπάσει. Ο σπινθήρας της αγιότητας μέσα σε κάθε σχέση  είναι ασφαλής, όσο κρυμμένος και να είναι. Διότι ο Δημιουργός της μιας σχέσης δεν έχει αφήσει κανένα μέρος της χωρίς τον Εαυτό Του. Αυτό είναι το μόνο μέρος της σχέσης που βλέπει το Άγιο Πνεύμα, διότι γνωρίζει ότι μόνο αυτό είναι αληθινό. Εσύ έχεις κάνει την σχέση αναληθή, άρα ανίερη, βλέποντάς την εκεί που δεν βρίσκεται και έτσι όπως δεν είναι. Δώσε το παρελθόν στο Άγιο Πνεύμα  που μπορεί να αλλάξει το νου σου σχετικά με αυτό, για λογαριασμό σου. Αλλά πρώτα, βεβαιώσου ότι συνειδητοποιείς πλήρως το τι έχεις κάνει το παρελθόν να εκπροσωπεί, και γιατί.

 

8. Το παρελθόν γίνεται η δικαιολογία για να εισέρχεσαι σε μια συνεχή ανίερη συμμαχία με το εγώ εναντίον του παρόντος. Διότι το παρόν είναισυγχώρεση. Επομένως, οι σχέσεις που υπαγορεύει η ανίερη συμμαχία δεν γίνονται αντιληπτές ούτε βιώνονται ως τώρα. Ωστόσο, το πλαίσιο αναφοράς στο οποίο αναφέρεται το παρόν για να αποκτήσει νόημα είναι μια ψευδαίσθηση του παρελθόντος, στην οποία εκείνα τα στοιχεία που ταιριάζουν στον σκοπό της ανίερης σχέσης διατηρούνται, και όλα τα υπόλοιπα αφήνονται. Κι έτσι, αυτό που εγκαταλείπεται είναι όλη η αλήθεια που το παρελθόν θα μπορούσε να προσφέρει στο παρόν ως μαρτυρία για την πραγματικότητά του. Αυτό που κρατά είναι απλά η μαρτυρία για  την πραγματικότητα των ονείρων.

 

9. Ακόμα εξαρτάται από σένα να επιλέξεις την ένωση με την αλήθεια ή με την ψευδαίσθηση. Αλλά να θυμάσαι ότι όταν διαλέγεις το ένα εγκαταλείπεις το άλλο. Αυτό που θα διαλέξεις θα το προικίσεις με ομορφιά και πραγματικότητα, διότι η επιλογή βασίζεται στο πού δίνεις μεγαλύτερη αξία. Στον σπινθήρα της ομορφιάς ή στο πέπλο της ασχήμιας, στον πραγματικό κόσμο ή στον κόσμο της ενοχής και του φόβου, στην αλήθεια ή στην  ψευδαίσθηση, στην ελευθερία ή στην  σκλαβιά – όλα είναι το ίδιο. Διότι ποτέ δεν μπορείς να διαλέξεις κάτι άλλο εκτός από ανάμεσα στον Θεό και στο εγώ. Τα συστήματα σκέψης δεν είναι παρά αληθινά ή εσφαλμένα, και όλες τους οι ιδιότητες προέρχονται απλά από αυτό που είναι. Μόνο οι Σκέψεις του Θεού είναι αληθινές. Και ό,τι έπεται αυτών προέρχεται από αυτό που είναι αυτές, και είναι το ίδιο αληθινό όσο και η άγια Πηγή από την οποία προήλθαν.

 

10. Άγιε αδελφέ μου, θέλω να εισέλθω σε όλες σου τις σχέσεις, και να σταθώ ανάμεσα σε σένα και τις φαντασιώσεις σου. Άφησε την σχέση μου με σένα να είναι πραγματική για σένα, και άφησέ με να φέρω την πραγματικότητα στο τρόπο που αντιλαμβάνεσαι τους αδελφούς σου. Δεν δημιουργήθηκαν για να σε κάνουν να μπορείς να βλάψεις τον εαυτό σου μέσα από αυτούς. Δημιουργήθηκαν για να δημιουργούν μαζί σου. Αυτή είναι η αλήθεια που θέλω να παρεμβάλλω ανάμεσα σε σένα και στον στόχο της τρέλας. Μην διαχωρίζεσαι από μένα, και μην αφήνεις να χάνεται στα όνειρα εκδίκησης ο άγιος σκοπός της Επανόρθωσης. Οι σχέσεις στις οποίες περιθάλπονται τέτοια όνειρα με έχουν αποκλείσει. Άφησέ με να εισέλθω στο Όνομα του Θεού και να σου φέρω ειρήνη, έτσι ώστε να μπορέσεις κι εσύ να προσφέρεις ειρήνη σε μένα.

 

 

 

IV. Οι Δύο Εικόνες

 

1. Ο Θεός δημιούργησε την σχέση Του μαζί σου για να σε κάνει ευτυχισμένο, και τίποτα από ό,τι  κάνεις που  δεν μοιράζεται τον σκοπό Του δεν μπορεί να είναι πραγματικό. Ο σκοπός, που ο Θεός έδωσε στο καθετί, είναι η μόνη του λειτουργία. Χάρη στον δικό Του λόγο για την δημιουργία της σχέσης Του μαζί σου, η λειτουργία των σχέσεων για πάντα είναι «να σε κάνουν ευτυχισμένο». Και τίποτα άλλο. Για να εκπληρώσεις αυτή την λειτουργία σχετίζεσαι με τις δημιουργίες σου όπως ο Θεός με τις δικές Του. Διότι τίποτα από όσα δημιούργησε ο Θεός δεν βρίσκεται ξέχωρα από την ευτυχία, και όλα όσα δημιούργησε ο Θεός επεκτείνουν μόνο την ευτυχία όπως έκανε και ο Δημιουργός τους. Ό,τι δεν εκπληρώνει αυτή την λειτουργία δεν μπορεί να είναι πραγματικό.

 

2. Σε αυτόν τον κόσμο είναι αδύνατον να δημιουργείς. Ωστόσο, είναι δυνατόν να δίνεις ευτυχία. Έχω πει επανειλημμένα ότι το Άγιο Πνεύμα δεν θα σου στερήσει τις ιδιαίτερες σχέσεις σου, αλλά θα τις μεταμορφώσει. Και το μόνο που εννοώ με αυτό είναι ότι θα αποκαταστήσει σε αυτές την λειτουργία που τους έδωσε ο Θεός. Η λειτουργία που τους έδωσες εσύ σίγουρα δεν είναι να προσφέρουν ευτυχία. Αλλά η άγια σχέση μοιράζεται τον σκοπό του Θεού, αντί να στοχεύει στην κατασκευή ενός υποκατάστατού της. Κάθε ιδιαίτερη σχέση που έχεις κάνει είναι ένα υποκατάστατο της Θέλησης του Θεού, και εξυμνεί την δική σου θέληση αντί για την δική Του εξαιτίας της ψευδαίσθησης ότι αυτές οι δύο είναι διαφορετικές.

 

3. Έχεις κάνει πολύ πραγματικές σχέσεις ακόμα και σε αυτόν τον κόσμο. Όμως δεν τις αναγνωρίζεις διότι έχεις ανεβάσει τα υποκατάστατά τους σε τέτοια περίοπτη θέση που, όταν σε καλεί η αλήθεια, πράγμα που κάνει συνεχώς, εσύ απαντάς με ένα υποκατάστατο. Κάθε ιδιαίτερη σχέση που έχεις κάνει έχει, ως βασικό της σκοπό, τον στόχο να καταλάβει το νου σου τόσο ολοκληρωτικά ώστε να μην ακούς το κάλεσμα της αλήθειας.

 

4. Κατά μία έννοια, η ιδιαίτερη σχέση ήταν η απάντηση του εγώ στην δημιουργία του Αγίου Πνεύματος, το Οποίο ήταν η Απάντηση του Θεού στον διαχωρισμό. Διότι παρόλο που το εγώ δεν κατάλαβε τι είχε δημιουργηθεί, ένιωσε απειλή. Ολόκληρο το αμυντικό σύστημα του εγώ που αναπτύχθηκε για να προστατεύσει τον διαχωρισμό από το Άγιο Πνεύμα έγινε σαν  απάντηση προς το δώρο με το οποίο το ευλόγησε ο Θεός, και που με αυτή την ευλογία, του έδωσε την ικανότητα να θεραπευτεί. Αυτή η ευλογία κρατά μέσα της την αλήθεια για τα πάντα. Και η αλήθεια είναι ότι το Άγιο Πνεύμα βρίσκεται σε στενή σχέση μαζί σου, διότι μέσα σε Αυτό αποκαθίσταται η σχέση σου με τον Θεό. Η σχέση μαζί Του ποτέ δεν έχει διακοπεί, διότι το Άγιο Πνεύμα δεν είναι διαχωρισμένο από κανέναν από τότε που έγινε ο διαχωρισμός. Και μέσω Αυτού όλες σου οι άγιες σχέσεις έχουν φυλαχτεί με προσοχή, για να υπηρετούν τον σκοπό του Θεού για σένα.

 

5. Το εγώ πάντα επαγρυπνεί προς την απειλή, και το μέρος του νου σου μέσα στο οποίο έγινε δεκτό το εγώ πάντα ανησυχεί για να διατηρήσει τον δικό του λόγο ύπαρξης, έτσι όπως τον βλέπει. Δεν συνειδητοποιεί ότι είναι εντελώς παρανοϊκό. Κι εσύ πρέπει να συνειδητοποιήσεις τι ακριβώς σημαίνει αυτό αν θέλεις να αποκατασταθείς στην σωφροσύνη. Οι παρανοϊκοί προστατεύουν το σύστημα σκέψης τους, αλλά το κάνουν παρανοϊκά. Και όλες τους οι άμυνες είναι τόσο παρανοϊκές όσο αυτά που υποτίθεται ότι προστατεύουν. Ο διαχωρισμός δεν έχει τίποτα μέσα του, κανένα μέρος, κανένα «λόγο», και καμιά ιδιότητα που να μην είναι παρανοϊκή. Και η «προστασία» του είναι μέρος από αυτόν, το ίδιο παρανοϊκή όσο και το σύνολο. Η ιδιαίτερη σχέση, η οποία είναι η κύρια άμυνά του, πρέπει επομένως να είναι κι αυτή παρανοϊκή.

 

6. Τώρα πια πολύ μικρή δυσκολία έχεις να συνειδητοποιήσεις ότι το σύστημα σκέψης που προστατεύει η ιδιαίτερη σχέση δεν είναι παρά ένα σύστημα από αυταπάτες. Αναγνωρίζεις, τουλάχιστον σε γενικές γραμμές, ότι το εγώ είναι παρανοϊκό. Παρόλα αυτά η ιδιαίτερη σχέση ακόμα σου φαίνεται ότι κατά κάποιο τρόπο είναι «διαφορετική». Όμως την έχουμε κοιτάξει πολύ πιο κοντά σε σχέση με άλλες πλευρές του συστήματος σκέψης του εγώ που είσαι πιο πρόθυμος να αφήσεις να φύγουν. Όσο παραμένει, δεν θα αφήνεις τις άλλες να φύγουν. Διότι ούτε αυτή είναι διαφορετική. Αν την  κρατήσεις, τότε τις έχεις κρατήσει όλες.

 

7. Είναι βασικό να καταλάβεις ότι όλες οι άμυνες κάνουν αυτό που υπερασπίζονται. Η βάση για την αποτελεσματικότητά τους είναι ότι προσφέρουν αυτό το οποίο υπερασπίζονται. Αυτό που υπερασπίζονται ενσωματώνεται μέσα σε αυτές για να κρατηθεί ασφαλές, και καθώς αυτές λειτουργούν το φέρνουν σε σένα. Κάθε άμυνα λειτουργεί δίνοντας δώρα, και το δώρο είναι πάντα μια μικρογραφία του συστήματος σκέψης που προστατεύει η άμυνα, τοποθετημένο μέσα σε μια χρυσή κορνίζα. Η κορνίζα είναι πολύ περίτεχνη, στολισμένη με κοσμήματα, λαμπερή  και με βαθιά σκαλίσματα. Ο σκοπός της είναι να έχει αξία από μόνη της, και να αποσπάσει την προσοχή σου από αυτό που περιβάλλει. Αλλά δεν μπορείς να έχεις την κορνίζα χωρίς την εικόνα. Οι άμυνες λειτουργούν για να σε πείσουν ότι μπορείς.

 

8. Η ιδιαίτερη σχέση έχει την πιο επιβλητική και απατηλή κορνίζα από όλες τις άμυνες που χρησιμοποιεί το εγώ. Εδώ προσφέρεται το σύστημα σκέψης του, περιβαλλόμενο από μια κορνίζα τόσο βαριά και τόσο περίτεχνη που η εικόνα σχεδόν χάνεται εξαιτίας της επιβλητικής της κατασκευής. Μέσα στην κορνίζα είναι υφασμένες όλων των ειδών οι φανταχτερές και κατακερματισμένες ψευδαισθήσεις της αγάπης, στημένες με όνειρα θυσίας και συμφέροντος, συνυφασμένες με επιχρυσωμένες κλωστές αυτό – καταστροφής. Το αίμα λαμπυρίζει σαν ρουμπίνι, και τα δάκρυα έχουν  την όψη του διαμαντιού και γυαλίζουν μέσα στο θαμπό φως μέσα στο οποίο γίνεται η προσφορά.

 

9. Κοίταξε την εικόνα. Μην αφήνεις την κορνίζα να σε αποσπά. Αυτό το δώρο σου δίνεται για την καταδίκη σου, και αν το πάρεις θα πιστεύεις ότιείσαι καταδικασμένος. Δεν μπορείς να αποκτήσεις  την κορνίζα δίχως την εικόνα. Αυτό που δίνεις αξία είναι η κορνίζα, διότι εκεί δεν βλέπεις καμιά σύγκρουση. Όμως η κορνίζα είναι μόνο το περιτύλιγμα για το δώρο της σύγκρουσης. Η κορνίζα δεν είναι το δώρο. Μην πλανάσαι από τις πιο επιφανειακές πλευρές αυτού του συστήματος σκέψης, διότι αυτές οι πλευρές περιβάλλουν το σύνολο, ολοκληρωμένο από κάθε άποψη. Ο θάνατος βρίσκεται μέσα σε αυτό το φανταχτερό δώρο. Μην αφήσεις την ματιά σου να υπνωτιστεί από την ακτινοβολία αυτής της κορνίζας. Κοίταξε την εικόνα, και συνειδητοποίησε ότι σου προσφέρεται ο θάνατος.

 

10.  Αυτός είναι ο λόγος που η άγια στιγμή είναι τόσο σημαντική για την υπεράσπιση της αλήθειας. Η αλήθεια δεν χρειάζεται καμιά άμυνα, αλλά εσύ πραγματικά χρειάζεται να αμυνθείς ενάντια στην αποδοχή του δώρου του θανάτου. Όταν εσύ που είσαι αλήθεια δεχτείς μια ιδέα τόσο επικίνδυνη για την αλήθεια, την απειλείς με καταστροφή. Και τώρα πρέπει να αναλάβεις αυτή την υπεράσπιση, για να κρατήσεις την αλήθεια ολοκληρωμένη. Η δύναμη του Ουρανού, η Αγάπη του Θεού, τα δάκρυα του Χριστού, και η χαρά του αιώνιου Πνεύματός Του κινητοποιούνται για να σε υπερασπιστούνε από την δική σου επίθεση. Διότι Τους επιτίθεσαι, και πρέπει να σε σώσουν, εφόσον είσαι μέρος Τους, διότι αγαπούν τον Εαυτό Τους.

 

11. Η άγια στιγμή είναι μια μικρογραφία του Ουρανού, σταλμένη σε σένα από τον Ουρανό. Είναι κι αυτή μια εικόνα, τοποθετημένη μέσα σε μια κορνίζα. Όμως αν δεχτείς αυτό το δώρο δεν θα βλέπεις καθόλου την κορνίζα, διότι το δώρο μπορεί να γίνει αποδεκτό μόνο μέσω της προθυμίας σου να εστιάσεις την προσοχή σου στην εικόνα. Η άγια στιγμή είναι μια μικρογραφία της αιωνιότητας. Είναι μια εικόνα του άχρονου, τοποθετημένη μέσα σε μια κορνίζα του χρόνου. Αν εστιάσεις στην εικόνα, θα συνειδητοποιήσεις ότι μόνο η κορνίζα ήταν που σε έκανε να νομίσεις ότι ήταν εικόνα. Χωρίς την κορνίζα, βλέπεις την εικόνα ως αυτό που αντιπροσωπεύει. Διότι έτσι όπως ολόκληρο το σύστημα σκέψης του εγώ βρίσκεται μέσα στα δώρα του, έτσι και ολόκληρος ο Ουρανός βρίσκεται μέσα σε αυτή την στιγμή, την δανεισμένη από την αιωνιότητα και τοποθετημένη μέσα στον χρόνο για σένα.

 

12. Σου προσφέρονται δύο δώρα. Το κάθε ένα είναι πλήρες, και δεν μπορεί να γίνει δεκτό εν μέρει. Το κάθε ένα είναι μια εντελώς  διαφορετική εικόνα όλων όσων μπορείς να έχεις, αλλά από πολύ διαφορετική οπτική. Δεν μπορείς να συγκρίνεις την αξία τους συγκρίνοντας μια εικόνα με μια κορνίζα. Τις εικόνες είναι που πρέπει να συγκρίνεις, ειδάλλως η σύγκριση δεν έχει κανένα νόημα. Να θυμάσαι ότι το δώρο είναι η εικόνα. Και μόνο σε αυτή την βάση είσαι πραγματικά ελεύθερος να διαλέξεις. Κοίταξε τις εικόνες. Και τις δύο. Η μία είναι μια μικροσκοπική εικόνα, δυσδιάκριτη κάτω από όλες αυτές τις βαριές σκιές της τεράστιας και δυσανάλογης κορνίζας της.  Η άλλη έχει λιτή κορνίζα και είναι τοποθετημένη μέσα στο φως, όμορφη για να την κοιτάς γι αυτό που είναι.

 

13. Εσύ που έχεις προσπαθήσει τόσο σκληρά, και ακόμα προσπαθείς, να ταιριάξεις την καλύτερη εικόνα στην λάθος κορνίζα και έτσι να συνδυάσεις αυτό που δεν συνδυάζεται, δέξου αυτό και αγαλλίασε: Αυτές οι εικόνες είναι η κάθε μια τους στην τέλεια κορνίζα ανάλογα με αυτό που αντιπροσωπεύουν. Η μία έχει την κατάλληλη κορνίζα έτσι ώστε να μην εστιάζεις πάνω της και να μην την βλέπεις. Η άλλη είναι έτσι κορνιζαρισμένη ώστε να την βλέπεις πεντακάθαρα. Η εικόνα του σκότους και του θανάτου γίνεται όλο και λιγότερο πειστική καθώς την αναζητάς ανάμεσα στα  περιτυλίγματα της. Καθώς κάθε παράλογο πετράδι της κορνίζας που φαίνεται  να λάμπει στο σκοτάδι, εκτίθεται στο φως, γίνεται θαμπό και άτονο, και παύει να σε αποσπά από την εικόνα. Και τελικά κοιτάς την εικόνα την ίδια, βλέποντας επιτέλους, ότι δεν έχει κανένα νόημα απροστάτευτη από την κορνίζα της.

 

14. Η άλλη εικόνα έχει ελαφριά κορνίζα, διότι ο χρόνος δεν μπορεί να περιέχει την αιωνιότητα. Δεν υπάρχει καμία απόσπαση εδώ. Η εικόνα του Ουρανού και της αιωνιότητας γίνεται όλο και πιο πειστική καθώς την κοιτάζεις. Και τώρα, έπειτα από μια πραγματική σύγκριση, μπορεί επιτέλους να συμβεί μια μεταμόρφωση και των δύο εικόνων. Η σκοτεινή εικόνα, φερμένη στο φως, δεν γίνεται πια αντιληπτή ως τρομακτική, αλλά το γεγονός ότι δεν είναι παρά μια εικόνα αναγνωρίζεται επιτέλους. Και αυτό που βλέπεις θα το αναγνωρίζεις ως αυτό που είναι·  μια εικόνα αυτού που νόμιζες ότι ήταν πραγματικό, και τίποτα περισσότερο. Διότι πέρα από αυτή την εικόνα δεν θα δεις τίποτα.

 

15. Η εικόνα του φωτός, σε ξεκάθαρη και αλάνθαστη αντίθεση, μεταμορφώνεται σε αυτό που βρίσκεται πέρα από την εικόνα. Καθώς το κοιτάζεις, συνειδητοποιείς ότι δεν είναι εικόνα, αλλά η πραγματικότητα. Αυτή δεν είναι μια ζωγραφισμένη αναπαράσταση ενός συστήματος σκέψης, αλλά η ίδια η Σκέψη. Αυτό που αναπαριστά βρίσκεται εκεί. Η κορνίζα της ξεθωριάζει απαλά και ο Θεός αναδύεται στην θύμησή σου, προσφέροντάς σου ολόκληρη την δημιουργία σε αντάλλαγμα για τη δική σου μικρή εικόνα, την εντελώς δίχως αξία και χωρίς απολύτως κανένα νόημα.

 

16. Καθώς ο Θεός ανέρχεται στην θέση που Του αρμόζει κι εσύ στην δική σου, θα βιώσεις ξανά το νόημα την σχέσης και θα γνωρίσεις ότι είναι αληθινό. Ας ανέλθουμε ειρηνικά προς τον Πατέρα, δίνοντάς Του κυριαρχία μέσα στο νου μας. Θα κερδίσουμε τα πάντα δίνοντας Του την δύναμη και την δόξα, χωρίς να κρατήσουμε καμιά ψευδαίσθηση για το που βρίσκονται. Βρίσκονται μέσα μας, μέσω της δικής Του ανόδου. Αυτό που έχει δώσει Εκείνος  είναι δικό Του. Λάμπει μέσα σε κάθε μέρος Του, όπως και στο όλον. Ολόκληρη η πραγματικότητα της σχέσης σου μαζί Του, βρίσκεται στις μεταξύ μας σχέσεις. Η άγια στιγμή λάμπει το ίδιο σε όλες τις σχέσεις, διότι μέσα σε αυτήν είναι ένα. Διότι εδώ βρίσκεται μόνο θεραπεία, ήδη ολοκληρωμένη και τέλεια. Διότι εδώ είναι ο Θεός, κι όπου είναι Εκείνος μόνο το τέλειο και το ολοκληρωμένο μπορεί να υπάρχει.

 

 

 

V. Η  Θεραπευμένη Σχέση

 

1. Η άγια σχέση είναι η έκφραση της άγιας στιγμής μέσα στην ζωή σε αυτόν τον κόσμο. Όπως όλα όσα έχουν σχέση με την σωτηρία, η άγια στιγμή είναι ένα πρακτικό εργαλείο, το οποίο αποδεικνύεται από τα αποτελέσματά του. Η άγια στιγμή ποτέ δεν αποτυγχάνει. Η εμπειρία της πάντα βιώνεται. Ωστόσο, χωρίς την έκφρασή της ποτέ δεν την θυμάσαι. Η άγια σχέση είναι μια συνεχής υπενθύμιση της εμπειρίας κατά την οποία η σχέση έγινε αυτό που είναι. Και όπως η ανίερη σχέση είναι ένας συνεχής ύμνος προς το  μίσος  επαινώντας τον κατασκευαστή του, έτσι και η άγια σχέση είναι ένα χαρούμενο τραγούδι που υμνεί τον Λυτρωτή των σχέσεων.

 

2. Η άγια σχέση, ένα μείζον βήμα προς την αντίληψη του πραγματικού κόσμου, μαθαίνεται. Είναι η παλιά, ανίερη σχέση, μεταμορφωμένη και ιδωμένη εκ νέου. Η άγια σχέση είναι ένα εκπληκτικό διδακτικό επίτευγμα. Σε όλες της τις πλευρές, έτσι όπως αρχίζει, εξελίσσεται και ολοκληρώνεται, αντιπροσωπεύει την αντιστροφή της ανίερης σχέσης. Παρηγορήσου με αυτό ∙ η μόνη δύσκολη φάση είναι η αρχή. Διότι εκεί, ο στόχος της σχέσης μετατοπίζεται  απότομα προς το ακριβές αντίθετο αυτού που ήταν. Αυτό είναι το πρώτο αποτέλεσμα της προσφοράς της σχέσης στο Άγιο Πνεύμα, για να την χρησιμοποιήσει για τους δικούς Του σκοπούς.

 

3. Αυτή η πρόσκληση γίνεται αμέσως αποδεκτή, και το Άγιο Πνεύμα δεν χάνει καθόλου χρόνο στο να εισάγει τα πρακτικά αποτελέσματα της πρόσκλησής σου να εισέλθει. Αμέσως ο δικός Του στόχος αντικαθιστά τον δικό σου. Αυτό επιτυγχάνεται πολύ γρήγορα, αλλά κάνει την σχέση να φαίνεται διαταραγμένη, διχασμένη, ακόμα και έντονα οδυνηρή. Ο λόγος είναι προφανής. Διότι η σχέση έτσι όπως είναι δεν συμβαδίζει με τον δικό της στόχο, και είναι ξεκάθαρα ακατάλληλη για τον σκοπό που έχει γίνει αποδεκτός γι αυτήν. Όταν βρισκόταν σε ανίερη κατάσταση, ο δικός σουστόχος ήταν ο μόνος που φαινόταν πως της έδινε νόημα. Τώρα φαίνεται να μην έχει κανένα νόημα. Πολλές σχέσεις έχουν διαλυθεί σε αυτό το σημείο, και η αναζήτηση του παλιού στόχου εδραιώθηκε εκ νέου σε μια άλλη σχέση. Διότι μόλις η ανίερη σχέση δεχτεί τον στόχο της αγιότητας, ποτέ δεν θα μπορέσει να ξαναγίνει αυτό που ήταν.

 

4. Ο πειρασμός του εγώ γίνεται ιδιαίτερα έντονος με αυτή την αλλαγή στους στόχους. Διότι η σχέση δεν έχει αλλάξει ακόμα αρκετά ώστε να μην υπάρχει καθόλου πια η έλξη του προηγούμενου στόχου της, και η δομή της «απειλείται» από την αναγνώριση της ακαταλληλότητάς της για την εκπλήρωση του νέου της σκοπού. Η σύγκρουση ανάμεσα στον στόχο και την δομή της σχέσης είναι τόσο προφανής που δεν μπορούν να συνυπάρξουν. Όμως τώρα ο στόχος δεν θα αλλάξει. Τοποθετημένος σταθερά μέσα στην ανίερη σχέση, δεν υπάρχει άλλη πορεία από το να αλλάξει την σχέση ώστε να ταιριάζει με τον στόχο. Μέχρι αυτή η ευτυχής λύση να γίνει ορατή και δεκτή ως η μόνη διέξοδος από την σύγκρουση, η σχέση μπορεί να περιέχει πολλή ένταση. 

 

5. Ο πιο αργός ρυθμός αλλαγής του στόχου δεν θα ήταν καλύτερος, διότι η αντίθεση θα ήταν συγκαλυμμένη, κι έτσι θα δινόταν χρόνος στο εγώ για να ερμηνεύσει εκ νέου κάθε αργό βήμα σύμφωνα με τα δικά του γούστα. Μόνο μια ριζική αλλαγή στον σκοπό θα μπορούσε να εισάγει μια ολοκληρωτική αλλαγή του νου για τον σκοπό ολόκληρης της σχέσης.  Καθώς αυτή η αλλαγή εξελίσσεται και τελικά εκπληρώνεται, γίνεται όλο και πιο ευεργετική και χαρμόσυνη. Αλλά στην αρχή, η κατάσταση βιώνεται ως πολύ αβέβαιη. Μια σχέση, που αναλαμβάνεται από δύο άτομα για τους ανίερους σκοπούς τους, ξαφνικά έχει την αγιότητα ως στόχο της. Καθώς αυτοί οι δύο αναλογίζονται την σχέση τους από την πλευρά αυτού του νέου σκοπού, αναπόφευκτα τρομοκρατούνται. Η αντίληψη που έχουν για την σχέση μπορεί να αποδιοργανωθεί αρκετά. Όμως, η προηγούμενη οργάνωση της αντίληψής τους δεν εξυπηρετεί πια τον σκοπό που έχουν συμφωνήσει να εκπληρώσουν.

 

6. Αυτή είναι η ώρα για πίστη. Επέτρεψες αυτός ο στόχος να τεθεί για λογαριασμό σου. Αυτό ήταν μια πράξη πίστης. Μην εγκαταλείπεις την πίστη, τώρα που οι ανταμοιβές της πίστης είναι έτοιμες να εισέλθουν. Αν πίστεψες ότι το Άγιο Πνεύμα ήταν εκεί για να δεχτεί την σχέση, γιατί να μην εξακολουθήσεις να πιστεύεις ότι Εκείνο είναι εκεί για να εξαγνίσει αυτό που ανέλαβε κάτω από την καθοδήγηση Του; Έχε πίστη στον αδελφό σου αυτή την ώρα της δοκιμασίας. Ο στόχος έχει τεθεί. Και η σχέση σου έχει την σωφροσύνη  ως σκοπό της. Διότι τώρα βρίσκεσαι σε μια παρανοϊκή σχέση, την οποία την αναγνωρίζεις ως τέτοια μέσα στο φως του νέου της σκοπού.

 

7. Τώρα το εγώ δίνει την εξής συμβουλή·  να υποκαταστήσεις αυτή την σχέση με μια άλλη στην οποία ο προηγούμενος σου στόχος να ταιριάζει αρκετά. Μπορείς να ξεφύγεις από την οδύνη μόνο με το να απαλλαγείς από τον αδελφό σου. Δεν χρειάζεται να τον αποχωριστείς ολοκληρωτικά αν δεν θέλεις να το κάνεις. Αλλά πρέπει να αποκλείσεις μείζονες περιοχές της φαντασίωσης από τον αδελφό σου, για να σώσεις την λογική σου. Μην τα ακούς αυτά  τώρα! Έχε πίστη στο Άγιο Πνεύμα που σου απάντησε. Σε άκουσε. Δεν ήταν πολύ συγκεκριμένο στην απάντησή Του; Τώρα δεν είσαι απόλυτα παρανοϊκός. Μπορείς να αρνηθείς ότι σου έχει δώσει μια πολύ σαφή καθοδήγηση; Τώρα σου ζητά πίστη για λίγο ακόμα, ακόμα και μέσα στη σύγχυση  σου. Διότι αυτή θα φύγει, και θα δεις την δικαίωση της πίστης σου να αναδύεται, για να σου φέρει λαμπρή βεβαιότητα. Μην Το εγκαταλείπεις τώρα, ούτε τον αδελφό σου. Αυτή η σχέση έχει αναγεννηθεί ως άγια.

 

8. Δέξου με χαρά αυτό που δεν καταλαβαίνεις, και άφησε να σου εξηγηθεί καθώς αντιλαμβάνεσαι ότι σκοπός τώρα είναι να γίνει η σχέση άγια. Θα βρεις πολλές ευκαιρίες να κατηγορήσεις τον αδελφό σου για την «αποτυχία» της σχέσης σου, διότι κάποιες φορές θα σου φαίνεται πως δεν έχει νόημα. Θα έρθει να σε καταδιώξει μια αίσθηση απώλειας στόχου, και να σου θυμίσει όλους τους παλιούς τρόπους με τους οποίους κάποτε αναζητούσες την ικανοποίηση και νόμιζες ότι την εύρισκες. Μην ξεχνάς τώρα την δυστυχία που πραγματικά εύρισκες, και μην εμφυσάς ζωή στο εγώ που καταρρέει. Ησχέση σου δεν έχει διαλυθεί. Έχει σωθεί.

 

9. Είσαι πολύ άπειρος στους δρόμους της σωτηρίας, και νομίζεις ότι έχεις χαθεί. Ο δικός σου δρόμος έχει χαθεί, αλλά μην το θεωρείς αυτό απώλεια. Μέσα στην απειρία σου, να θυμάσαι ότι εσύ και ο αδελφός σου έχετε αρχίσει πάλι, μαζί. Και πάρε το χέρι του, για να πορευτείτε σε ένα δρόμο πολύ πιο οικείο από ό,τι νομίζεις τώρα. Δεν είναι σίγουρο ότι θα θυμηθείς έναν στόχο που δεν έχει αλλάξει σε όλη την αιωνιότητα; Διότι δεν έχεις διαλέξει παρά τον στόχο του Θεού, από τον οποίο η αληθινή σου πρόθεση δεν έλειψε ποτέ.

 

10. Σε όλη την Υιότητα ακούγεται το τραγούδι της ελευθερίας, μέσα στην χαρμόσυνη ηχώ της δικής σου επιλογής. Έχεις ενωθεί με πολλούς μέσα στην άγια στιγμή, και αυτοί έχουν ενωθεί μαζί σου. Μην θεωρείς ότι η επιλογή σου θα σε αφήσει  χωρίς ανακούφιση,  διότι ο Θεός ο Ίδιος έχει ευλογήσει την άγια σου σχέση. Ενώσου με την ευλογία Του, και μην στερείς και την δική σου ευλογία από αυτή. Διότι το μόνο που χρειάζεται τώρα είναι η δική σου ευλογία, ώστε να μπορέσεις να δεις ότι σε αυτήν στηρίζεται η σωτηρία. Μην καταδικάζεις την σωτηρία, διότι αυτή έχει έρθει σε σένα. Και καλωσορίστε την μαζί, διότι έχει έρθει για να ενώσει εσένα και τον αδελφό σου μαζί σε μια σχέση μέσα στην οποία όλη η Υιότητα ευλογείται μαζί.

 

11.  Αναλάβατε, μαζί, να προσκαλέσετε το Άγιο Πνεύμα στην σχέση σας. Αυτό δεν θα μπορούσε να εισέλθει με άλλο τρόπο. Παρόλο που μπορεί να έχεις κάνει πολλά λάθη από τότε, έχεις κάνει και τεράστιες προσπάθειες να Το βοηθήσεις να κάνει το έργο Του. Και δεν Του λείπει η εκτίμηση για όλα όσα έχεις κάνει. Και δεν βλέπει καθόλου τα λάθη. Ήσουν κι εσύ το ίδιο ευγνώμων προς τον αδελφό σου; Έχεις εκτιμήσει με συνέπεια τις καλές του προσπάθειες, και έχεις παραβλέψει τα λάθη; Ή η εκτίμησή σου τρεμοσβήνει και θολώνει μέσα σε αυτό που φαίνεται ότι είναι το φως των λαθών; Ίσως τώρα να ετοιμάζεσαι να ξεκινήσεις μια εξόρμηση κατηγοριών εναντίον του για την δυσάρεστη κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι. Και εξαιτίας αυτής της έλλειψης ευχαριστιών και ευγνωμοσύνης καθιστάς τον εαυτό σου ανίκανο να εκδηλώσει την άγια στιγμή, κι έτσι την χάνεις από τα μάτια σου.

 

12. Η εμπειρία μιας στιγμής, όσο δυνατή και να είναι, λησμονείται εύκολα αν επιτρέψεις στον χρόνο να την καλύψει. Πρέπει να κρατηθεί λαμπερή και μεγαλειώδης στην επίγνωση του χρόνου σου, αλλά όχι κρυμμένη μέσα σε αυτόν. Η στιγμή παραμένει. Αλλά εσύ που είσαι; Το να δίνεις ευχαριστίες στον αδελφό σου σημαίνει ότι εκτιμάς την άγια στιγμή, κι έτσι κάνεις τα αποτελέσματά της ικανά να γίνουν αποδεκτά και να μοιραστούν. Το να επιτίθεσαι στον αδελφό σου δεν σημαίνει ότι χάνεις την στιγμή, αλλά ότι κάνεις τα αποτελέσματά της ανίσχυρα.

 

13. Έχεις λάβει την άγια στιγμή, αλλά μπορεί να έχεις εδραιώσει μια κατάσταση μέσα στην οποία δεν μπορείς να την χρησιμοποιήσεις. Το αποτέλεσμα είναι να μην συνειδητοποιείς ότι είναι ακόμα μαζί σου. Και αποκόπτοντας τον εαυτό σου από την εκδήλωση της, έχεις αρνηθεί στον εαυτό σου και τα οφέλη της. Ενισχύεις αυτή την κατάσταση κάθε φορά που επιτίθεσαι στον αδελφό σου, διότι η επίθεση σε τυφλώνει προς τον εαυτό σου. Και είναι αδύνατον να αρνείσαι τον εαυτό σου, και ν’ αναγνωρίζεις τι έχει δοθεί και τι έχει γίνει αποδεκτό από σένα.

 

14. Εσύ και ο αδελφός σου στέκεστε μαζί μέσα στην άγια παρουσία της αλήθειας της ίδιας. Εδώ είναι ο στόχος, μαζί σας. Νομίζεις ότι ο στόχος ο ίδιος δεν θα τακτοποιήσει με χαρά και τα μέσα για την εκπλήρωσή του; Είναι αυτή η ίδια διαφορά μεταξύ του σκοπού που έχει γίνει αποδεκτός και των μέσων έτσι όπως είναι τώρα που φαίνεται πως σε κάνει να υποφέρεις, αλλά κάνει τον Ουρανό χαρούμενο. Αν ο Ουρανός ήταν έξω από σένα, δεν θα μπορούσες να μοιραστείς την χαρά του. Όμως, εφόσον είναι μέσα σου, τότε και η χαρά είναι δική σου. Είσαι ενωμένος στον σκοπό, αλλά ακόμα παραμένεις διαχωρισμένος και διαιρεμένος ως προς τα μέσα. Ωστόσο, ο στόχος έχει παγιωθεί, και είναι σταθερός και αμετάβλητος, και τα μέσα σίγουρα θα συμβαδίσουν εφόσον ο στόχος είναι βέβαιος. Και θα μοιραστείς την χαρά της Υιότητας που είναι έτσι. 

 

15. Καθώς αρχίζεις να αναγνωρίζεις και να δέχεσαι τα δώρα που τόσο ελεύθερα έχεις δώσει στον αδελφό σου, θα δεχτείς και τα αποτελέσματα της άγιας στιγμής και θα τα χρησιμοποιήσεις για να διορθώσεις όλα σου τα λάθη και να ελευθερωθείς από τα αποτελέσματά τους. Και μαθαίνοντας αυτό, θα έχεις μάθει επίσης πώς να απελευθερώνεις όλη την Υιότητα, και να την προσφέρεις με χαρά και ευγνωμοσύνη σε Αυτόν που σου έδωσε την ελευθερία σου, και που θέλει να την επεκτείνει μέσα από σένα.

 

 

 

VI. Θέτοντας τον Στόχο

 

1. Η πρακτική εφαρμογή του σκοπού  του Αγίου Πνεύματος είναι εξαιρετικά απλή, αλλά σαφής. Μάλιστα, για να είναι απλή πρέπει να είναι σαφής. Απλό είναι το εύκολα κατανοητό, και γι αυτό είναι προφανές ότι πρέπει να είναι ξεκάθαρο. Ο προσδιορισμός του σκοπού του Αγίου Πνεύματος είναι γενικός. Τώρα θα δουλέψει μαζί σου για να τον κάνει συγκεκριμένο, διότι η εφαρμογή είναι συγκεκριμένη. Υπάρχουν πολύ συγκεκριμένες κατευθυντήριες οδηγίες που σου παρέχει για κάθε κατάσταση, αλλά να θυμάσαι ότι δεν συνειδητοποιείς ακόμα την συμπαντική τους εφαρμογή. Επομένως, είναι βασικό σε αυτό το σημείο να τις χρησιμοποιείς σε κάθε κατάσταση ξεχωριστά, μέχρι να μπορείς να κοιτάζεις με μεγαλύτερη ασφάλεια πέρα από κάθε κατάσταση, με μια κατανόηση πολύ πιο ευρεία από αυτήν που έχεις τώρα.

 

2. Σε κάθε κατάσταση που είσαι αβέβαιος, το πρώτο πράγμα για να αναλογιστείς, πολύ απλά, είναι «Τι θέλω να προκύψει από αυτό; Ποιος είναι ο σκοπός του;» Η διευκρίνιση του  στόχου ανήκει στην αρχή, διότι αυτός είναι που θα καθορίσει το αποτέλεσμα. Στην διαδικασία που ακολουθεί το εγώ αυτό γίνεται αντίστροφα. Η κατάσταση είναι αυτή που καθορίζει το αποτέλεσμα, το οποίο μπορεί να είναι οτιδήποτε. Ο λόγος για αυτή την αποδιοργανωμένη προσέγγιση είναι προφανής. Το εγώ δεν γνωρίζει τι θέλει να προκύψει από την κατάσταση. Γνωρίζει μόνο τι δεν θέλει, και μόνο αυτό. Δεν έχει κανένα απολύτως θετικό στόχο.

 

3. Χωρίς ξεκάθαρο, θετικό στόχο, ορισμένο από την αρχή, η κατάσταση απλά φαίνεται πως εκτυλίσσεται, και δεν βγάζει νόημα μέχρι να συμβεί. Έπειτα κοιτάζεις πίσω προς αυτή, και προσπαθείς να καταλάβεις τι πρέπει να σήμαινε. Και θα κάνεις λάθος. Όχι μόνο η κρίση σου είναι βασισμένη στο παρελθόν, αλλά δεν έχεις ιδέα για το τι θα έπρεπε να συμβεί. Κανένας στόχος δεν τέθηκε με τον οποίο να μπορέσεις να ευθυγραμμίσεις τα μέσα. Και τώρα η μόνη κρίση που απομένει είναι το αν θα αρέσει στο εγώ· είναι αποδεκτή, ή καλεί για εκδίκηση; Η απουσία κριτηρίου για το αποτέλεσμα, που να έχει τεθεί προκαταβολικά, κάνει αμφίβολη την κατανόηση και την αξιολόγηση αδύνατη.

 

4. Η αξία του να αποφασίζεις από την αρχή τι θέλεις να συμβεί έγκειται απλά στο ότι έτσι θα αντιλαμβάνεσαι την κατάσταση ως μέσον ώστε να τοκάνεις να συμβεί. Επομένως, θα καταβάλεις κάθε προσπάθεια να παραβλέψεις τι παρεμβάλλεται στην επίτευξη του στόχου σου, και θα συγκεντρωθείς σε κάθε τι που σε βοηθά να τον διεκπεραιώσεις. Είναι αξιοσημείωτο ότι αυτή η προσέγγιση σε έχει φέρει πιο κοντά στην διάκριση της αλήθειας από το ψεύδος που κάνει το Άγιο Πνεύμα. Το αληθές γίνεται αυτό που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να πετύχεις τον στόχο σου. Το λανθασμένο γίνεται άχρηστο, από αυτή την άποψη. Η κατάσταση τώρα έχει νόημα, αλλά μόνο επειδή το νόημα της το έχει δώσει ο στόχος.

 

5. Ο στόχος της αλήθειας έχει και άλλα πρακτικά προτερήματα. Αν η κατάσταση χρησιμοποιείται για την αλήθεια και την σωφροσύνη, το αποτέλεσμά της πρέπει να είναι η ειρήνη. Και αυτό είναι εντελώς ξέχωρο από το ποιο θα είναι το αποτέλεσμα. Αν η ειρήνη είναι η κατάσταση της αλήθειας και της σωφροσύνης, και δεν μπορεί να υπάρχει χωρίς αυτές, τότε εκεί που είναι η ειρήνη πρέπει να βρίσκονται και αυτές. Η αλήθεια έρχεται από μόνη της. Αν βιώνεις ειρήνη, είναι επειδή η αλήθεια έχει έρθει σε σένα και θα δεις το αποτέλεσμα αληθινά,  διότι η πλάνη δεν θα μπορεί να υπερισχύσει σε σένα. Θα αναγνωρίσεις το αποτέλεσμα επειδή βρίσκεσαι σε ειρήνη. Εδώ πάλι βλέπεις την  αντίθετη οπτική από αυτήν του εγώ, διότι το εγώ πιστεύει ότι η κατάσταση φέρνει την εμπειρία. Το Άγιο Πνεύμα γνωρίζει ότι η κατάσταση είναι έτσι όπως την καθορίζει ο στόχος, και βιώνεται ανάλογα με τον στόχο.

 

6. Ο στόχος της αλήθειας απαιτεί πίστη. Η πίστη ενυπάρχει στην αποδοχή του σκοπού του Αγίου Πνεύματος, και αυτή η πίστη περιλαμβάνει τα πάντα. Εκεί όπου τίθεται ο στόχος της αλήθειας, εκεί πρέπει να βρίσκεται και η πίστη. Το Άγιο Πνεύμα βλέπει την κατάσταση συνολικά. Ο στόχος διασφαλίζει το γεγονός ότι ο κάθε ένας που εμπλέκεται στην κατάσταση θα παίξει τον ρόλο του για την  διεκπεραίωσή του. Αυτό είναι αναπόφευκτο.Κανένας δεν θα αποτύχει πουθενά. Αυτό φαίνεται πως ζητά πίστη πέρα από σένα, και πέρα από ό,τι μπορείς να δώσεις. Ωστόσο, αυτό συμβαίνει από την άποψη του εγώ, διότι το εγώ πιστεύει στην «επίλυση» της σύγκρουσης τμηματικά, και δεν αντιλαμβάνεται την κατάσταση σαν σύνολο. Επομένως, αναζητά να διαχωρίσει τμήματα της κατάστασης και να ασχοληθεί με αυτά ξεχωριστά, διότι έχει πίστη στον διαχωρισμό και όχι στην ολότητα.

 

7. Όταν το εγώ αντιμετωπίζει κάποια πλευρά της κατάστασης που φαίνεται πως είναι δύσκολη, θα επιχειρήσει να μεταθέσει αυτή την πλευρά κάπου αλλού, και να την επιλύσει εκεί. Και θα του φανεί πως το πετυχαίνει, εκτός από το ότι αυτή η προσπάθεια συγκρούεται με την ενότητα, και αποκρύπτει τον στόχο της αλήθειας. Και η ειρήνη δεν θα βιώνεται παρά μόνο στην φαντασία. Η αλήθεια δεν ήρθε διότι η πίστη δεν έγινε δεκτή στην δικαιωματική της θέση. Έτσι χάνεις την κατανόηση της κατάστασης του στόχου που θα έφερνε η αλήθεια. Διότι οι φανταστικές λύσεις φέρνουν μόνο την ψευδαίσθηση της εμπειρίας, και η ψευδαίσθηση της ειρήνης δεν είναι η κατάσταση στην οποία μπορεί να εισέλθει η αλήθεια.

 

 

 

VII. Το Κάλεσμα για Πίστη

 

1. Τα υποκατάστατα στα οποία καταφεύγεις για να αντιμετωπίσεις κάποιες πλευρές της κατάστασης είναι οι μάρτυρες για την έλλειψη πίστης σου. Αποδεικνύουν ότι δεν πίστεψες ότι η κατάσταση και το πρόβλημα ήταν στο ίδιο μέρος. Το πρόβλημα ήταν η έλλειψη πίστης, και αυτό αποδεικνύεις όταν το απομακρύνεις από την πηγή του και το τοποθετείς κάπου αλλού. Το αποτέλεσμα είναι να μην βλέπεις το πρόβλημα. Αν δεν σου έλειπε η πίστη ότι μπορούσε να λυθεί, το πρόβλημα θα είχε εξαφανιστεί. Και η κατάσταση θα είχε νόημα για σένα, διότι το εμπόδιο στην κατανόηση σου θα είχε απομακρυνθεί. Όταν απομακρύνεις το πρόβλημα για να το τοποθετήσεις κάπου αλλού σημαίνει ότι το κρατάς, διότι απομακρύνεις τον εαυτό σου από αυτό και το κάνεις άλυτο.

 

2. Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα σε καμία κατάσταση που η πίστη δεν θα λύσει. Δεν υπάρχει μετακίνηση οποιασδήποτε πλευράς του προβλήματος που να μην κάνει την λύση αδύνατη. Διότι αν μετατοπίσεις μέρος του προβλήματος κάπου αλλού το νόημα του προβλήματος χάνεται, και η λύση στο πρόβλημα βρίσκεται στο νόημά του. Δεν είναι πιθανόν όλα σου τα προβλήματα να έχουν λυθεί, αλλά εσύ να έχεις απομακρύνει τον εαυτό σου από την λύση; Ωστόσο, η πίστη πρέπει να βρίσκεται εκεί όπου κάτι έχει γίνει, κι εκεί όπου το βλέπεις να γίνεται.

 

3. Η κατάσταση είναι μια σχέση, εφόσον είναι η ένωση σκέψεων. Αν γίνονται προβλήματα αντιληπτά, αυτό συμβαίνει διότι οι σκέψεις κρίνονται ότι βρίσκονται σε σύγκρουση. Αλλά αν ο στόχος είναι η αλήθεια, αυτό είναι αδύνατον. Κάποια ιδέα για το σώμα πρέπει να έχει εισχωρήσει, διότι οι νόες δεν μπορούν να επιτεθούν. Η σκέψη για τα σώματα είναι ένδειξη απιστίας, διότι τα σώματα δεν μπορούν να επιλύσουν τίποτα. Είναι η εισβολή τους στην σχέση, ένα σφάλμα στις σκέψεις σου για την κατάσταση, που γίνεται η δικαιολογία για την έλλειψη πίστης σου. Θα κάνεις αυτό το σφάλμα, αλλά μην σε απασχολεί καθόλου αυτό. Το σφάλμα δεν έχει σημασία. Η απιστία που οδηγείται στην πίστη ποτέ δεν θα παρέμβει στην αλήθεια. Αλλά η απιστία που χρησιμοποιείται εναντίον της αλήθειας πάντα θα καταστρέφει την πίστη. Αν σου λείπει η πίστη, ζήτησε να σου αποκατασταθεί εκεί όπου χάθηκε, και μην επιζητάς να σου επανορθωθεί κάπου αλλού, σαν να σου αποστερήθηκε αδίκως.

 

4. Σε κάθε κατάσταση μπορεί να σου λείπει μόνο αυτό που εσύ δεν έχεις δώσει. Αλλά να θυμάσαι το εξής· ο στόχος της αγιότητας τέθηκε για την σχέση σου, και όχι από σένα. Δεν τον έθεσες εσύ διότι η αγιότητα δεν μπορεί να ειδωθεί παρά μόνο μέσω της πίστης, και η σχέση σου δεν ήταν άγια διότι η πίστη σου στον αδελφό σου ήταν τόσο μικρή και περιορισμένη. Η πίστη σου πρέπει να αυξηθεί για να εκπληρώσεις τον στόχο που έχει τεθεί. Η πραγματικότητα του στόχου θα το προκαλέσει αυτό να συμβεί, διότι θα καταλάβεις ότι η ειρήνη και η πίστη δεν θα έρθουν ξεχωριστά. Σε ποια κατάσταση μπορείς να βρίσκεσαι δίχως πίστη, και να παραμένεις πιστός στον αδελφό σου;

 

5. Κάθε κατάσταση που βρίσκεσαι δεν είναι παρά ένα μέσο να εκπληρώσεις τον σκοπό που τέθηκε για την σχέση σου. Αν την δεις ως οτιδήποτε άλλο είσαι άπιστος. Μην χρησιμοποιείς την απιστία σου. Άφησέ την να εισέλθει και κοίταξέ την ήρεμα, αλλά μην την χρησιμοποιείς. Η απιστία είναι ο υπηρέτης της ψευδαίσθησης, και απόλυτα πιστή στο αφεντικό της. Αν την χρησιμοποιήσεις, θα σε οδηγήσει κατευθείαν στις ψευδαισθήσεις. Μην σε βάζουν σε πειρασμό αυτά που σου προσφέρει. Αυτά παρεμβάλλονται, όχι στον στόχο, αλλά στην αξία του στόχου για σένα. Μην αποδέχεσαι την ψευδαίσθηση ειρήνης που σου προσφέρει, παρά κοίταξε την προσφορά της και αναγνώρισε ότι είναι ψευδαίσθηση.

 

6. Ο στόχος της ψευδαίσθησης είναι τόσο στενά συνδεδεμένος με την έλλειψη πίστης όπως η πίστη είναι συνδεδεμένη με την αλήθεια. Αν σου λείπει η πίστη ότι κάποιος θα εκπληρώσει τέλεια τον ρόλο του σε οποιαδήποτε κατάσταση αφιερωμένη προκαταβολικά στην αλήθεια, τότε η αφοσίωση σου είναι διαιρεμένη. Άρα υπήρξες άπιστος στον αδελφό σου, και χρησιμοποίησες την απιστία σου εναντίον του. Καμιά σχέση δεν είναι άγια εκτός κι αν η αγιότητα της πηγαίνει μαζί της παντού. Όπως η αγιότητα και η πίστη πηγαίνουν χέρι – χέρι, έτσι και η πίστη της πηγαίνει μαζί της παντού. Η πραγματικότητα του στόχου θα προκαλέσει και θα εκπληρώσει κάθε θαύμα που χρειάζεται για την εκπλήρωσή του. Το καθετί, πολύ μικρό ή πολύ μεγάλο, πολύ αδύναμο ή πολύ δυνατό, θα στραφεί γλυκά προς όφελος της χρήσης και του σκοπού του. Το σύμπαν θα το υπηρετήσει με χαρά, όπως και αυτό  υπηρετεί το σύμπαν. Αλλά εσύ μην αναμειχθείς.

 

7. Η δύναμη που έχει τεθεί μέσα σε σένα στον οποίο ο στόχος του Αγίου Πνεύματος έχει εδραιωθεί, είναι τόσο πέρα από ό,τι μπορεί να συλλάβει ο νους σου για το άπειρο, που δεν έχεις ιδέα πόσο σπουδαία είναι η δύναμη που έρχεται μαζί σου. Και αυτήν μπορείς να την χρησιμοποιήσεις με απόλυτη ασφάλεια. Ωστόσο, παρά το σθένος της, το τόσο μεγάλο που φτάνει πέρα από τα αστέρια προς το σύμπαν, η μικρή σου απιστία μπορεί να την κάνει άχρηστη, αν εσύ προτιμήσεις την απιστία αντί γι αυτήν.

 

8. Όμως σκέψου αυτό, και μάθε την αιτία της απιστίας: Νομίζεις ότι κρατάς εναντίον του αδελφού σου κάτι που αυτός σου έχει κάνει. Αλλά αυτό για το οποίο τον κατηγορείς είναι αυτό που εσύ έκανες σε αυτόν. Δεν είναι το δικό του παρελθόν αλλά το δικό σου που κρατάς εναντίον του. Και έχεις έλλειψη πίστης σε αυτόν εξαιτίας αυτού που ήσουν εσύ. Όμως, είσαι τόσο αθώος για αυτό που ήσουν όσο είναι κι αυτός. Αυτό που ποτέ δεν υπήρξε δεν έχει αιτία, και δεν υπάρχει ώστε να μπορεί να παρέμβει στην αλήθεια. Δεν υπάρχει καμιά αιτία για απιστία, αλλά υπάρχει Αιτία για πίστη. Αυτή η Αιτία έχει εισέλθει σε κάθε κατάσταση που μοιράζεται τον σκοπό Της. Το φως της αλήθειας λάμπει από το κέντρο της κατάστασης, και αγγίζει όλους όσους καλεί ο σκοπός της κατάστασης. Τους καλεί όλους. Δεν υπάρχει κατάσταση που να μην περικλείει ολόκληρη την σχέση σου, από κάθε άποψη και σε κάθε μέρος της. Δεν μπορείς να αφήσεις απέξω τίποτα από τον εαυτό σου και να κρατήσεις την κατάσταση άγια. Διότι μοιράζεται τον σκοπό ολόκληρης της σχέσης σου, και αντλεί το νόημά της από αυτήν.

 

9. Είσελθε σε κάθε κατάσταση μαζί με την πίστη που δίνεις στον αδελφό σου, ειδάλλως είσαι άπιστος στην ίδια σου την σχέση. Η πίστη σου θα καλέσει και τους άλλους να μοιραστούν τον σκοπό σου, όπως ο ίδιος σκοπός κάλεσε και την πίστη μέσα σου. Και θα δεις τα μέσα που κάποτε χρησιμοποιούσες για να σε οδηγήσουν σε ψευδαισθήσεις να μεταμορφώνονται σε μέσα για την αλήθεια. Η αλήθεια καλεί την πίστη, και η πίστη κάνει χώρο για την αλήθεια. Όταν το Άγιο Πνεύμα άλλαξε τον σκοπό της σχέσης σου ανταλλάσοντας τον δικό σου με τον δικό Του, ο στόχος που έθεσε εκεί επεκτάθηκε σε κάθε κατάσταση στην οποία εισέρχεσαι, ή θα εισέλθεις ποτέ. Κι έτσι κάθε κατάσταση ελευθερώθηκε από το παρελθόν, το οποίο θα την έκανε άσκοπη.

 

10. Κάνεις έκκληση για πίστη διότι το Άγιο Πνεύμα πορεύεται μαζί σου σε κάθε κατάσταση. Δεν είσαι πια εντελώς παρανοϊκός, ούτε πια μόνος. Διότι η μοναξιά μέσα στον Θεό πρέπει να είναι ένα όνειρο. Εσύ που η σχέση σου μοιράζεται τον σκοπό του Αγίου Πνεύματος μένεις μακριά από την μοναξιά διότι η αλήθεια έχει έρθει. Το κάλεσμά της για πίστη είναι ισχυρό. Μην χρησιμοποιείς την απιστία σου εναντίον της, διότι σε καλεί στην σωτηρία και στην ειρήνη.

 

 

 

VIII. Οι Προϋποθέσεις της Ειρήνης

 

1. Η άγια στιγμή δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια ειδική περίπτωση, ή ένα ακραίο παράδειγμα, για το ποιο πρέπει να είναι το νόημα κάθε κατάστασης. Το νόημα που της έχει δώσει το Άγιο Πνεύμα δίδεται, επίσης, και σε κάθε κατάσταση. Κάνει έκκληση ακριβώς στην αναστολή της  απιστίας, την οποία πρέπει να αφήσεις στην άκρη και να μην την χρησιμοποιείς, έτσι ώστε η πίστη να μπορέσει να απαντήσει στο κάλεσμα της αλήθειας. Η άγια στιγμή είναι το λαμπρό παράδειγμα, η καθαρή και αμετάκλητη απόδειξη του νοήματος κάθε σχέσης και κάθε κατάστασης, ιδωμένης σαν ένα σύνολο. Η πίστη έχει δεχτεί κάθε όψη της κατάστασης, και η απιστία δεν έχει επιβάλλει καμία εξαίρεση σε αυτή. Είναι μια κατάσταση τέλειας ειρήνης, απλά και μόνο επειδή την έχεις αφήσει να είναι αυτό που είναι.

 

2. Αυτή η απλή αβρότητα  είναι το μόνο που ζητά από σένα το Άγιο Πνεύμα. Άφησε την αλήθεια να είναι αυτό που είναι. Μην εισβάλλεις σε αυτή, μην της επιτίθεσαι, μην διακόπτεις τον ερχομό της. Άφησέ την να συμπεριλάβει κάθε κατάσταση και να σου φέρει ειρήνη. Δεν σου ζητείται ούτε καν πίστη, διότι η αλήθεια δεν ζητά τίποτα. Άφησέ την να εισέλθει, και αυτή θα καλέσει και θα εξασφαλίσει για σένα την πίστη που χρειάζεσαι για την ειρήνη. Αλλά μην της αντιστέκεσαι, διότι δεν μπορεί να έρθει αν είσαι αντίθετος σε αυτή.

 

3. Δεν θα ήθελες να κάνεις κάθε κατάσταση μια άγια στιγμή; Διότι αυτό είναι το δώρο της πίστης, που δίδεται ελεύθερα κάθε φορά που αφήνεις  την απιστία στην άκρη, αχρησιμοποίητη. Και τότε η δύναμη του Αγίου Πνεύματος είναι ελεύθερη για να την χρησιμοποιήσεις στη θέση της. Αυτή η δύναμη μεταμορφώνει άμεσα όλες τις καταστάσεις σε ένα ασφαλές και συνεχές μέσον εδραίωσης του σκοπού Του, και απόδειξης της πραγματικότητάς του. Αυτό που παρουσιάζεται κάνει έκκληση για πίστη και του δίδεται. Τώρα γίνεται ένα γεγονός, από το οποίο δεν μπορεί να μείνει μακριά πια η πίστη. Η ένταση που προκαλείται από την άρνηση της πίστης προς την αλήθεια είναι τεράστια, και κατά πολύ μεγαλύτερη από ό,τι συνειδητοποιείς. Αλλά το να απαντάς στην αλήθεια με πίστη δεν εμπεριέχει καθόλου ένταση.

 

4. Για σένα που έχεις αναγνωρίσει το Κάλεσμα του Λυτρωτή σου, η ένταση που προκαλείται αν δεν ανταποκριθείς σε αυτό το Κάλεσμα θα φαίνεται πως είναι κατά πολύ μεγαλύτερη από πριν. Δεν είναι έτσι. Η ένταση βρισκόταν εκεί και πριν, αλλά εσύ την απέδιδες σε κάτι άλλο, πιστεύοντας ότι αυτό το «κάτι άλλο» την προκαλούσε. Αυτό δεν ήταν ποτέ αλήθεια. Διότι αυτό «το κάτι άλλο» προκαλούσε θλίψη και απελπισία, ασθένεια και πόνο, σκοτάδι και θολές φαντασιώσεις τρόμου, ρίγη φόβου και άγρια όνειρα κόλασης. Και αυτό δεν ήταν τίποτα άλλο εκτός από την ανυπόφορη ένταση της άρνησης να δώσεις πίστη στην αλήθεια, και να δεις την προφανή πραγματικότητα της. 

 

5. Αυτή ήταν η σταύρωση του Υιού του Θεού. Η απιστία του, το έκανε αυτό. Σκέψου προσεκτικά πριν αφήσεις τον εαυτό σου να χρησιμοποιήσει την απιστία εναντίον του. Διότι αναστήθηκε, κι εσύ έχεις δεχτεί την Αιτία της αφύπνισής του ως δική σου. Έχεις αναλάβει τον ρόλο σου στην λύτρωσή του, και τώρα είσαι απόλυτα υπεύθυνος για αυτόν. Μην τον απογοητεύσεις τώρα, διότι σου έχει δοθεί να συνειδητοποιήσεις τι μπορεί να σημαίνει για σένα η έλλειψη πίστης σου σε αυτόν. Η σωτηρία του είναι ο μοναδικός σου σκοπός. Βλέπε αυτό μόνο σε κάθε κατάσταση, και θα γίνει ένα μέσο που θα φέρνει αυτό μόνο.

 

6. Όταν δέχτηκες την αλήθεια ως στόχο για την σχέση σου, έγινες ένας κομιστής της ειρήνης  με την ίδια βεβαιότητα που ο Πατέρας έδωσε την ειρήνη σε σένα. Διότι ο στόχος της ειρήνης δεν μπορεί να γίνει αποδεκτός ξέχωρα από τις προϋποθέσεις του, κι εσύ είχες πίστη σε αυτόν εφόσον κανένας δεν δέχεται κάτι που δεν πιστεύει ότι είναι αλήθεια.  Ο σκοπός σου δεν έχει αλλάξει, και δεν θα αλλάξει, διότι δέχτηκες αυτό που ποτέ δεν μπορεί να αλλάξει. Και δεν μπορείς τώρα να του στερήσεις τίποτα από ό,τι χρειάζεται για να είναι παντοτινά αναλλοίωτος. Η απελευθέρωσή σου είναι βέβαιη. Δώσε όπως έλαβες. Και απόδειξε ότι έχεις ανυψωθεί πέρα από κάθε κατάσταση που θα μπορούσε να σε καθυστερήσει, και να σε κρατήσει διαχωρισμένο από Αυτόν στου Οποίου το Κάλεσμα απάντησες.

 

 

 

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΤΣΙΝΤΕΑ

ΔΙΟΡΘΩΣΗ -ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ  ΚΕΛΛΥ ΠΑΛΑΝΤΖΙΔΟΥ