Κεφάλαιο  20

 

Η ΟΡΑΣΗ ΤΗΣ ΑΓΙΟΤΗΤΑΣ

 

I. Η Μεγάλη Εβδομάδα

 

1. Αυτή είναι η Κυριακή των Βαΐων, η γιορτή της νίκης και της αποδοχής της αλήθειας. Ας μην περάσουμε αυτή την άγια εβδομάδα συλλογιζόμενοι μελαγχολικά  την σταύρωση του Υιού του Θεού, αλλά χαρούμενα την γιορτή της απελευθέρωσής του. Διότι το Πάσχα είναι το σημάδι της ειρήνης, όχι του πόνου. Ένας σταυρωμένος  Χριστός δεν έχει νόημα. Αλλά ένας αναστημένος Χριστός γίνεται το σύμβολο της συγχώρεσης του Υιού του Θεού προς τον εαυτό του·  το σημάδι ότι βλέπει τον εαυτό του ως θεραπευμένο και πλήρη.

 

2. Αυτή η εβδομάδα αρχίζει με βάγια και τελειώνει με κρίνα, το λευκό και άγιο σημάδι ότι ο Υιός του Θεού είναι αθώος. Μην αφήσεις κανένα σκοτεινό σημάδι της σταύρωσης να παρεμβληθεί ανάμεσα στο ταξίδι και στον σκοπό του·  ανάμεσα στην αποδοχή της αλήθειας και την έκφρασή της. Αυτή την εβδομάδα γιορτάζουμε την ζωή, όχι τον θάνατο. Και τιμούμε την τέλεια αγνότητα του Υιού του Θεού, και όχι τις αμαρτίες του. Πρόσφερε στον αδελφό σου το δώρο των κρίνων, όχι το ακάνθινο στεφάνι· το δώρο της αγάπης και όχι το «δώρο» του φόβου. Στέκεσαι δίπλα στον αδελφό σου, με τ’ αγκάθια στο ένα χέρι και τα κρίνα στο άλλο, αβέβαιος για το τι να δώσεις. Έλα τώρα μαζί μου και πέταξε τ’ αγκάθια, και πρόσφερε τα κρίνα στην θέση τους. Αυτό το Πάσχα θα ήθελα να μου προσφέρεις το δώρο της συγχώρεσής σου, κι εγώ να το επιστρέψω σε σένα. Δεν μπορούμε να είμαστε ενωμένοι στην σταύρωση και στον θάνατο. Ούτε μπορεί η ανάσταση να είναι ολοκληρωμένη μέχρι που η συγχώρεσή σου να αναπαυτεί πάνω στον Χριστό, μαζί με την δική μου.

 

3. Μια εβδομάδα είναι σύντομη, και όμως αυτή η μεγάλη εβδομάδα είναι το σύμβολο ολόκληρου του ταξιδιού το οποίο έχει αναλάβει ο Υιός του Θεού. Το ξεκίνησε με το σημάδι της νίκης, με την υπόσχεση της ανάστασης, να του έχει ήδη δοθεί. Μην τον αφήνεις να περιπλανάται στον πειρασμό της σταύρωσης, και να τον καθυστερείς εκεί. Βοήθησέ τον να πορευτεί ειρηνικά πέρα από αυτή, μαζί με το φως της δικής του αθωότητας να του φωτίζει τον δρόμο προς την λύτρωση και την απελευθέρωσή του. Μην τον κρατάς πίσω με τα αγκάθια και τα καρφιά όταν η λύτρωσή του είναι τόσο κοντά. Άφησε μόνο την λευκότητα του λαμπερού σου δώρου των κρίνων να τον επιταχύνουν προς τον δρόμο για την ανάστασή του.

 

4. Το Πάσχα δεν είναι η γιορτή του κόστους  της αμαρτίας, αλλά του τέλους της. Αν μπορείς να ρίξεις μια ματιά στο πρόσωπο του Χριστού πίσω από  το πέπλο, κοιτάζοντας ανάμεσα στα κατάλευκα πέταλα των κρίνων που έχεις λάβει και δώσει ως δώρο, τότε θα δεις το πρόσωπο του αδελφού σου και θα το αναγνωρίσεις. Ήμουν ένας ξένος και με δέχτηκες μέσα, μην γνωρίζοντας ποιος ήμουν. Ωστόσο, χάρη στο δώρο των κρίνων θα γνωρίσεις. Στην συγχώρεσή σου προς αυτόν τον ξένο, ξένο προς εσένα και παρόλα αυτά αρχαίο Φίλο σου, βρίσκεται η απελευθέρωσή σου και η λύτρωσή σου μαζί με αυτόν. Η ώρα του Πάσχα είναι μια ώρα χαράς, και όχι θρήνου. Κοίταξε τον αναστημένο Φίλο σου και γιόρτασε την αγιότητα του μαζί με μένα. Διότι το Πάσχα είναι η ώρα για την σωτηρία σου, μαζί με την δική μου.

 

 

ΙΙ. Το Δώρο των Κρίνων

 

1. Κοίταξε όλα αυτά τα στολίδια που είναι φτιαγμένα για να κρεμάς πάνω στο σώμα, ή για να το καλύπτεις ή για δική του χρήση. Δες όλα τα άχρηστα πράγματα που είναι φτιαγμένα για να βλέπουν τα μάτια του. Σκέψου τις πολλές προσφορές που είναι φτιαγμένες για την δική του ευχαρίστηση, και θυμήσου ότι όλα αυτά φτιάχτηκαν για να κάνουν να φαντάζει ωραίο αυτό που εσύ μισείς. Θα χρησιμοποιούσες αυτό το μισητό πράγμα για να τραβήξεις τον αδελφό σου κοντά σου, και να προσελκύσεις τα μάτια του σώματός του; Μάθε, λοιπόν, ότι δεν του προσφέρεις παρά ένα στέμμα από αγκάθια, μην αναγνωρίζοντάς το γι αυτό που είναι, και προσπαθείς να δικαιώσεις τις δικές σου ερμηνείες για την αξία του από την αποδοχή του. Όμως, το δώρο φανερώνει την έλλειψη αξίας του, καθώς η αποδοχή του και η χαρά του αναγνωρίζουν την έλλειψη αξίας που ο ίδιος αποδίδει στον εαυτό του.

 

2. Τα δώρα δεν φτιάχνονται μέσα από σώματα, αν δίνονται και  λαμβάνονται πραγματικά. Διότι τα σώματα δεν μπορούν ούτε να προσφέρουν ούτε να δεχτούν·  ούτε να δώσουν ούτε να πάρουν. Μόνο ο νους μπορεί να δώσει αξία, και μόνο ο νους αποφασίζει για το τι θα λάβει και το τι θα δώσει. Και κάθε δώρο που προσφέρει εξαρτάται από το τι θέλει. Θα στολίζει το σπίτι που έχει επιλέξει πολύ προσεχτικά, και θα το ετοιμάζει για να δεχτεί τα δώρα που θέλει προσφέροντάς τα σε εκείνους που προσέρχονται στο επιλεγμένο σπίτι του, ή σε εκείνους που επιθυμεί να προσελκύσει σε αυτό. Κι εκεί θα ανταλλάξουν τα δώρα τους, προσφέροντας και λαμβάνοντας αυτό που ο νους τους κρίνει ότι είναι αντάξιό τους.

 

3. Το κάθε δώρο είναι μια αξιολόγηση του παραλήπτη και του δότη. Ο κάθε ένας βλέπει το σπίτι που έχει επιλέξει ως βωμό προς τον εαυτό του. Ο κάθε ένας επιζητά να προσελκύσει σ΄αυτόν  τους λάτρεις αυτού που έχει τοποθετήσει πάνω του, κάνοντάς το αντάξιο της αφοσίωσής τους. Και ο κάθε ένας έχει θέσει ένα φως πάνω στον βωμό του, έτσι ώστε αυτοί να μπορούν να βλέπουν τι έχει τοποθετήσει πάνω του και να το πάρουν για δικό τους. Εδώ είναι η αξία που εναποθέτεις στον αδελφό σου και στον εαυτό σου. Εδώ είναι το δώρο σου και προς τους δύο·  η κρίση σου για τον Υιό του Θεού γι αυτό που είναι. Μην ξεχνάς ότι στον σωτήρα σου είναι που προσφέρεται το δώρο. Πρόσφερε του  αγκάθια και εσύ σταυρώνεσαι. Πρόσφερε του  κρίνα και τον εαυτό σου απελευθερώνεις.

 

4. Έχω μεγάλη ανάγκη για κρίνα, διότι ο Υιός του Θεού δεν με έχει συγχωρήσει. Και μπορώ εγώ να του προσφέρω συγχώρεση όταν αυτός μου προσφέρει αγκάθια; Διότι αυτός που προσφέρει αγκάθια σε οποιονδήποτε είναι ακόμα εναντίον μου, και ποιος είναι πλήρης  δίχως αυτόν; Γίνε εσύ φίλος του για μένα, ώστε να μπορέσω να συγχωρεθώ κι εσύ να μπορείς να βλέπεις τον Υιό του Θεού ολοκληρωμένο. Αλλά κοίτα πρώτα τον βωμό στο σπίτι που έχεις επιλέξει, και δες τι έχεις εναποθέσει πάνω σε αυτόν για να μου προσφέρεις. Αν είναι αγκάθια που οι κοφτερές τους άκρες λάμπουν δυνατά σε ένα αιματοβαμμένο φως, τότε το σώμα είναι το σπίτι που έχεις επιλέξει και αυτό που μου προσφέρεις είναι ο διαχωρισμός. Και όμως τα αγκάθια έχουν φύγει. Για κοίταξέ τα από πιο κοντά τώρα, και θα δεις ότι ο βωμός σου δεν είναι πια αυτό που ήταν.

 

5. Εσύ ακόμα κοιτάζεις με τα μάτια του σώματος, και αυτά μπορούν να βλέπουν μόνο αγκάθια. Όμως, έχεις ζητήσει και έχεις λάβει μιαν άλλη όραση. Εκείνοι που δέχονται για δικό τους τον σκοπό του Αγίου Πνεύματος, μοιράζονται και την δική Του όραση. Και ό,τι  Του δίνει την ικανότητα να βλέπει τον σκοπό Του να λάμπει μέσα από κάθε βωμό, είναι τώρα δικό σου όπως και δικό Του. Το Άγιο Πνεύμα  δεν βλέπει ξένους· μόνο πολύ αγαπητούς και στοργικούς φίλους. Δεν βλέπει αγκάθια, παρά μόνο κρίνα, να φεγγοβολούν με την ευγενική  λάμψη της ειρήνης να λάμπει πάνω σε όλα όσα το Άγιο  Πνεύμα κοιτάζει και αγαπά.

 

6. Αυτό το Πάσχα, κοίταξε τον αδελφό σου με διαφορετικά μάτια. Με έχεις συγχωρέσει. Και παρόλα αυτά δεν μπορώ να χρησιμοποιήσω τα κρίνα που μου δώρισες όσο εσύ δεν τα βλέπεις. Και εσύ δεν  μπορείς να χρησιμοποιήσεις αυτό που έχω δώσει εγώ εκτός και αν το μοιράζεσαι. Η όραση του Αγίου Πνεύματος δεν είναι κάποιο άσκοπο δώρο, ούτε κάποιο παιχνιδάκι να το πετάς από δω κι από εκεί και έπειτα να το παρατάς. Αφουγκράσου και άκουσε αυτό προσεκτικά, και μην το περνάς μόνο για  ένα όνειρο, μια ανέμελη σκέψη για να παίξεις, ή ένα παιχνίδι το οποίο θα μπορούσες να χρησιμοποιήσεις περιστασιακά και έπειτα να το παρατήσεις. Διότι αν το κάνεις, έτσι θα είναι για σένα.

 

7. Τώρα έχεις την όραση να κοιτάζεις πέρα από όλες τις ψευδαισθήσεις. Σου έχει δοθεί να μην βλέπεις αγκάθια, ούτε ξένους και εμπόδια προς την ειρήνη. Ο φόβος του Θεού δεν είναι τίποτα για σένα τώρα. Ποιος φοβάται να κοιτάξει τις ψευδαισθήσεις, όταν γνωρίζει ότι ο σωτήρας του στέκει δίπλα του; Μαζί με αυτόν, η  όρασή σου έχει γίνει η μεγαλύτερη δύναμη που θα μπορούσε να δώσει ο Θεός για την ακύρωση της ψευδαίσθησης. Διότι ό,τι έδωσε ο Θεός στο Άγιο Πνεύμα, το έχεις λάβει. . Ο Υιός του Θεού προσβλέπει προς  εσένα για την απελευθέρωσή του. Διότι έχεις ζητήσει και σου έχει δοθεί η δύναμη να κοιτάζεις αυτό το τελευταίο εμπόδιο, και να μην βλέπεις αγκάθια ούτε καρφιά για να σταυρώνεις τον Υιό του Θεού, και να τον στέφεις βασιλιά του θανάτου.

 

8. Το σπίτι που έχει επιλεγεί για σένα είναι στην άλλη πλευρά, πέρα από το πέπλο. Έχει προετοιμαστεί προσεκτικά  για σένα, και είναι έτοιμο να σε δεχτεί τώρα. Δεν θα το δεις με τα μάτια του σώματος. Και όμως έχεις ό,τι σου χρειάζεται. Το σπίτι σου σε καλεί από τότε που άρχισε ο χρόνος, και ποτέ δεν απέτυχες ολοκληρωτικά να ακούσεις το κάλεσμά του. Άκουγες, αλλά δεν ήξερες πως να κοιτάξεις, και που. Και τώρα ξέρεις. Μέσα σε σένα βρίσκεται η γνώση, έτοιμη να φανερωθεί και να ελευθερωθεί από όλο τον τρόμο που την κρατούσε κρυμμένη. Δεν υπάρχει φόβος στην αγάπη. Το τραγούδι του Πάσχα είναι η χαρμόσυνη επωδός ότι ο Υιός του Θεού δεν σταυρώθηκε ποτέ. Ας σηκώσουμε τα μάτια μαζί ψηλά, όχι με φόβο αλλά με πίστη. Και δεν θα υπάρχει φόβος μέσα μας, διότι στην όραση μας δεν θα υπάρχουν ψευδαισθήσεις·  μόνο το μονοπάτι  προς την ανοιχτή πόρτα του Ουρανού, προς το σπίτι που μοιραζόμαστε μέσα στην ησυχία  όπου ζούμε με ευγένεια και ειρήνη, μαζί σαν ένας.

 

9. Δεν θα άφηνες τον άγιο αδελφό σου να σε οδηγήσει εκεί; Η αθωότητά του θα σου φωτίζει τον δρόμο, προσφέροντας σου το φως της να σε οδηγεί, και την βέβαιη προστασία της, λάμποντας από το άγιο βωμό  μέσα του, εκεί όπου άφησες τα κρίνα της συγχώρεσης. Άφησέ τον να γίνει για σένα ο σωτήρας από τις ψευδαισθήσεις, και κοίταξέ τον με την νέα όραση που κοιτά τα κρίνα και σου φέρνει χαρά. Πηγαίνουμε πέρα από το παραπέτασμα του φόβου, φωτίζοντας ο ένας τον δρόμο του άλλου. Η αγιότητα  που μας οδηγεί είναι μέσα μας όπως είναι και το σπίτι μας. Έτσι θα βρούμε αυτό που είμαστε προορισμένοι να βρούμε μέσω  Εκείνου  που μας οδηγεί.

 

10. Αυτός είναι ο δρόμος προς τον Ουρανό και προς την ειρήνη του Πάσχα, μέσα στην οποία ενωνόμαστε με χαρμόσυνη επίγνωση ότι ο Υιός του Θεού έχει αναστηθεί από το παρελθόν, και έχει αφυπνιστεί στο παρόν. Τώρα είναι ελεύθερος, δίχως όρια στην επικοινωνία με όλα όσα βρίσκονται μέσα του. Τώρα τα κρίνα της αθωότητάς του είναι ανέγγιχτα από την ενοχή, και τέλεια προστατευμένα από το ψύχος του φόβου καθώς και από τον καταστροφικό μαρασμό της αμαρτίας. Το δώρο σου τον έχει σώσει από τα αγκάθια και τα καρφιά, και το δυνατό του χέρι είναι ελεύθερο να σε οδηγήσει να περάσεις με ασφάλεια έξω από αυτά. Πορεύσου χαρούμενος μαζί με αυτόν τώρα, διότι ο σωτήρας από τις ψευδαισθήσεις έχει έρθει να σε χαιρετήσει, και να σε οδηγήσει σπίτι μαζί του.

 

11. Εδώ είναι ο σωτήρας και φίλος σου, ελευθερωμένος από την σταύρωση μέσω της όρασής σου, κι ελεύθερος να σε οδηγήσει τώρα εκεί που θα ήθελε να είναι κι αυτός. Δεν θα σε αφήσει, ούτε θα εγκαταλείψει τον σωτήρα στον πόνο του. Και με χαρά εσύ και ο αδελφός σου θα πορεύεστε μαζί στον δρόμο της αθωότητας, τραγουδώντας καθώς βλέπετε την ανοιχτή πόρτα του Ουρανού και θ’ αναγνωρίζετε το σπίτι που σας κάλεσε. Δώσε χαρούμενα στον αδελφό σου την ελευθερία και την δύναμη να σε οδηγήσει εκεί. Και έλα μπροστά στον άγιο βωμό του εκεί όπου περιμένουν η δύναμη και η ελευθερία, να προσφέρουν και να λάβουν την λαμπρή επίγνωση που σε οδηγεί σπίτι. Ο λύχνος είναι αναμμένος μέσα σε σένα για τον αδελφό σου. Και από τα χέρια που τον έδωσαν σε αυτόν θα οδηγηθείς πέρα από τον φόβο προς την αγάπη.

 

 

 

ΙΙΙ. Η Αμαρτία σαν  Προσαρμογή.

 

1. Η πίστη στην αμαρτία είναι μια προσαρμογή. Και μια προσαρμογή είναι μια αλλαγή·  μια μετατροπή στην αντίληψη, ή μια πίστη ότι αυτό που πριν ήταν έτσι τώρα έχει γίνει διαφορετικό. Κάθε προσαρμογή είναι επομένως μια διαστρέβλωση, και επικαλείται τις άμυνες για να την στηρίξει ενάντια στην πραγματικότητα. Η γνώση δεν απαιτεί καθόλου προσαρμογές, μάλιστα  χάνεται αν γίνει κάποια αλλαγή ή μετατροπή.. Διότι αυτό αμέσως την υποβιβάζει σε απλή αντίληψη·  ένα τρόπο να βλέπεις τα πράγματα στον οποίο έχει χαθεί η βεβαιότητα και έχει εισέλθει η αμφιβολία. Σε αυτή την αδύναμη κατάσταση είναι αναγκαίες οι προσαρμογές, διότι δεν είναι αληθινή. Ποιος χρειάζεται να προσαρμοστεί στην αλήθεια, η οποία επικαλείται μόνο  ό,τι   αυτός είναι πραγματικά, για να μπορέσει να καταλάβει;

 

2. Οι προσαρμογές οποιουδήποτε είδους  προέρχονται από το  εγώ. Διότι είναι παγιωμένη πεποίθηση του εγώ ότι όλες οι σχέσεις βασίζονται σε προσαρμογές, για γίνουν  αυτό που θα ήθελε αυτό να είναι. Οι άμεσες σχέσεις, στις οποίες δεν υπάρχουν καθόλου παρεμβολές, πάντα θεωρούνται επικίνδυνες. Το εγώ είναι ο αυτό – διορισμένος μεσάζων όλων των σχέσεων, κάνοντας τις  προσαρμογές που κρίνει αυτό αναγκαίες και παρεμβάλλοντας τες ανάμεσα σ’ εκείνους που θα συναντηθούν, για να τους κρατήσει διαχωρισμένους και να εμποδίσει την ένωσή τους. Είναι αυτή η μελετημένη παρέμβαση που σε δυσκολεύει ν’ αναγνωρίσεις την άγια σχέση σου  για αυτό που είναι.

 

3. Οι άγιοι δεν παρεμβαίνουν στην αλήθεια. Δεν την φοβούνται, διότι μέσα στην αλήθεια είναι που αναγνωρίζουν την αγιότητα τους, και αγαλλιάζουν με αυτό που βλέπουν. Την κοιτούν απευθείας, χωρίς να προσπαθούν να προσαρμοστούν σε αυτήν, ή να την προσαρμόσουν σε αυτούς. Κι έτσι βλέπουν ότι αυτή ήταν μέσα τους, και δεν αποφασίζουν εκ των προτέρων που θα την ήθελαν να είναι. Ο τρόπος που την κοιτούν  απλά κάνει μια ερώτηση, και αυτό που βλέπουν τους απαντά. Εσύ φτιάχνεις τον κόσμο κι έπειτα προσαρμόζεσαι σε αυτόν, και προσαρμόζεις και αυτόν σε σένα. Και δεν  υπάρχει καμιά διαφορά ανάμεσα σε σένα  και στον κόσμο σύμφωνα με την  αντίληψή σου, η οποία έφτιαξε και τους δύο.

 

4. Ένα απλό ερώτημα όμως παραμένει, και χρειάζεται μιαν απάντηση. Σου αρέσει αυτό που έχεις φτιάξει; -- έναν κόσμο φόνου και επίθεσης, μέσα από τον οποίο υφαίνεις την δειλή σου διαδρομή μέσα από διαρκείς  κινδύνους, μόνος και φοβισμένος, ελπίζοντας στην καλύτερη περίπτωση ότι ο θάνατος θα περιμένει λίγο ακόμα πριν σε προφτάσει και εξαφανιστείς. Εσύ το έχεις επινοήσει αυτό. Είναι μια εικόνα αυτού που νομίζεις ότι είσαι·  ή του πως βλέπεις τον εαυτό σου. Ένας δολοφόνος είναι τρομαγμένος, και αυτοί που σκοτώνουν φοβούνται τον θάνατο. Όλα αυτά δεν είναι παρά οι τρομακτικές σκέψεις εκείνων που θα ήθελαν να προσαρμοστούν σε ένα κόσμο που έχει γίνει τρομακτικός από τις δικές τους διευθετήσεις. Κοιτάζουν προς τα έξω με θλίψη από αυτό που είναι μέσα τους, και βλέπουν εκεί την δυστυχία.

 

5. Δεν έχεις αναρωτηθεί πως είναι πραγματικά ο κόσμος·  πως θα φαινόταν μέσα από χαρούμενα μάτια; Ο κόσμος που βλέπεις είναι μια κρίση προς τον εαυτό σου. Δεν βρίσκεται καθόλου εκεί. Ωστόσο  η κρίση θέτει μια ποινή πάνω σε αυτόν, την δικαιολογεί και την κάνει πραγματική. Τέτοιος είναι ο κόσμος που βλέπεις· μια κρίση για τον εαυτό σου, φτιαγμένη από σένα. Αυτή η αρρωστημένη εικόνα του εαυτού σου διατηρείται προσεχτικά από το εγώ, του οποίου εικόνα είναι και την αγαπά, και τοποθετείται έξω από σένα στον κόσμο. Και σε αυτόν τον κόσμο πρέπει εσύ να προσαρμοστείς όσο πιστεύεις ότι αυτή η εικόνα βρίσκεται έξω, και σε έχει στο έλεός της. Αυτός ο κόσμος είναι δίχως έλεος, κι αν βρισκόταν έξω από σένα, τότε πραγματικά θα έπρεπε να φοβάσαι. Όμως εσύ είσαι που τον έφτιαξες έτσι, και αν φαίνεται τώρα πως την έλλειψη  ελέους  σου επιστρέφει, αυτό μπορεί να διορθωθεί.

 

6. Ποιος μπορεί να μείνει για πολύ ανίερος ενώ βρίσκεται μέσα σε μια άγια σχέση; Ο κόσμος που βλέπουν οι άγιοι είναι ένα μαζί τους, ακριβώς όπως ο κόσμος που βλέπει το εγώ είναι ίδιος με αυτό. Ο κόσμος που βλέπουν οι άγιοι είναι όμορφος διότι βλέπουν την αθωότητά τους μέσα σε αυτόν. Δεν του είπαν τι να είναι· δεν έκαναν προσαρμογές για να ταιριάζουν στις παραγγελίες τους. Ρώτησαν ευγενικά και ψιθύρισαν, «Τι είσαι;» Και Αυτός που παρακολουθεί πάνω από όλη την αντίληψη απάντησε. Μην παίρνεις την κρίση του κόσμου σαν απάντηση στην ερώτηση «Τι είμαι;». Ο κόσμος πιστεύει στην αμαρτία, αλλά η πίστη που τον έφτιαξε όπως τον βλέπεις δεν είναι έξω από σένα.

 

7. Μην επιδιώκεις να κάνεις τον Υιό του Θεού να προσαρμοστεί στην παράνοιά του. Υπάρχει ένας ξένος μέσα σε αυτόν, που περιπλανήθηκε άσκοπα  μέσα  στο σπίτι της αλήθειας και θα φύγει. Ήρθε δίχως σκοπό, αλλά δεν θα παραμείνει μπροστά στο λαμπερό φως που πρόσφερε το Άγιο Πνεύμα, κι εσύ το δέχτηκες. Γιατί εκεί ο ξένος γίνεται άστεγος και εσύ τώρα είσαι ο καλοδεχούμενος. Μην ρωτάς αυτόν τον περαστικό ξένο, «Τι είμαι;» Αυτός είναι το μόνο πράγμα σε ολόκληρο το σύμπαν που δεν ξέρει. Και όμως, αυτόν είναι που ρωτάς, και στην απάντησή του είναι που θέλεις να προσαρμοστείς. Αυτή η μία εξωφρενική σκέψη, μανιώδης μέσα στην αλαζονεία της, εν τούτοις τόσο μικροσκοπική και τόσο ανούσια ξεγλιστρά απαρατήρητη μέσα από το σύμπαν της αλήθειας, και γίνεται ο οδηγός σου. Σε αυτήν απευθύνεσαι για να ρωτήσεις το νόημα του σύμπαντος. Και από το μοναδικό τυφλό πράγμα μέσα σε όλο το σύμπαν της αλήθειας, ζητάς να μάθεις, «Πώς να βλέπω τον Υιό του Θεού;»

 

8. Ζητά κάποιος κρίση από κάτι που είναι ολότελα στερημένο από κρίση; Και αν εσύ έχεις ρωτήσει, θα πίστευες την απάντηση, και θα προσαρμοζόσουν σε αυτή σαν να ήταν αλήθεια; Ο κόσμος που βλέπεις είναι η απάντηση που σου έδωσε, και του έδωσες δύναμη να προσαρμόσει τον κόσμο για να κάνει την απάντησή του αληθινή. Ζήτησες από αυτό το νέφος  παράνοιας το νόημα της ανίερης σχέσης σου, και την προσάρμοσες σύμφωνα με την παρανοϊκή απάντησή του. Πόσο ευτυχισμένο σε έκανε αυτό; Συνάντησες τον αδελφό σου με χαρά για να ευλογήσετε τον Υιό του Θεού, και να του δώσεις τις ευχαριστίες σου για όλη την ευτυχία που σου πρόσφερε; Αναγνώρισες τον αδελφό σου ως το αιώνιο δώρο του Θεού προς εσένα; Είδες την αγιότητα  που έλαμπε μέσα σε σένα και στον αδελφό σου, για να ευλογήσετε ο ένας τον άλλον; Αυτός είναι ο σκοπός της αγίας σχέσης σας. Μην ζητάς το μέσο της επίτευξής της από το μόνο πράγμα που εξακολουθεί να την θέλει ανίερη. Μην του δίνεις την δύναμη να προσαρμόζει το μέσο και τον σκοπό.

 

9. Οι φυλακισμένοι που είναι αλυσοδεμένοι με βαριές αλυσίδες για πολλά χρόνια, πεινασμένοι,  αδυνατισμένοι, χωρίς δυνάμεις και εξαντλημένοι, και με τα μάτια τόσο καιρό χαμηλωμένα προς το  σκοτάδι δεν θυμούνται το φως, ούτε αναπηδούν με χαρά την στιγμή που ελευθερώνονται. Τους παίρνει κάποιο χρόνο να καταλάβουν τι είναι η ελευθερία. Ψηλαφούσες δισταχτικά μέσα στην σκόνη και βρήκες το χέρι του αδερφού σου, αβέβαιος για το αν θα το αφήσεις ή θα κρατήσεις την ζωή που τόσο καιρό είχες ξεχασμένη. Δυνάμωσε το κράτημά σου και ύψωσε τα μάτια σου προς τον ισχυρό σου σύντροφο, μέσα στον οποίο βρίσκεται η σημασία της ελευθερίας σου. Αυτός φαινόταν πως σταυρώθηκε δίπλα σου. Και όμως, η αγιότητα του παρέμεινε ανέγγιχτη και τέλεια, και αυτή την ημέρα με αυτόν δίπλα σου, θα μπεις στον Παράδεισο, και θα γνωρίσεις την ειρήνη του Θεού.

 

10. Αυτό είναι το θέλημα μου για σένα και τον αδελφό σου,  για τον έναν προς τον άλλον  και για τον εαυτό σου. Εδώ υπάρχει μόνο αγιότητα και ένωση δίχως όρια. Διότι τι άλλο είναι ο Ουρανός εκτός από ένωση, άμεση και τέλεια, και δίχως το πέπλο του φόβου πάνω της; Εδώ είμαστε ένα, και κοιτάζουμε ο ένας τον άλλο και τον εαυτό μας με τέλεια πραότητα.  Εδώ, όλες οι σκέψεις για διαχωρισμό ανάμεσά μας γίνονται αδύνατες. Εσύ που ήσουν  φυλακισμένος στον διαχωρισμό, τώρα ελευθερώνεσαι μέσα στον Παράδεισο. Κι εδώ θα ενωθώ κι εγώ μαζί σου, φίλε μου, αδελφέ μου και Εαυτέ μου.

 

11. Το δώρο σου προς τον αδελφό σου μου έχει δώσει την βεβαιότητα ότι η ένωσή μας θα γίνει σύντομα. Μοιράσου, λοιπόν, αυτή την πίστη μαζί μου, και γνώρισε ότι δικαιώνεται. Δεν υπάρχει καθόλου φόβος στην τέλεια αγάπη διότι αυτή δεν γνωρίζει αμαρτία, και πρέπει να βλέπει τους άλλους όπως βλέπει τον εαυτό της. Κοιτώντας με ευσπλαχνία προς τα μέσα, τι μπορείς να φοβηθείς από έξω; Οι αθώοι βλέπουν ασφάλεια, και οι αγνοί στην καρδιά βλέπουν τον Θεό μέσα στον Υιό Του, και προσβλέπουν προς τον Υιό για να τους οδηγήσει στον Πατέρα. Και που αλλού θα μπορούσαν να πάνε εκτός από εκεί που θέλουν να είναι; Εσύ και ο αδελφός σου τώρα θα οδηγήσετε ο ένας τον άλλον στον Πατέρα τόσο σίγουρα όσο ο Θεός δημιούργησε τον Υιό Του άγιο, και τον κράτησε έτσι. Μέσα στον αδελφό σου βρίσκεται το φως της αιώνιας υπόσχεσης του Θεού για την αθανασία σου. Δες τον ως αναμάρτητο, και δεν μπορεί να υπάρχει φόβος μέσα σε σένα.

 

 

 

IV. Εισερχόμενοι στην Κιβωτό

 

1. Τίποτα δεν μπορεί να σε βλάψει εκτός κι αν εσύ του δώσεις την δύναμη να το κάνει. Και όμως, εσύ δίνεις δύναμη όπως οι νόμοι αυτού του κόσμου ερμηνεύουν το να δίνεις·  καθώς δίνεις χάνεις.  Δεν εξαρτάται καθόλου από εσένα το να δώσεις δύναμη. Η δύναμη είναι του Θεού, δοσμένη από Αυτόν και αφυπνισμένη εκ νέου από το Άγιο Πνεύμα, που γνωρίζει ότι καθώς δίνεις κερδίζεις. Δεν δίνει καμία δύναμη στην αμαρτία, επομένως η αμαρτία δεν έχει καθόλου δύναμη·  ούτε και στα αποτελέσματά της έτσι όπως τα βλέπει ο κόσμος, -- στην ασθένεια, στον  θάνατο, στην δυστυχία και στον πόνο. Αυτά τα πράγματα δεν έχουν συμβεί διότι το Άγιο Πνεύμα δεν τα βλέπει, και δεν δίνει καμία δύναμη στην φαινομενική τους αιτία. Επομένως σε κρατά ελεύθερο από αυτά. Όντας δίχως ψευδαισθήσεις για το τι είσαι, το Άγιο Πνεύμα απλά δίνει τα πάντα στον Θεό, ο Οποίος έχει ήδη δώσει και λάβει όλα όσα είναι αληθινά. Εκείνος δεν έχει λάβει τα αναληθή ούτε τα έχει δώσει.

 

2. Η αμαρτία δεν έχει καμία θέση στον Ουρανό, όπου τα αποτελέσματά της είναι  ξένα και δεν μπορούν να εισέλθουν εκεί όπως δεν μπορεί να εισέλθει και η πηγή τους. Και ακριβώς σε αυτό το σημείο βρίσκεται η ανάγκη σου να δεις τον αδελφό σου αναμάρτητο. Μέσα σε αυτόν είναι ο Ουρανός. Αν όμως βλέπεις μέσα του την αμαρτία, τότε ο Ουρανός χάνεται για σένα. Δες τον όμως έτσι όπως είναι, και αυτό που είναι δικό σου θα λάμπει από αυτόν προς τα σένα. Ο σωτήρας σου σού δίνει μόνο αγάπη, αλλά αυτό που εσύ θα λάβεις από αυτόν εξαρτάται από σένα. Σε αυτόν εναπόκειται να παραβλέψει όλα σου τα λάθη, κι εκεί βρίσκεται η δική του σωτηρία. Το ίδιο συμβαίνει και με την δική σου. Η σωτηρία είναι ένα μάθημα στο να δίνεις, έτσι όπως το Άγιο Πνεύμα το ερμηνεύει. Είναι η εκ νέου αφύπνιση τον νόμων του Θεού μέσα στους νόες που έχουν καθιερώσει άλλους νόμους, και τους έχουν δώσει την δύναμη να επιβάλλουν αυτό που δεν δημιούργησε ο Θεός.

 

3. Οι παρανοϊκοί νόμοι σου φτιάχτηκαν για να εγγυηθούν ότι θα κάνεις λάθη, και έχουν  δύναμη πάνω σου αποδεχόμενος  ότι τα αποτελέσματά τους είναι αυτό που σου αξίζει. Τι άλλο εκτός από τρέλα θα μπορούσε να είναι αυτό; Αυτό, λοιπόν, είναι που θα ήθελες να βλέπεις μέσα στον σωτήρα σου από την παραφροσύνη; Αυτός είναι τόσο ελεύθερος όσο κι εσύ, και στην ελευθερία που βλέπεις μέσα σε αυτόν βλέπεις και την δική σου. Γιατί αυτήν μοιράζεστε. Ό,τι έχει δώσει ο Θεός ακολουθεί τους δικούς Του νόμους και μόνο. Ούτε είναι δυνατόν εκείνοι που τους ακολουθούν να υποφέρουν από αποτελέσματα οποιασδήποτε άλλης πηγής.

 

4. Εκείνοι που επιλέγουν την ελευθερία θα βιώνουν μόνο τα δικά της αποτελέσματα. Η δύναμή τους είναι από τον Θεό, και θα την δίνουν μόνο σε ό,τι έχει δώσει ο Θεός, για να την μοιραστούν με αυτούς. Τίποτα άλλο εκτός από αυτό δεν μπορεί να τους αγγίξει, διότι  βλέπουν μόνο αυτό, μοιράζοντας την δύναμή τους σύμφωνα με το Θέλημα  του Θεού. Κι επομένως η ελευθερία τους διασφαλίζεται και διατηρείται. Διατηρείται ξεπερνώντας κάθε πειρασμό να φυλακίζει και να φυλακίζεται. Από αυτούς που έχουν μάθει την ελευθερία πρέπει να ζητάς να μάθεις τι είναι η ελευθερία. Μην ρωτάς το σπουργίτι το πώς πετάει ο αετός, διότι αυτοί που έχουν μικρά φτερά δεν έχουν δεχτεί για τον εαυτό τους την δύναμη για να την μοιραστούν  μαζί σου.

 

5. Οι αναμάρτητοι δίνουν έτσι όπως έχουν λάβει. Δες, λοιπόν, την δύναμη της αθωότητας μέσα στον αδελφό σου, και μοιράσου μαζί του την δύναμη της απελευθέρωσης από την αμαρτία που του πρόσφερες. Στον κάθε ένα που πορεύεται σε αυτή την γη μέσα σε φαινομενική μοναξιά δίνεται ένας  σωτήρας, του οποίου η ιδιαίτερη λειτουργία του είναι να τον απελευθερώσει, κι έτσι να απελευθερωθεί και ο ίδιος. Μέσα στον κόσμο του διαχωρισμού ο κάθε ένας έχει την δική του ξεχωριστή αποστολή, παρόλο που όλοι είναι το ίδιο. Ωστόσο, εκείνοι που γνωρίζουν ότι όλοι είναι ίδιοι δεν έχουν ανάγκη για σωτηρία. Και ο κάθε ένας βρίσκει τον σωτήρα του όταν είναι έτοιμος να κοιτάξει το πρόσωπο του Χριστού, και να Τον δει αναμάρτητο.

 

6. Το σχέδιο δεν προέρχεται από σένα, ούτε χρειάζεται να νοιάζεσαι για τίποτα εκτός από το μέρος που σου έχει δοθεί να μάθεις. Διότι Αυτός που γνωρίζει τα υπόλοιπα θα φροντίσει γι αυτό δίχως την βοήθειά σου. Αλλά μην θεωρείς ότι Αυτός δεν χρειάζεται το δικό σου μέρος για να Τον βοηθήσει με το υπόλοιπο. Διότι στο δικό σου μέρος βρίσκεται ολόκληρο το σχέδιο, χωρίς το οποίο κανένα μέρος κανενός δεν είναι πλήρες, ούτε όλο το σχέδιο ολοκληρώνεται δίχως το δικό σου μέρος. Στην  κιβωτό της ειρήνης εισέρχονται δύο - δύο, όμως η αρχή ενός άλλου κόσμου πηγαίνει μαζί τους. Κάθε άγια σχέση πρέπει να εισέλθει εδώ, για να μάθει την ιδιαίτερη της λειτουργία στο σχέδιο του Αγίου Πνεύματος, τώρα που μοιράζεται τον σκοπό Του. Και καθώς αυτός ο σκοπός εκπληρώνεται, ένας νέος κόσμος ανατέλλει στον οποίο δεν μπορεί να εισέλθει η αμαρτία, και όπου ο Υιός του Θεού μπορεί να εισέλθει δίχως φόβο να αναπαυτεί για λίγο, για να ξεχάσει την αιχμαλωσία και να θυμηθεί την ελευθερία. Πως μπορεί να εισέλθει, να αναπαυθεί και να θυμηθεί, χωρίς εσένα; Δεν είναι ολοκληρωμένος, παρά μόνο αν είσαι και εσύ εκεί. Και την ολοκλήρωσή του είναι που θυμάται εκεί.

 

7. Αυτός είναι ο σκοπός που σου έχει δοθεί. Μην θεωρείς πως η συγχώρεσή σου προς τον αδελφό σου εξυπηρετεί μόνο εσάς τους δύο. Διότι ολόκληρος ο νέος κόσμος βασίζεται στα χέρια κάθε δύο αδελφών που εισέρχονται εδώ για να αναπαυτούν. Και καθώς αυτοί αναπαύονται, το πρόσωπο του Χριστού λάμπει πάνω τους και θυμούνται τους νόμους του Θεού, ξεχνώντας όλους τους υπόλοιπους και λαχταρώντας μόνο να έχουν τους νόμους Του τέλεια εκπληρωμένους σε αυτούς και σε όλους τους αδελφούς τους. Νομίζεις ότι όταν αυτό θα έχει επιτευχθεί θα μπορείς να ησυχάσεις δίχως αυτούς; Δεν θα μπορούσες πια να αφήσεις ούτε έναν από αυτούς απέξω περισσότερο από ό,τι θα μπορούσα κι εγώ να αφήσω εσένα, και να ξεχάσω ένα μέρος του εαυτού  μου.

 

8. Μπορεί να αναρωτιέσαι πως θα μπορείς να είσαι σε γαλήνη όταν, ενώ βρίσκεσαι στον χρόνο, υπάρχουν τόσα πολλά που πρέπει να γίνουν πριν να ανοιχτεί ο δρόμος προς την ειρήνη. Ίσως αυτό να σου φαίνεται αδύνατον. Αλλά ρώτησε τον εαυτό σου αν είναι δυνατόν ο Θεός να είχε ένα σχέδιο για την σωτηρία σου που δεν λειτουργεί. Μόλις δεχτείς το σχέδιό Του ως την μόνη λειτουργία που θέλεις να εκπληρώσεις, τότε δεν θα υπάρχει τίποτα άλλο που το Άγιο Πνεύμα να μην τακτοποιήσει για σένα δίχως την δική σου προσπάθεια. Αυτό θα πηγαίνει μπροστά από σένα κάνοντας ευθύ το μονοπάτι σου, και μην αφήνοντας στον δρόμο σου πέτρες για να σκοντάψεις, ούτε εμπόδια να σου κλείνουν τον δρόμο. Δεν θα σου αρνηθεί τίποτα που να σου χρειάζεται. Δεν θα μείνει αξεπέραστη ούτε μία φαινομενική δυσκολία πριν φτάσεις εκεί. Δεν χρειάζεται να απασχολήσεις το νου σου για τίποτα, αλλά να είσαι ξένοιαστος  για τα πάντα εκτός από τον μόνο σκοπό που θέλεις να εκπληρώσεις. Αυτός, όπως σου δόθηκε, έτσι και θα γίνει και η  εκπλήρωσή του. Η εγγύηση του Θεού υπερνικά όλα τα εμπόδια, διότι βασίζεται στην βεβαιότητα και όχι στην πιθανότητα. Βασίζεται σε σένα.  Και τι άλλο μπορεί να είναι πιο βέβαιο από έναν Υιό του Θεού;

 

 

V. Οι Προάγγελοι της Αιωνιότητας

 

1.  Σε αυτό τον κόσμο, ο Υιός του Θεού πλησιάζει περισσότερο στον εαυτό του μέσα σε μια άγια  σχέση. Εκεί αρχίζει να βρίσκει την βεβαιότητα που ο Πατέρας του έχει γι αυτόν. Κι εκεί βρίσκει την λειτουργία του της επαναφοράς των νόμων του Πατέρα του σε ό,τι είχε κρατήσει έξω από αυτούς, και βρίσκει αυτό που είχε χαθεί. Μόνο μέσα στον χρόνο μπορεί να χαθεί κάτι, και ποτέ δεν χάνεται για πάντα. Έτσι και τα μέρη του Υιού του Θεού σταδιακά ενώνονται μέσα στον χρόνο, και με κάθε ένωση το τέλος του χρόνου έρχεται όλο και πιο κοντά. Κάθε θαύμα ένωσης είναι ένας ισχυρός προάγγελος της αιωνιότητας. Όλοι όσοι έχουν ένα και μοναδικό σκοπό ενοποιημένο και βέβαιο, δεν μπορεί να φοβούνται. Όποιος μοιράζεται αυτόν τον σκοπό με κάποιον δεν μπορεί παρά να είναι ένα μαζί του.

 

2. Κάθε προάγγελος της αιωνιότητας τραγουδά για το τέλος της αμαρτίας και του φόβου. Ο κάθε ένας τους μιλά μέσα στον χρόνο για αυτό που βρίσκεται πολύ πέρα από τον χρόνο. Δύο φωνές που υψώνονται μαζί καλούν τις καρδιές όλων, για να τις αφήσουν να κτυπούν ως ένα. Και μέσα σε αυτόν τον ένα χτύπο της καρδιάς διακηρύσσεται η ενότητα της αγάπης και καλωσορίζεται. Ειρήνη στην άγια σχέση σου, η οποία έχει την δύναμη να κρατά την ενότητα του Υιού του Θεού. Δίνεις στον αδελφό σου για όλους, και με το δώρο σου χαίρονται όλοι. Μην ξεχνάς Ποιος σου έχει δώσει τα δώρα που δίνεις, και όταν δεν το ξεχνάς αυτό, θα θυμηθείς Ποιος έδωσε τα δώρα σε Αυτόν για να στα δώσει.

 

3. Είναι αδύνατον να υπερεκτιμήσεις την αξία του αδελφού σου. Μόνο το εγώ το κάνει αυτό, αλλά το μόνο που σημαίνει αυτό είναι ότι θέλει τον άλλον για το ίδιο, κι επομένως του δίνει πολλή μικρή αξία. Αυτό που είναι καθαρά ανεκτίμητο δεν μπορεί να αξιολογηθεί. Αναγνωρίζεις τον φόβο που προκύπτει από την ανούσια προσπάθεια να κρίνεις αυτό που βρίσκεται τόσο πέρα από την κρίση σου που δεν μπορείς καν να το δεις; Μην κρίνεις αυτό που είναι αόρατο σε σένα, ειδάλλως δεν θα το δεις ποτέ, παρά περίμενε με υπομονή τον ερχομό του. Θα σου δοθεί να δεις την αξία του αδελφού σου όταν το μόνο που θα θέλεις γι αυτόν είναι η ειρήνη. Και αυτό που θέλεις γι αυτόν θα το λάβεις.

 

4. Πως μπορείς να εκτιμήσεις την αξία αυτού που σου προσφέρει ειρήνη; Τι άλλο θα μπορούσες να θέλεις εκτός από την προσφορά του; Η αξία του έχει διασφαλιστεί από τον Πατέρα του, και  θα την αναγνωρίσεις καθώς λαμβάνεις το δώρο του Πατέρα του μέσα από αυτόν. Αυτό που είναι μέσα σε αυτόν θα λάμπει τόσο φωτεινά μέσα στην γεμάτη ευγνωμοσύνη όρασή σου που απλά θα το αγαπήσεις και θα είσαι χαρούμενος. Δεν θα σκεφτείς να τον κρίνεις, γιατί ποιος θα έβλεπε το πρόσωπο του Χριστού και θα συνέχιζε να επιμένει ότι η κρίση εξακολουθεί να έχει νόημα; Διότι αυτή η επιμονή προέρχεται από εκείνους που δεν βλέπουν. Η επιλογή σου είναι ανάμεσα στην όραση ή την κρίση, αλλά ποτέ δεν μπορείς να έχεις και τα δύο.

 

5. Το σώμα του αδελφού σου σού χρησιμεύει τόσο λίγο, όσο και σε αυτόν. Όταν χρησιμοποιείται μόνο όπως διδάσκει το Άγιο Πνεύμα, δεν έχει καμία λειτουργία. Διότι οι νόες δεν χρειάζονται το σώμα για να επικοινωνούν. Τα μάτια που βλέπουν το σώμα δεν έχουν  καμιά χρήση που να υπηρετεί τον σκοπό μιας άγιας σχέσης. Και όσο βλέπεις με αυτό τον τρόπο τον αδελφό σου, το μέσο και ο σκοπός δεν ευθυγραμμίζονται. Γιατί να χρειάζεται να υπάρξουν τόσο πολλές άγιες στιγμές για μπορέσει  να επιτευχθεί αυτό, ενώ μία θα ήταν αρκετή; Μόνο μία άγια στιγμή υπάρχει. Η μικρή ανάσα της αιωνιότητας που ρέει μέσα από τον χρόνο σαν χρυσό φως είναι πάντα η ίδια·  δεν υπάρχει τίποτα πριν από αυτήν, και τίποτα δεν ακολουθεί.

 

6. Βλέπεις κάθε άγια στιγμή σαν να είναι κάποιο διαφορετικό σημείο μέσα στον χρόνο. Αυτή ποτέ δεν αλλάζει. Και ό,τι είχε ποτέ ή πρόκειται να έχει είναι εδώ αυτή την στιγμή. Το παρελθόν δεν παίρνει τίποτα από αυτήν, και το μέλλον δεν θα προσθέσει τίποτα περισσότερο. Εδώ, λοιπόν, βρίσκονται τα πάντα. Εδώ είναι η ομορφιά της σχέσης σου, με τα μέσα και τον σκοπό ήδη σε τέλεια αρμονία. Εδώ είναι η τέλεια πίστη ότι μια μέρα θα προσφέρεις στον αδελφό σου αυτό που ήδη σου έχει προσφέρει· κι εδώ έχει ήδη δοθεί η απεριόριστη συγχώρεση που θα του δώσεις και θα αντικρίσεις το πρόσωπο του Χριστού που έχεις ήδη δει.

 

7. Μπορείς να αξιολογήσεις αυτόν που δίνει ένα δώρο σαν αυτό; Θα αντάλλασσες αυτό το δώρο με κάποιο άλλο; Αυτό το δώρο επαναφέρει  τους νόμους του Θεού στην θύμηση σου. Και απλά με το να τους θυμηθείς, οι νόμοι που σε κρατούσαν αιχμάλωτο στον πόνο και τον θάνατο πρέπει να ξεχαστούν. Αυτό δεν είναι δώρο που σου προσφέρει το σώμα του αδελφού σου. Το πέπλο που κρύβει το δώρο, κρύβει και τον ίδιο. Αυτός είναι το δώρο, και όμως δεν το γνωρίζει. Ούτε κι εσύ το γνωρίζεις. Παρόλα αυτά, έχε πίστη ότι Αυτός που βλέπει το δώρο μέσα σε σένα και τον αδελφό σου θα το προσφέρει και θα το λάβει για τους δυο σας. Και μέσα από την δική Του όραση θα το δεις κι εσύ, και μέσα από την δική Του κατανόηση θα το αναγνωρίσεις και θα το αγαπήσεις ως δικό σου.

 

8. Ας νοιώσεις ανακούφιση, με  το Άγιο Πνεύμα να σε παρακολουθεί με αγάπη και τέλεια εμπιστοσύνη σε αυτό που βλέπει. Αυτό γνωρίζει τον Υιό του Θεού, και μοιράζεται την βεβαιότητα του Πατέρα του ότι το σύμπαν αναπαύεται στα ευγενικά του χέρια με ασφάλεια και ειρήνη. Ας αναλογιστούμε τώρα τι πρέπει να μάθει, για να μοιράζεται την εμπιστοσύνη του Πατέρα του σε αυτόν. Τι είναι αυτός, στον οποίο Δημιουργός του σύμπαντος θα του πρόσφερε ολόκληρο το σύμπαν και θα γνώριζε ότι αναπαύεται με ασφάλεια; Αυτός κοιτάζει τον εαυτό του όχι με τον τρόπο που τον γνωρίζει ο Πατέρας του. Ωστόσο, είναι αδύνατον ο Θεός να εναποθέτει την εμπιστοσύνη Του εσφαλμένα.

 

 

VI. Ο Ναός του Αγίου Πνεύματος

 

1. Το νόημα του Υιού του Θεού βρίσκεται αποκλειστικά στην σχέση του με τον Δημιουργό του. Αν ήταν κάπου αλλού θα βασιζόταν στο απρόοπτο, αλλά δεν υπάρχει τίποτα άλλο. Και αυτή η σχέση είναι απόλυτα στοργική και για πάντα. Ωστόσο, ο Υιός του Θεού έχει εφεύρει μια ανίερη σχέση ανάμεσα σε αυτόν και τον Πατέρα του. Η πραγματική σχέση του είναι μία σχέση τέλειας ενότητας και αδιάσπαστης διάρκειας. Αυτή που έφτιαξε αυτός είναι μονομερής, εγωκεντρική, διασπασμένη σε πολλά κομματάκια και γεμάτη φόβο. Αυτή που δημιουργήθηκε από τον Πατέρα του περιβάλλει απόλυτα τον Εαυτό και είναι  Αυτό – επεκτεινόμενη. Αυτή που έφτιαξε αυτός είναι απόλυτα αυτό – καταστροφική και αυτό – περιοριστική.

 

2. Τίποτα δεν μπορεί να δείξει καλύτερα αυτή την αντίθεση, από την  εμπειρία και των δύο σχέσεων μια άγιας και μια ανίερης. Η πρώτη βασίζεται στην αγάπη, και αναπαύεται πάνω της γαλήνια και ανενόχλητη. Το σώμα δεν εισβάλλει σε αυτήν. Οποιαδήποτε σχέση στην οποία εισέρχεται το σώμα δεν βασίζεται στην αγάπη, αλλά στην ειδωλολατρία. Η αγάπη επιθυμεί να γίνει γνωστή, απόλυτα κατανοητή και να μοιραστεί. Δεν έχει μυστικά·  τίποτα που να κρατήσει χωριστά και να κρύψει. Πορεύεται  μέσα στο φως, με ανοιχτά μάτια και ήρεμη, με χαμογελαστό καλωσόρισμα και με ειλικρίνεια τόσο απλή και ολοφάνερη που δεν γίνεται να παρεξηγηθεί.

 

3. Αλλά τα είδωλα δεν μοιράζονται. Τα είδωλα δέχονται, αλλά ποτέ δεν ανταποδίδουν. Μπορούν ν’ αγαπηθούν, αλλά δεν μπορούν ν’ αγαπήσουν. Δεν καταλαβαίνουν τι τους προσφέρεται, και σε όποια σχέση εισέλθουν χάνει το νόημά της. Η αγάπη των ειδώλων καθιστά την αγάπη δίχως νόημα. Ζουν με μυστικότητα, μισώντας το φως του ήλιου και χαίρονται μέσα στο σκοτάδι του σώματος, όπου μπορούν να κρυφτούν και να κρατήσουν τα μυστικά τους κρυμμένα μαζί τους. Και δεν έχουν καθόλου σχέσεις, διότι κανένας δεν είναι ευπρόσδεκτος εκεί. Δεν χαμογελούν σε κανέναν, και εκείνοι που τους χαμογελούν είναι όσοι δεν βλέπουν.

 

4. Η αγάπη δεν έχει σκοτεινούς ναούς όπου υπάρχουν απόκρυφα μυστήρια κρυμμένα από τον ήλιο. Δεν αναζητά δύναμη, αλλά σχέσεις. Το σώμα είναι το όπλο που έχει επιλέξει το εγώ για να αναζητά δύναμη μέσα από τις σχέσεις. Και οι σχέσεις του πρέπει να είναι ανίερες, γιατί αυτό που είναι, το εγώ ούτε καν το βλέπει. Τις θέλει απλά για τις προσφορές με τις οποίες τα είδωλά του ευημερούν.  Τα υπόλοιπα απλά τα διώχνει, διότι όλα όσα θα μπορούσαν να του προσφέρουν τα θεωρεί χωρίς αξία. Όντας άστεγο, το εγώ αναζητά όσο περισσότερα σώματα μπορεί να συλλέξει για να τοποθετήσει τα είδωλά του μέσα, κι έτσι να τα εξασφαλίσει ως ναούς για το ίδιο.

 

5. Ο ναός του Αγίου Πνεύματος δεν είναι ένα σώμα, αλλά μια σχέση. Το σώμα είναι μια απομονωμένη κηλίδα σκότους·  ένα κρυφό μυστικό δωμάτιο, ένα μικροσκοπικό σημείο ενός ανόητου μυστηρίου, μια ανούσια περίφραξη πολύ προσεχτικά προστατευμένη, αν και δεν κρύβει τίποτα. Εδώ η ανίερη σχέση ξεφεύγει από την πραγματικότητα, και αναζητά ψίχουλα για να κρατηθεί ζωντανή. Εδώ θέλει να παρασύρει τους αδελφούς της, και να τους κρατήσει μέσα στην ειδωλολατρία της. Εδώ είναι «ασφαλής», διότι η αγάπη δεν μπορεί να εισέλθει. Το Άγιο Πνεύμα δεν χτίζει τους ναούς Του εκεί όπου δεν μπορεί να είναι η αγάπη. Θα ήθελε ποτέ το Άγιο Πνεύμα  που βλέπει το πρόσωπο του Χριστού να επιλέξει για σπίτι του το μόνο μέρος σε όλο το σύμπαν όπου δεν γίνεται  ορατό;

 

6. Δεν μπορείς να κάνεις το σώμα ναό του Αγίου Πνεύματος, και ποτέ δεν θα γίνει η έδρα της αγάπης. Είναι το σπίτι του ειδωλολάτρη, και της καταδίκης της αγάπης. Διότι εδώ η αγάπη γίνεται τρομακτική και εγκαταλείπεται η ελπίδα. Ακόμα και τα είδωλα που λατρεύονται εδώ καλύπτονται από μυστήριο, και κρατιούνται διαχωρισμένα από εκείνους που τα λατρεύουν. Αυτός ο ναός είναι  αφιερωμένος στην απουσία  σχέσης και στην έλλειψη ανταπόδοσης. Εδώ βρίσκεται το «μυστήριο» του διαχωρισμού που γίνεται αντιληπτό με δέος και φυλάσσεται  με ευλάβεια. Αυτό που ο Θεόςδεν θα ήθελε να υπάρχει, εδώ κρατιέται «ασφαλές» μακριά από Αυτόν. Αλλά αυτό που δεν συνειδητοποιείς είναι ότι αυτό που φοβάσαι μέσα στον αδελφό σου, και δεν θα ήθελες να το δεις σε αυτόν, είναι αυτό που κάνει και τον Θεό τρομακτικό και άγνωστο σε σένα.

 

7. Οι ειδωλολάτρες πάντα θα φοβούνται την αγάπη, διότι τίποτα δεν τους απειλεί τόσο σφοδρά όσο το πλησίασμα της αγάπης. Άφησε την αγάπη να τους πλησιάσει και παράβλεψε το σώμα, όπως σίγουρα θα το κάνει, και δες πώς υποχωρούν με φόβο, νιώθοντας την στερεή βάση του ναού τους να αρχίζει να τρέμει και να χαλαρώνει. Αδελφέ, εσύ τρέμεις μαζί τους. Και όμως, αυτό που φοβάσαι δεν είναι παρά ο προάγγελος της διαφυγής. Αυτό ο τόπος του σκότους δεν είναι το σπίτι σου. Ο ναός σου δεν απειλείται. Δεν είσαι ειδωλολάτρης πια. Ο σκοπός του Αγίου Πνεύματος βρίσκεται ασφαλής μέσα στην σχέση σου, και όχι στο σώμα σου. Εσύ έχεις αποδράσει από το σώμα. Όπου είσαι το σώμα δεν μπορεί να εισέλθει, διότι το Άγιο Πνεύμα έχει ιδρύσει τον ναό Του εκεί.

 

8. Δεν υπάρχουν διαβαθμίσεις στις σχέσεις. Αυτές είτε υπάρχουν είτε όχι. Μια ανίερη σχέση δεν είναι σχέση. Είναι μια κατάσταση απομόνωσης, που φαίνεται να είναι κάτι που δεν είναι. Τίποτα περισσότερο. Την στιγμή που η τρελή ιδέα να κάνεις την σχέση σου με τον Θεό ανίερη φάνηκε να είναι δυνατή, όλες σου οι σχέσεις έγιναν χωρίς νόημα. Αυτή την ανίερη στιγμή γεννήθηκε ο χρόνος, και τα σώματα φτιάχτηκαν για να στεγάσουν την τρελή ιδέα και να της προσδώσουν την ψευδαίσθηση της πραγματικότητας. Κι έτσι φάνηκε πως είχε ένα σπίτι για λίγο μέσα στο χρόνο, και εξαφανίστηκε. Γιατί τι θα μπορούσε να στεγάσει αυτή την τρελή ιδέα ενάντια στην πραγματικότητα περισσότερο από μια στιγμή;

 

9. Τα είδωλα πρέπει να εξαφανιστούν, και να μην αφήσουν ίχνος πίσω τους καθώς φεύγουν. Η ανίερη στιγμή της φαινομενικής τους δύναμης είναι εύθραυστη σαν νιφάδα χιονιού, αλλά δίχως την ομορφιά της. Είναι αυτό το υποκατάστατο που θέλεις στην θέση των αιώνιων ευλογιών της άγιας  στιγμής και της απεριόριστης ευεργεσίας της; Είναι η κακεντρέχεια της ανίερης σχέσης, τόσο φαινομενικά ισχυρή και τόσο πικρά παρεξηγημένη που ελκύστηκες λανθασμένα από αυτήν αντί να προτιμήσεις την άγια στιγμή που σου προσφέρει ειρήνη και κατανόηση; Παραμέρισε, λοιπόν, το σώμα και ήσυχα ξεπέρασέ το, και ανυψώσου για να υποδεχτείς αυτό που πραγματικά θέλεις. Και από τον άγιο ναό Του, μην κοιτάξεις πίσω σε αυτό από το οποίο αφυπνίστηκες. Γιατί καμιά ψευδαίσθηση δεν μπορεί να προσελκύσει το νου που έχει υπερβεί τις ψευδαισθήσεις, και τις έχει αφήσει μακριά πίσω του.

 

10. Η άγια σχέση αντανακλά την αληθινή σχέση που έχει ο Υιός του Θεού με τον Πατέρα του στην πραγματικότητα. Το Άγιο Πνεύμα αναπαύεται μέσα σε αυτήν με την βεβαιότητα ότι θα διαρκέσει για πάντα. Η σταθερή της βάση στηρίζεται αιώνια από την αλήθεια, και η αγάπη λάμπει πάνω της με το ευγενικό της χαμόγελο και την τρυφερή ευλογία που προσφέρει στους δικούς της. Εδώ η ανίερη στιγμή ανταλλάσσεται χαρούμενα με την άγια στιγμή της ασφαλούς επιστροφής. Εδώ ο δρόμος προς τις αληθινές σχέσεις είναι ευγενικά ανοιχτός, μέσα από τον οποίο εσύ και ο αδελφός σου πορεύεστε μαζί, αφήνοντας το σώμα πίσω με ευγνωμοσύνη, και αναπαύεστε στην Αιώνια Αγκαλιά. Η Αγκαλιά της Αγάπης είναι ανοιχτή για να σε υποδεχτεί, και να σου δώσει αιώνια ειρήνη.

 

11. Το σώμα είναι το είδωλο του εγώ·  η πίστη στην αμαρτία που ενσαρκώνεται και έπειτα προβάλλεται προς τα έξω. Αυτό παράγει κάτι που φαίνεται να είναι ένας τοίχος σάρκας γύρω από το νου, κρατώντας τον φυλακισμένο σε ένα μικροσκοπικό σημείο χώρου και χρόνου, καταδικασμένο σε θάνατο, δίνοντάς του παρά μόνο μια στιγμή κατά την οποία να αναστενάξει, να θρηνήσει κι έπειτα να πεθάνει μέσα σε τρόμο προς τιμήν  του αφέντη του. Και αυτή η ανίερη στιγμή φαίνεται πως είναι η ζωή·  μια στιγμή απελπισίας, ένα μικροσκοπικό νησί με ξηρή άμμο, στερημένο από νερό και καταδικασμένο στην αβεβαιότητα της λησμονιάς. Εδώ σταματά για λίγο ο Υιός του Θεού, για να προσφέρει την αφοσίωσή του στα είδωλα του θανάτου κι έπειτα να ξεψυχήσει. Κι εδώ είναι περισσότερο νεκρός από ό,τι ζωντανός. Ωστόσο, εδώ είναι που επίσης κάνει την επιλογή του ξανά ανάμεσα στην ειδωλολατρία και την αγάπη. Εδώ του έχει δοθεί να διαλέξει να περάσει αυτή την στιγμή αποδίδοντας τιμές στο σώμα, ή να αφήσει τον εαυτό του να ελευθερωθεί  από αυτό. Εδώ μπορεί να δεχτεί την άγια στιγμή, που του προσφέρεται για να αντικαταστήσει την ανίερη που είχε διαλέξει πριν. Κι εδώ μπορεί να μάθει ότι οι σχέσεις είναι η σωτηρία του, και όχι η καταδίκη του.

 

12.  Εσύ που το μαθαίνεις αυτό, μπορεί ακόμα να είσαι φοβισμένος, αλλά δεν είσαι ακινητοποιημένος. Η άγια στιγμή έχει μεγαλύτερη αξία τώρα για σένα από ό,τι η ανίερη αντίστοιχή της, και έχεις μάθει ότι θέλεις πραγματικά μόνο την μία. Αυτή δεν είναι ώρα θλίψης. Είναι ίσως ώρα σύγχυσης, αλλά όχι αποθάρρυνσης. Έχεις μια πραγματική σχέση, και αυτή η σχέση έχει νόημα. Είναι όμοια  με την πραγματική σου  σχέση με τον Θεό όπως τα ίσα πράγματα είναι όμοια το ένα με το άλλο. Η ειδωλολατρία είναι παρελθόν και δίχως νόημα. Ίσως φοβάσαι ακόμα λίγο τον αδελφό σου·  ίσως κάποια σκιά του φόβου σου προς τον Θεό να παραμένει ακόμα μαζί σου. Τι είναι, όμως, αυτό για εκείνους που τους έχει δοθεί μια αληθινή σχέση πέρα από το σώμα; Είναι δυνατόν να μην βλέπουν το πρόσωπο του Χριστού για πολύ ακόμα; Και μπορούν για πολύ ακόμα να στερούν στον εαυτό τους την θύμηση της σχέσης τους με το Πατέρα τους, και να κρατούν την ενθύμηση της Αγάπης Του μακριά από την επίγνωσή τους;

 

 

VII. Η Συνέπεια Μέσων και Στόχου

 

1. Έχουμε πει πολλά για την ασυνέπεια των  μέσων και του σκοπού, και πως αυτά πρέπει να ευθυγραμμιστούν πριν μπορέσει η  άγια σχέση σου να σου φέρνει μόνο χαρά. Αλλά έχουμε ήδη πει ότι τα μέσα για την εκπλήρωση του στόχου του Αγίου Πνεύματος θα έρθουν από την ίδια Πηγή όπως και ο σκοπός Του. Αυτά τα μαθήματα είναι τόσο απλά και άμεσα και δεν έχουν τίποτα που να είναι ασυνεπές. Οι φαινομενικές ασυνέπειες, ή τα μέρη που βρίσκεις πιο δύσκολα από άλλα, είναι απλά ενδείξεις περιοχών όπου τα μέσα και ο σκοπός είναι ακόμα ασυνεπή. Και αυτό παράγει ακόμα μεγάλη δυσφορία. Δεν χρειάζεται να συμβαίνει αυτό. Αυτά τα μαθήματα δεν απαιτούν σχεδόν τίποτα από σένα. Είναι αδύνατον να φανταστείς κάτι που να ζητά τόσο λίγα, ή που να μπορούσε να προσφέρει περισσότερα.

 

2. Η περίοδος δυσφορίας που ακολουθεί την αιφνίδια αλλαγή σε μια σχέση από την αμαρτία σε αγιότητα μπορεί τώρα να έχει σχεδόν τελειώσει. Στον βαθμό που την βιώνεις ακόμα, αρνείσαι να αφήσεις τα μέσα σε Αυτόν ο Οποίος άλλαξε τον σκοπό. Αναγνωρίζεις ότι θέλεις τον στόχο. Δεν είσαι επίσης πρόθυμος να δεχτείς και τα μέσα; Αν δεν είσαι, ας παραδεχτούμε ότι εσύ είσαι ασυνεπής. Ένας σκοπός επιτυγχάνεται με κάποια μέσα, κι αν θέλεις ένα σκοπό πρέπει να είσαι πρόθυμος να θέλεις και τα μέσα. Πως γίνεται να είναι κάποιος ειλικρινής ενώ λέει, «Θέλω αυτό πάνω από οτιδήποτε άλλο, αλλά όμως δεν θέλω να μάθω τα μέσα για να το αποκτήσω;»

 

3. Για να πετύχεις τον στόχο το Άγιο Πνεύμα ζητά πραγματικά πολύ λίγα. Δεν ζητά τίποτα περισσότερο για να δώσει και τα μέσα. Τα μέσα ακολουθούν τον σκοπό. Και όταν διστάζεις, είναι διότι ο σκοπός σε τρομάζει, και όχι τα μέσα. Να το θυμάσαι αυτό, ειδάλλως θα κάνεις το σφάλμα να πιστεύεις ότι τα μέσα είναι δύσκολα. Ωστόσο, πως γίνεται να είναι δύσκολα αν απλά σου δίδονται; Εγγυώνται τον στόχο, και είναι απόλυτα ευθυγραμμισμένα με αυτόν. Πριν τα κοιτάξουμε από λίγο πιο κοντά, θυμήσου ότι αν νομίζεις ότι είναι αδύνατα, τότε έχει κλονιστεί η επιθυμία σου για τον στόχο. Διότι αν κάποιος στόχος είναι εφικτός, τα μέσα για να τον φτάσεις πρέπει να είναι κι αυτά εφικτά.

 

4. Είναι αδύνατον να βλέπεις τον αδελφό σου αναμάρτητο και παρόλα αυτά να τον βλέπεις ως σώμα. Δεν είναι αυτό απόλυτα συνεπές με τον στόχο της αγιότητας; Διότι η αγιότητα είναι απλά το αποτέλεσμα της άδειάς σου να αναιρεθούν τα αποτελέσματα της αμαρτίας, έτσι ώστε να αναγνωριστεί αυτό που ήταν πάντα αληθές. Είναι αδύνατον να βλέπεις ένα αναμάρτητο σώμα, διότι η αγιότητα είναι θετική και το σώμα είναι απλά ουδέτερο. Δεν είναι αμαρτωλό, αλλά ούτε κι αναμάρτητο. Σαν το τίποτα, που είναι, δεν έχει νόημα να το επενδύσεις ούτε με τις ιδιότητες του Χριστού ούτε με  του εγώ. Όποιο από τα δύο και να κάνεις πρέπει να είναι σφάλμα, διότι και τα δύο θα έβαζαν τις ιδιότητές τους εκεί όπου δεν μπορεί να βρίσκονται. Και τα δύο πρέπει να ακυρωθούν για τους σκοπούς της αλήθειας.

 

5. Το σώμα είναι το μέσον με το οποίο το εγώ προσπαθεί να κάνει την ανίερη σχέση να φαίνεται πραγματική. Η ανίερη στιγμή είναι η ώρα των σωμάτων. Αλλά ο σκοπός εδώ είναι η αμαρτία. Αυτός ο σκοπός δεν μπορεί να επιτευχθεί παρά μόνο στις ψευδαισθήσεις, κι έτσι η ψευδαίσθηση ενός αδελφού ως σώμα προωθεί τον σκοπό της ανιερότητας. Εξαιτίας αυτής της συνέπειας, το μέσον παραμένει αδιαμφισβήτητο ενώ ο σκοπός περιθάλπεται. Το πως βλέπεις προσαρμόζεται στην εκάστοτε επιθυμία, διότι η όραση έρχεται πάντα δεύτερη μετά από την επιθυμία. Και αν βλέπεις το σώμα, έχεις επιλέξει την κρίση και όχι την όραση. Διότι η όραση, όπως οι σχέσεις, δεν έχει διαβαθμίσεις. Είτε βλέπεις, είτε όχι.

 

6. Αυτός που βλέπει το σώμα ενός αδελφού έχει εναποθέσει μια κρίση πάνω σε αυτόν, και δεν τον βλέπει. Στην πραγματικότητα δεν τον βλέπει σαν αμαρτωλό·  δεν τον βλέπει καθόλου. Μέσα στο σκοτάδι της αμαρτίας είναι αόρατος. Μόνο να τον φανταστείς μπορείς μέσα στο σκοτάδι, κι εδώ είναι που οι ψευδαισθήσεις που κρατάς γι αυτόν δεν φτάνουν τον πραγματικότητά του. Εδώ οι ψευδαισθήσεις και οι πραγματικότητα κρατιούνται ξεχωριστά. Εδώ οι ψευδαισθήσεις ποτέ δεν φέρονται προς την αλήθεια, και παραμένουν πάντα κρυμμένες από αυτήν. Κι εδώ, μέσα στο σκοτάδι, φαντάζεσαι την πραγματικότητα του αδελφού σου ως σώμα, μέσα σε ανίερες σχέσεις με άλλα σώματα, υπηρετώντας την αιτία της αμαρτίας μια στιγμή πριν πεθάνει.

 

7. Υπάρχει πραγματικά μια διαφορά ανάμεσα σε αυτή την μάταιη φαντασίωση και την όραση. Η διαφορά δεν βρίσκεται μέσα σε αυτές, αλλά στον σκοπό τους. Και οι δύο δεν είναι παρά μέσα, το κάθε ένα κατάλληλο για τον σκοπό για τον οποίο έχει αναλάβει να υπηρετήσει. Κανένα δεν μπορεί να υπηρετήσει τον σκοπό του άλλου, γιατί το κάθε ένα είναι μια επιλογή σκοπού, που έχει αναλάβει να λειτουργήσει για λογαριασμό του. Και οι δύο δεν έχουν νόημα χωρίς τον σκοπό για τον οποίο προοριζόντουσαν, ούτε αξιολογούνται σαν κάτι διαφορετικό από τον προορισμό τους. Τα μέσα φαίνονται πραγματικά διότι ο σκοπός είναι αυτός στον οποίο δίνεται η αξία. Και η κρίση δεν έχει αξία εκτός κι αν ο στόχος είναι η αμαρτία.

 

8. Το σώμα δεν γίνεται παρά να το κοιτάς μέσω της κρίσης. Το να βλέπεις το σώμα είναι το σημάδι ότι σου λείπει η όραση, και έχεις αρνηθεί τα μέσα που σου προσφέρει το Άγιο Πνεύμα για να υπηρετήσεις τον σκοπό Του. Πως μπορεί μια άγια σχέση να πετύχει τον σκοπό της χρησιμοποιώντας τα μέσα της αμαρτίας; Την κρίση την δίδαξες εσύ στον εαυτό σου·  η όραση μαθαίνεται από Αυτόν ο Οποίος θα ήθελε να ακυρώσει την διδασκαλία σου. Η δική Του όραση δεν μπορεί να δει το σώμα διότι δεν μπορεί να δει την αμαρτία. Κι έτσι σε οδηγεί στην πραγματικότητα. Ο άγιος αδελφός σου, που βλέποντας τον απελευθερώνεσαι, δεν είναι καμιά ψευδαίσθηση. Προσπάθησε να μην τον  βλέπεις στο σκοτάδι, διότι οι φαντασιώσεις σου γι αυτόν θα φαίνονται πραγματικές εκεί. Έκλεισες τα μάτια σου για να τον αφήσεις έξω. Αυτός ήταν ο σκοπός σου, και για όσο αυτός ο σκοπός φαίνεται πως έχει κάποιο νόημα, τα μέσα για την επίτευξή του θα αξιολογούνται ότι αξίζουν όσο κι αυτό που βλέπεις, και επομένως δεν θα βλέπεις.

 

9. Το ερώτημά σου δεν θα πρέπει να είναι, «Πως μπορώ να δω τον αδελφό μου δίχως το σώμα;» Ρώτα μόνο, «Επιθυμώ πραγματικά να τον δω αναμάρτητο;» Και καθώς ρωτάς, μην ξεχνάς ότι η αθωότητά του είναι η δική σου διαφυγή από τον φόβο. Η σωτηρία είναι ο στόχος του Αγίου Πνεύματος. Το μέσον  είναι η όραση. Διότι αυτό που κοιτούν αυτοί που βλέπουν είναι αναμάρτητο. Κανένας που αγαπά δεν μπορεί να κρίνει, και αυτό που βλέπει είναι ελεύθερο από καταδίκη. Και αυτό που βλέπει δεν το έφτιαξε αυτός, διότι του δόθηκε να το βλέπει, έτσι όπως του δόθηκε και η όραση που τον έκανε να βλέπει.

 

 

VIII. Η Όραση της Αθωότητας

 

1. Η όραση θα έρθει σε σένα πρώτα σε αναλαμπές, αλλά αυτές θα είναι αρκετές για να σου δείξουν αυτό που σου δίδεται  όταν  βλέπεις τον αδελφό σου αναμάρτητο. Η αλήθεια αποκαθίσταται  σε σένα μέσω της επιθυμίας σου, έτσι όπως χάθηκε για σένα όταν επιθύμησες κάτι άλλο. Άνοιξε τον άγιο τόπο που έκλεισες δίνοντας αξία στο «κάτι άλλο», και αυτό που ποτέ δεν χάθηκε θα επιστρέψει ήσυχα. Έχει φυλαχτεί για σένα. Η όραση δεν θα ήταν απαραίτητη αν δεν είχε γίνει η κρίση. Επιθύμησε τώρα την ολοκληρωτική της ακύρωση, και θα γίνει για σένα.

 

2. Δεν θέλεις να ξέρεις την δική σου Ταυτότητα; Δεν θα αντάλλασσες με χαρά τις αμφιβολίες σου με την βεβαιότητα; Δεν θα ελευθερωνόσουν πρόθυμα από την μιζέρια, και να μάθεις πάλι την χαρά; Η άγια σχέση σου τα προσφέρει όλα αυτά. Έτσι όπως σου δόθηκε, έτσι θα είναι και τα αποτελέσματά της. Και έτσι όπως ο άγιος της σκοπός δεν φτιάχτηκε από σένα, έτσι ούτε και τα μέσα με τα οποία η χαρούμενη κατάληξή της θα είναι δική σου φτιάχτηκαν από σένα. Να χαίρεσαι με αυτό που είναι δικό σου μόνο και μόνο με το να το ζητήσεις, και μην θεωρείς ότι εσύ χρειάζεται να φτιάξεις ούτε τα μέσα ούτε το αποτέλεσμα. Όλα αυτά σου δίνονται, μόνο και μόνο με την επιθυμία σου να τα λάβεις. Η όραση δίδεται ελεύθερα σε εκείνους που ζητούν να δουν.

 

3. Η αθωότητα του αδελφού σου σού δίδεται μέσα σε λαμπερό φως, για να κοιτάς με την όραση του Αγίου Πνεύματος και να χαίρεσαι μαζί Του. Διότι η ειρήνη θα έρθει σε όλους όσους την ζητούν με πραγματικό πόθο και ειλικρίνεια σκοπού, που μοιράζονται  με το Άγιο Πνεύμα και είναι ένα μαζί Του σε αυτό που είναι η σωτηρία. Να είσαι πρόθυμος, λοιπόν, να δεις τον αδελφό σου αναμάρτητο, έτσι ώστε ο Χριστός να μπορέσει να εμφανιστεί  στην όρασή σου και να σου δώσει χαρά. Και μην θέτεις αξία στο σώμα του αδελφού σου, το οποίο τον κρατά στις ψευδαισθήσεις για το τι είναι. Είναι δική του επιθυμία να δει την αθωότητά του, όπως και δική σου. Ευλόγησε τον Υιό του Θεού στην σχέση σου, και μην βλέπεις σε αυτόν ό,τι εσύ έφτιαξες.

 

4. Το Άγιο Πνεύμα εγγυάται ότι αυτό που θέλησε και σου έδωσε ο Θεός θα είναι δικό σου. Αυτός είναι ο σκοπός σου τώρα, και η όραση που τον κάνει δικό σου είναι έτοιμη να σου δοθεί. Έχεις την όραση που σε καθιστά ικανό να μην βλέπεις το σώμα. Και καθώς κοιτάς τον αδελφό σου, θα βλέπεις έναν βωμό προς τον Πατέρα σου, άγιο όπως ο Ουρανός, να λάμπει με ακτινοβόλα αγνότητα και να σπινθηροβολεί με τα λαμπρά κρίνα που εναπόθεσες επάνω του. Σε τι άλλο μπορείς να δώσεις περισσότερη αξία από αυτό; Γιατί θεωρείς πως το σώμα είναι καλύτερο σπίτι, πιο ασφαλές καταφύγιο για τον Υιό του Θεού; Γιατί να προτιμάς να κοιτάζεις αυτό αντί για την αλήθεια; Πως είναι δυνατόν να προτιμάς την μηχανή της καταστροφής, και να την επιλέγεις για να αντικαταστήσει τον άγιο  οίκο που προσφέρει το Άγιο Πνεύμα, όπου θα κατοικεί εκεί μαζί σου;

 

5. Το σώμα είναι το σημάδι της αδυναμίας, της τρωτότητας και της απώλειας δύναμης. Μπορεί να σε σώσει ένας τέτοιος σωτήρας; Θα παρέδιδες την θλίψη σου και την ανάγκη σου για βοήθεια σε αυτό που είναι ανήμπορο; Αυτό που είναι αξιολύπητα μικρό είναι η τέλεια επιλογή να στραφείς για  δύναμη; Η κρίση θα φαίνεται πως κάνει τον σωτήρα σου αδύναμο. Ωστόσο, εσύ είσαι που χρειάζεσαι την δύναμή του. Δεν υπάρχει πρόβλημα, ούτε γεγονός ή κατάσταση, ούτε επιπλοκή που η όραση δεν θα επιλύσει. Τα πάντα λυτρώνονται  όταν τα βλέπεις με την όραση. Διότι αυτή δεν είναι η δική σου όραση, και φέρει μαζί της τους νόμους που είναι αγαπητοί σε Εκείνον στον Οποίον ανήκει η όραση.

 

6. Όλα όσα κοιτάς με την όραση πέφτουν απαλά στην θέση τους, σύμφωνα με τους νόμους που φέρνει η ήρεμη και βέβαιη όραση Εκείνου. Ο στόχος για όλα όσα κοιτάζει είναι πάντα βέβαιος. Διότι θα ενώνεται με τον σκοπό Του, όντας ορατός στην μη προσαρμοσμένη μορφή του και απόλυτα κατάλληλος να ανταπεξέλθει σε αυτόν. Η  καταστροφικότητα  μετατρέπεται σε  καλοσύνη, και η αμαρτία μεταμορφώνεται σε ευλογία κάτω από το ευγενικό Του βλέμμα. Τι μπορούν να αντιληφθούν τα μάτια του σώματος, με την δύναμη να το διορθώσουν; Τα μάτια του προσαρμόζονται στην αμαρτία, ανίκανα να την παραβλέψουν σε κάθε της μορφή και την βλέπουν παντού στα πάντα. Δες  μέσα από τα δικά του μάτια και τα πάντα θα στέκουν καταδικασμένα μπροστά σου. Όλα όσα μπορούσαν να σε σώσουν, ποτέ δεν θα τα δεις.  Η άγια σχέση σου,  η πηγή της σωτηρίας σου, θα στερείται νοήματος, και ο αγιότατος  σκοπός της θα είναι δίχως τα μέσα για την επίτευξή του.

 

7. Η κρίση δεν είναι παρά ένα παιχνίδι, ένα καπρίτσιο, ένα μέσον δίχως νόημα για να παίζεις το άσκοπο παιχνίδι του θανάτου στην φαντασία σου. Αλλά η όραση διορθώνει όλα τα πράγματα, και τα φέρνει απαλά μέσα στην ευγενική κυριαρχία των νόμων του Ουρανού. Τι θα γινόταν αν αναγνώριζες ότι αυτός ο κόσμος είναι μια παραίσθηση; Τι θα γινόταν αν καταλάβαινες πραγματικά ότι τον επινόησες εσύ; Τι θα γινόταν αν συνειδητοποιούσες ότι εκείνοι που φαίνονται ότι τριγυρνούν μέσα σ’ αυτόν, αμαρτάνουν και πεθαίνουν, επιτίθενται και δολοφονούν και αυτοκαταστρέφονται, είναι εντελώς μη πραγματικοί; Θα μπορούσες να έχεις πίστη σε αυτά που βλέπεις, αν το δεχόσουν αυτό; Και θα το έβλεπες;

 

8. Οι παραισθήσεις εξαφανίζονται όταν αναγνωριστούν γι αυτό που είναι. Αυτή είναι η θεραπεία και η λύση. Μην τις πιστεύεις και φεύγουν. Και το μόνο που χρειάζεται να κάνεις είναι ν’ αναγνωρίσεις ότι εσύ το έκανες αυτό. Μόλις δεχτείς αυτό το απλό γεγονός και πάρεις για σένα την δύναμη που τις  έδωσες, τότε απελευθερώνεσαι από αυτές. Ένα πράγμα είναι βέβαιο· οι παραισθήσεις υπηρετούν έναν σκοπό, και όταν αυτός ο σκοπός δεν υπάρχει πια εξαφανίζονται. Επομένως, το ερώτημα ποτέ δεν είναι αν τις θέλεις, αλλά αν θέλεις τον σκοπό τον οποίο υπηρετούν.  Αυτός ο κόσμος φαίνεται σαν να έχει πολλούς σκοπούς, ο κάθε ένας διαφορετικός και με διαφορετικές αξίες. Και όμως είναι όλοι το ίδιο. Και πάλι δεν υπάρχουν διαβαθμίσεις· μόνο μια φαινομενική ιεραρχία αξιών.

 

9. Μόνο δύο σκοποί είναι δυνατοί. Ο ένας είναι η αμαρτία, και ο άλλος η αγιότητα. Τίποτα δεν υπάρχει ενδιάμεσα, και αυτός που θα επιλέξεις καθορίζει αυτό που βλέπεις. Διότι αυτό που βλέπεις είναι απλά το πώς επιλέγεις να εκπληρώσεις τον στόχο σου. Οι παραισθήσεις υπηρετούν για να εκπληρώνουν τον στόχο της τρέλας. Είναι τα μέσα με τα οποία ο έξω κόσμος, που προβάλλεται από τα μέσα, προσαρμόζεται στην αμαρτία και φαίνεται πως αποδεικνύει την πραγματικότητά της. Ακόμα, είναι αλήθεια ότι τίποτα δεν υπάρχει έξω. Και όμως, πάνω στο τίποτα γίνονται όλες οι προβολές. Διότι είναι η προβολή που δίνει στο «τίποτα» όλη την σημασία που έχει.

 

10. Αυτό που δεν έχει νόημα δεν μπορεί να γίνει αντιληπτό. Και το νόημα πάντα κοιτάζει μέσα για να βρει τον εαυτό του, κι έπειτα κοιτάζει έξω. Όλο το νόημα που δίνεις στον κόσμο εκεί έξω πρέπει επομένως να αντανακλά τις εικόνες που  είδες μέσα· ή καλύτερα, αν τις  είδες καθόλου ή απλά τις κατέκρινες. Η όραση είναι το μέσον με το οποίο το Άγιο Πνεύμα μεταφράζει τους εφιάλτες σου σε χαρούμενα όνειρα·  τις άγριες φαντασιώσεις σου που σου δείχνουν όλα τα τρομαχτικά αποτελέσματα της φανταστικής αμαρτίας σε ήρεμες και καθησυχαστικές σκηνές με τις οποίες  και θα τις αντικαταστήσει. Αυτές τις ευγενικές  παραστάσεις  και τους ήχους θα τα κοιτάζεις με χαρά, και θα τα ακούς με ευχαρίστηση. Αυτά είναι τα δικά Του υποκατάστατα για όλες τις τρομακτικές σκηνές και τις κραυγές  που το εγώ έφερε στην τρομοκρατημένη επίγνωσή σου. Απομακρύνονται από την αμαρτία, και σου θυμίζουν ότι δεν είναι η πραγματικότητα που σε τρομάζει, και ότι τα σφάλματα που έκανες μπορούν να διορθωθούν.

 

11. Όταν έχεις κοιτάξει αυτό που φάνταζε τρομακτικό, και το δεις να μεταμορφώνεται σε θέαμα ομορφιάς και ειρήνης·  όταν θα έχεις κοιτάξει σκηνές βίας και θανάτου, και τις έχεις δει να μεταμορφώνονται σε ήσυχα θεάματα κήπων κάτω από τον γαλανό ουρανό, με γάργαρο, ζωοποιό νερό να κελαρύζει χαρούμενα δίπλα τους σε παιχνιδιάρικα ρυάκια που ποτέ δεν στερεύουν· τότε ποιος θα χρειαστεί να σε πείσει να δεχτείς το δώρο της όρασης;  Και μετά την όραση, ποιος είναι εκείνος που θα μπορούσε να αρνηθεί αυτό που ακολουθεί; Σκέψου  για μια στιγμή μόνο αυτό·  μπορείς να δεις την αγιότητα  που ο Θεός έδωσε στον Υιό Του. Και δεν χρειάζεται ποτέ να πιστέψεις ότι υπάρχει κάτι άλλο να δεις.

 

 

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΤΣΙΝΤΕΑ

ΔΙΟΡΘΩΣΗ - ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ  ΚΕΛΛΥ ΠΑΛΑΝΤΖΙΔΟΥ