Κεφάλαιο 22

 

Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΚΑΙ Η ΑΓΙΑ ΣΧΕΣΗ

 

Εισαγωγή.

 

1. Λυπήσου τον εαυτό σου, τόσο καιρό σκλαβωμένος. Να χαίρεσαι και να αγαλλιάζεις που αυτούς που ο Θεός έχει ενώσει τώρα συναντώνται και δεν χρειάζεται πια να κοιτάζουν την αμαρτία διαχωρισμένοι. Δύο μαζί δεν μπορούν να κοιτούν την αμαρτία, διότι ποτέ δεν θα μπορούσαν να την δουν στον ίδιο τόπο και χρόνο. Η αμαρτία είναι μια αυστηρά υποκειμενική αντίληψη, που την βλέπει κανείς στον άλλο, όμως ο καθένας πιστεύει ότι βρίσκεται μέσα του. Και ο κάθε ένας φαίνεται πως κάνει ένα διαφορετικό σφάλμα, κάποιο που ο άλλος δεν μπορεί να καταλάβει. Αδελφέ, είναι το ίδιο λάθος, που γίνεται από τους ίδιους, και συγχωρούνται  με τον ίδιο τρόπο. Η αγιότητα της σχέσης σας συγχωρεί εσένα και τον αδελφό σου, ακυρώνοντας τα αποτελέσματα που και οι δύο πιστεύατε και βλέπατε. Και με την δική τους απομάκρυνση, χάνεται και η ανάγκη για αμαρτία.

 

2. Ποιος χρειάζεται την αμαρτία; Μόνο οι απομονωμένοι στην μοναξιά τους, που βλέπουν τους αδελφούς τους διαφορετικούς από τους ίδιους. Η  διαφορά, που βλέπουν αλλά δεν είναι  πραγματική, κάνει την ανάγκη για αμαρτία, που ενώ δεν είναι πραγματική και την βλέπουν, να φαίνεται δικαιολογημένη. Και όλα αυτά θα ήταν πραγματικά αν η αμαρτία ήταν αληθινή. Διότι μια ανίερη σχέση είναι βασισμένη στις διαφορές, όπου ο κάθε ένας νομίζει ότι άλλος έχει κάτι που δεν έχει ο ίδιος. Βρίσκονται μαζί, ο καθένας για να συμπληρώσει τον εαυτό του και να ληστέψει τον άλλον. Μένουν μέχρι να νομίσουν ότι δεν απέμεινε τίποτα άλλο να κλέψουν, κι έπειτα συνεχίζουν την πορεία τους. Κι έτσι περιπλανώνται μέσα σε ένα κόσμο γεμάτο ξένους, διαφορετικούς από τους ίδιους, ζώντας με τα σώματά τους ίσως κάτω από την ίδια στέγη που δεν προσφέρει καταφύγιο σε κανέναν· μέσα στο ίδιο δωμάτιο  και όμως με έναν ολόκληρο κόσμο να τους χωρίζει.

 

3. Μια άγια σχέση αρχίζει από διαφορετικά δεδομένα. Ο κάθε ένας έχει κοιτάξει μέσα του και δεν έχει δει καμιά έλλειψη. Αποδεχόμενος την ολοκλήρωσή του, θέλει να την επεκτείνει με το να ενωθεί με κάποιον άλλον, ολοκληρωμένο όπως ο ίδιος. Δεν βλέπει καθόλου διαφορές ανάμεσα στους εαυτούς τους, διότι οι διαφορές είναι μόνο του σώματος. Επομένως, δεν εστιάζει την ματιά του σε κάτι που θα μπορούσε να πάρει. Δεν αρνείται την δική του πραγματικότητα διότι είναι η αλήθεια. Στέκεται ακριβώς κάτω από τον Ουρανό, αλλά αρκετά κοντά σ’ αυτόν έτσι που να μην επιστρέφει στην γη. Διότι αυτή η σχέση έχει την Αγιότητα του Ουρανού. Πόσο μακριά από την εστία μπορεί να βρίσκεται μια σχέση που μοιάζει τόσο με τον Ουρανό;

 

4. Σκέψου τι μπορεί να διδάξει μια άγια σχέση! Εδώ ακυρώνεται η πίστη στις διαφορές. Εδώ η πίστη στις διαφορές μεταμορφώνεται σε ομοιότητα. Κι εδώ η θέαση των διαφορών μετουσιώνεται σε ορθή όραση. Η λογική τώρα μπορεί να οδηγήσει εσένα και τον αδελφό σου στο λογικό συμπέρασμα ότι είσαστε ενωμένοι. Αυτή η ένωση πρέπει να επεκτείνεται, όπως επεκταθήκατε κι εσείς όταν εσύ κι αυτός ενωθήκατε. Πρέπει να ξεπεράσει τον εαυτό της, όπως κι εσύ πήγες  πέρα από το σώμα, για να ενωθείς μαζί με τον αδελφό σου. Και τώρα η ομοιότητα που είδατε επεκτείνεται και τελικά απομακρύνει κάθε αίσθηση διαφοράς, έτσι ώστε η ομοιότητα που βρίσκεται κάτω από κάθε διαφορά να φανερωθεί.  Εδώ βρίσκεται ο χρυσός κύκλος όπου αναγνωρίζεις τον Υιό του Θεού. Διότι αυτό που γεννιέται μέσα σε μια άγια σχέση δεν μπορεί ποτέ να τελειώσει.

 

 

I. Το Μήνυμα της Άγιας Σχέσης

 

1. Άφησε την λογική να κάνει άλλο ένα βήμα. Αν επιτίθεσαι σε αυτόν που ο Θεός θέλει να θεραπεύσει και μισείς αυτόν που αγαπά, τότε εσύ και ο Δημιουργός σου έχετε διαφορετική θέληση. Ωστόσο, αν εσύ είσαι το Θέλημα Του, τότε αυτό που πιστεύεις είναι ότι δεν είσαι ο εαυτός σου. Μπορείς πραγματικά να το πιστεύεις αυτό,  και όντως το πιστεύεις. Κι έχεις πίστη σε αυτό και βλέπεις πολλά στοιχεία που το αποδεικνύουν. Και αναρωτιέσαι από πού προέρχεται αυτή η παράξενη ανησυχία και η αίσθηση αποσύνδεσης, και ο φόβος που σε βασανίζει ότι ο εαυτός σου δεν έχει κανένα νόημα;Είναι σαν να περιπλανιέσαι μέσα σου χωρίς κανένα άλλο σχέδιο εκτός από την μάταιη περιπλάνηση, γιατί μόνο αυτό σου φαίνεται βέβαιο.

 

2. Ωστόσο, ακούσαμε μια παρόμοια περιγραφή νωρίτερα, αλλά δεν ήταν δική σου. Αυτή η παράξενη ιδέα την οποία με τόση ακρίβεια περιγράφει,νομίζεις ότι είσαι εσύ. Η λογική θα σου έλεγε ότι ο κόσμος που βλέπεις μέσα από μάτια που δεν είναι δικά σου δεν μπορεί να βγάζει κανένα νόημα για σένα. Σε ποιόν θα έστελνε πίσω τα μηνύματά της μια τέτοια θέαση; Σίγουρα όχι σε σένα, που η όρασή σου είναι ολότελα ανεξάρτητη από τα μάτια που κοιτάζουν τον κόσμο. Αν αυτή δεν είναι η όρασή σου, τότε τι μπορεί να σου δείξει; Ο εγκέφαλος δεν μπορεί να ερμηνεύσει αυτό που βλέπει η όρασή σου. Αυτό εσύ θα το καταλάβαινες. Ο εγκέφαλος ερμηνεύει στο σώμα, του οποίου είναι μέρος. Όμως αυτό που λέει δεν μπορείς να το καταλάβεις. Ωστόσο το έχεις ακούσει προσεκτικά. Και για πολύ καιρό κατέβαλλες σκληρές προσπάθειες  να καταλάβεις τα μηνύματά του.

 

3. Δεν έχεις συνειδητοποιήσει ότι είναι αδύνατον να καταλάβεις αυτό που αποτυγχάνει ολοκληρωτικά να φτάσει σε σένα. Δεν έχεις λάβει κανένα απολύτως μήνυμα που να μπορείς να καταλάβεις. Διότι έχεις ακούσει κάτι που ποτέ δεν μπορεί να επικοινωνήσει καθόλου. Σκέψου, λοιπόν, τι συμβαίνει. Αρνούμενος αυτό που είσαι, και σταθερός στην πίστη σου ότι είσαι κάτι άλλο, αυτό το «κάτι άλλο» που έφτιαξες για να είναι ο εαυτός σου γίνεται αυτό που βλέπεις. Όμως αυτό το «κάτι άλλο» πρέπει να είναι αυτό που βλέπει, και ως μη εσύ, εξηγεί σε σένα αυτό που βλέπει εκείνο. Η ορθή όρασή σου, φυσικά, θα καθιστούσε αυτό εντελώς αχρείαστο. Όμως αν τα μάτια σου είναι κλειστά και έχεις καλέσει αυτό το πράγμα να σε οδηγεί, ζητώντας του να σου εξηγήσει τον κόσμο που βλέπει, δεν έχεις κανένα λόγο να μην ακούς, ούτε να υποπτεύεσαι ότι αυτά που σου λέει δεν είναι αλήθεια. Η λογική θα σου έλεγε ότι δεν μπορεί να είναι αλήθεια επειδή δεν το καταλαβαίνεις. Ο Θεός δεν έχει μυστικά. Δεν σε οδηγεί μέσα από ένα κόσμο δυστυχίας, περιμένοντας να σου πει, στο τέλος του ταξιδιού, γιατί στο έκανε αυτό.

 

4. Τι θα μπορούσε να κρατηθεί μυστικό από το Θέλημα του Θεού; Όμως εσύ πιστεύεις ότι έχεις μυστικά. Τι άλλο θα μπορούσαν να είναι τα μυστικά σου εκτός από μια άλλη «θέληση» που είναι δική σου, ξεχωριστή από την δική Του; Η λογική θα σου έλεγε ότι αυτό δεν είναι ένα μυστικό που χρειάζεται να είναι κρυφό σαν αμαρτία. Αλλά είναι πραγματικά ένα λάθος! Μην αφήνεις τον φόβο σου για την αμαρτία να το προστατέψει από την διόρθωση, διότι το θέλγητρο της ενοχής είναι μόνο ο φόβος. Εδώ βρίσκεται το μόνο συναίσθημα που έφτιασες εσύ, όπως και αν φαίνεται. Είναι το συναίσθημα της μυστικοπάθειας, των  ιδιαίτερων σκέψεων και του σώματος. Αυτό είναι το μόνο συναίσθημα που αντιτίθεται στην αγάπη, και πάντα οδηγεί στην θέαση διαφορών και στην απώλεια της ομοιότητας. Εδώ βρίσκεται το μόνο συναίσθημα που σε κρατά τυφλό, βασισμένο στον εαυτό που νομίζεις ότι έφτιαξες για να σε οδηγεί μέσα από τον κόσμο που έφτιαξε για σένα.

 

5. Η όρασή σου σού δόθηκε, μαζί με το καθετί που μπορείς να καταλάβεις. Δεν θα  έχεις καμιά δυσκολία να καταλάβεις τι σου λέει αυτή η όραση, διότι ο καθένας βλέπει αυτό που νομίζει ότι είναι. Και αυτό που θέλει να σου δείξει η όρασή σου, θα το καταλάβεις διότι είναι η αλήθεια. Μόνο η όρασή σου μπορεί να σου μεταφέρει αυτό που μπορείς να δεις. Είναι άμεση, χωρίς να χρειάζεται ερμηνεία. Αυτό που χρειάζεται ερμηνεία είναι κάτι ξένο. Και δεν θα γίνει ποτέ κατανοητό από έναν διερμηνέα που δεν μπορείς να καταλάβεις.

 

6. Από όλα τα μηνύματα που έχεις λάβει και δεν έχεις καταλάβει, αυτά τα μαθήματα είναι τα μόνα που μπορούν να γίνουν κατανοητά. Αυτή είναι η δική σου γλώσσα. Δεν τα καταλαβαίνεις ακόμα διότι ολόκληρη η επικοινωνία σου είναι σαν του μωρού. Οι ήχοι που βγάζει ένα μωρό και αυτά που ακούει είναι κατά πολύ αναξιόπιστα, εφόσον  σημαίνουν γι αυτό διαφορετικά πράγματα σε διαφορετικές στιγμές. Και  οι ήχοι που ακούει και αυτά που βλέπει δεν είναι σταθερά ακόμα. Αλλά αυτό που ακούει και δεν το καταλαβαίνει θα είναι η μητρική του γλώσσα, με την οποία θα επικοινωνεί με τους γύρω του, κι αυτοί μαζί του. Και όλοι αυτοί που βλέπει γύρω του που αλλάζουν συνεχώς και του φαίνονται τόσο παράξενοι θα γίνουν αυτοί που το στηρίζουν και θα αναγνωρίσει το σπίτι του και θα τους δει εκεί μαζί του.

 

7. Γι αυτό μέσα σε κάθε άγια σχέση αναγεννιέται η  ικανότητα να επικοινωνείς αντί να διαχωρίζεις. Όμως, μια άγια σχέση, τόσο πρόσφατα γεννημένη εκ νέου από μια ανίερη σχέση, και ωστόσο πιο αρχαία από την παλαιά ψευδαίσθηση που αντικατέστησε, είναι σαν ένα μωρό τώρα στην αναγέννησή της. Όμως μέσα σε αυτό το βρέφος επιστρέφει η όρασή σου σε σένα, και αυτό θα μιλά την γλώσσα που μπορείς να καταλάβεις. Αυτό δεν τρέφεται από το «κάτι άλλο» που νόμιζες ότι ήσουν. Αυτό δεν δόθηκε εκεί, ούτε έγινε δεκτό από κάτι άλλο εκτός από τον εαυτό σου. Διότι δύο αδελφοί δεν μπορούν να ενωθούν με άλλο τρόπο εκτός μέσω του Χριστού, του Οποίου ο όραση τους βλέπει σαν ένα.

 

8. Σκέψου τι σου δίδεται, άγιε αδελφέ μου. Αυτό το παιδί θα σε διδάξει αυτό που δεν καταλαβαίνεις, και θα στο κάνει απλό. Διότι η δική του γλώσσα δεν θα είναι ξένη. Αυτό δεν θα χρειαστεί διερμηνέα για σένα, διότι εσύ ήσουν που του  δίδαξες ό,τι γνωρίζει διότι το γνώριζες. Αυτό δεν θα μπορούσε να έρθει σε κανέναν άλλον εκτός από σένα, και ποτέ στο «κάτι άλλο». Εκεί όπου έχει εισέλθει ο Χριστός κανένας δεν είναι μόνος, διότι Αυτός δεν θα μπορούσε να βρει μια κατοικία σε διαχωρισμένους. Όμως πρέπει να αναγεννηθεί μέσα στην αρχαία κατοικία Του, που φαίνεται τόσο καινούρια αν και είναι τόσο παλιά όσο Εκείνος, ένας μικρούλης νεοφερμένος, που εξαρτάται από την  αγιότητα της σχέσης σου για να Του επιτρέψεις να ζήσει.

 

9. Να είσαι βέβαιος ότι ο Θεός δεν εμπιστεύτηκε τον Υιό Του στους ανάξιους. Μόνο αυτό που είναι κομμάτι Του αξίζει να ενωθεί μαζί Του. Και δεν είναι δυνατόν κάτι που δεν είναι μέρος Του να μπορέσει να ενωθεί. Η επικοινωνία πρέπει να έχει αποκατασταθεί σε εκείνους που ενώνονται, διότι αυτό δεν μπορούσαν να το κάνουν μέσω των σωμάτων. Τι είναι, λοιπόν, αυτό που τους ένωσε; Η λογική θα σου πει ότι πρέπει να έχουν δει ο ένας τον άλλον μέσα από μια όραση που δεν είναι του σώματος, και να έχουν επικοινωνήσει σε μια γλώσσα που δεν μιλά το σώμα. Και δεν θα μπορούσε να έχει ελκύσει τόσο γλυκά τον ένα προς τον άλλον ένα τρομακτικό θέαμα  ή ήχος. Μάλλον, ο ένας είδε στον άλλον ένα τέλειο καταφύγιο όπου ο Εαυτός του θα μπορούσε να γεννηθεί ξανά με ασφάλεια και ειρήνη. Αυτό του είπε η λογική του·  αυτό πίστεψε διότι ήταν η αλήθεια.

 

10. Εδώ βρίσκεται η πρώτη άμεση αντίληψη που μπορείς να φτιάξεις. Την φτιάχνεις μέσω της επίγνωσης της παλαιότερης από την αντίληψη, που όμως είναι αναγεννημένη μέσα σε μια μόνο στιγμή. Διότι τι είναι ο χρόνος μπροστά σε αυτό που πάντα ήταν έτσι; Σκέψου τι έφερε εκείνη η στιγμή·  την αναγνώριση ότι το «κάτι άλλο» που νόμιζες ότι ήσουν εσύ ήταν μια ψευδαίσθηση. Και η αλήθεια ήρθε αμέσως, για να σου δείξει πού πρέπει να βρίσκεται ο Εαυτός σου. Είναι η άρνηση των ψευδαισθήσεων που επικαλείται την αλήθεια, διότι το να αρνείσαι τις ψευδαισθήσεις σημαίνει να αναγνωρίζεις ότι ο φόβος δεν έχει νόημα. Μέσα στον άγιο οίκο όπου ο φόβος είναι ανίσχυρος η αγάπη εισέρχεται με ευχαριστίες, ευγνώμων που είναι ένα μαζί με σας που ενωθήκατε για να την αφήσετε να εισέλθει.

 

11. Ο Χριστός έρχεται σε αυτό που είναι όμοιο με Εκείνον· το ίδιο, όχι διαφορετικό. Διότι πάντα έλκεται προς τον Εαυτό Του. Τι είναι τόσο όμοιο με Αυτόν όσο μια άγια σχέση; Και αυτό που έλκει εσένα και τον αδελφό σου μαζί έλκει και Εκείνον προς εσάς. Εδώ η γλυκύτητα και η ευγενική Του αθωότητα προστατεύονται από την επίθεση. Κι εδώ μπορεί να επιστρέψει με εμπιστοσύνη, διότι η πίστη σε έναν άλλον αδελφό σημαίνει πάντα πίστη σε Αυτόν. Είσαι πραγματικά σωστός όταν κοιτάς τον αδελφό σου ως επιλεγμένο οίκο Του, διότι εδώ θα βούλεσαι μαζί Του και με τον Πατέρα Του. Αυτή είναι η Θέληση του Πατέρα σου για σένα, και η δική σου μαζί με την δική Του. Και όποιος έλκεται προς τον Χριστό έλκεται προς τον Θεό τόσο σίγουρα όσο και οι Δύο έλκονται σε κάθε άγια σχέση, τον οίκο που είναι προετοιμασμένος γι Αυτούς καθώς η γη γίνεται Ουρανός.

 

 

II. Η Αθωότητα του Αδελφού σου

 

1. Το αντίθετο των ψευδαισθήσεων δεν είναι η εξαφάνιση τους  αλλά η αλήθεια. Μόνο στο εγώ, για το οποίο η αλήθεια δεν έχει κανένα νόημα, φαίνεται πως είναι η μόνη εναλλακτική, και διαφορετικές η μία από την άλλη. Στην πραγματικότητα όλες είναι ίδιες. Όλες φέρνουν το ίδιο ποσό δυστυχίας, αν και η κάθε μία φαίνεται σαν να είναι ο τρόπος να απαλλαγείς από την δυστυχία που φέρνει η άλλη. Κάθε ψευδαίσθηση κουβαλά πόνο και βάσανα μέσα στις σκοτεινές πτυχές των βαριών ενδυμάτων όπου  κρύβει την ανυπαρξία της. Ωστόσο με αυτά τα σκοτεινά και βαριά ενδύματα καλύπτονται  εκείνοι που αναζητούν τις ψευδαισθήσεις, κρυμμένοι από την χαρά της αλήθειας.

 

2. Η αλήθεια είναι το αντίθετο των ψευδαισθήσεων διότι προσφέρει χαρά. Τι άλλο εκτός από την χαρά θα μπορούσε να είναι το αντίθετο της δυστυχίας;        Το να αφήνεις ένα είδος δυστυχίας και να αναζητάς ένα άλλο σίγουρα δεν είναι διαφυγή. Το να αλλάζεις ψευδαισθήσεις σημαίνει ότι δεν κάνεις καμιά αλλαγή. Η αναζήτηση της χαράς στην δυστυχία είναι παράλογη, διότι πώς θα μπορούσε να βρεθεί χαρά στην δυστυχία; Το μόνο που είναι δυνατόν στον σκοτεινό κόσμο της δυστυχίας είναι να επιλέγεις μερικές πλευρές του, να τις βλέπεις ως διαφορετικές, και αυτή την διαφορά να την ονομάζεις χαρά. Ωστόσο το να αντιλαμβάνεσαι διαφορά εκεί που δεν υπάρχει σίγουρα δεν θα επιφέρει καμιά αλλαγή.

 

3. Οι ψευδαισθήσεις φέρνουν μόνο ενοχή και βάσανα, ασθένεια και θάνατο, στους πιστούς τους. Η μορφή στην οποία γίνονται αποδεκτές δεν παίζει κανένα ρόλο. Μέσα στα μάτια της λογικής καμία μορφή δυστυχίας δεν μπορεί να περαστεί για χαρά. Η χαρά είναι αιώνια. Μπορείς να είσαι πραγματικά σίγουρος ότι κάθε φαινομενική ευτυχία που δεν διαρκεί είναι στην πραγματικότητα φόβος. Η χαρά δεν μετατρέπεται σε θλίψη, διότι το αιώνιο δεν μεταβάλλεται. Αλλά η θλίψη μπορεί να μετατραπεί σε χαρά, διότι ο χρόνος υποχωρεί μπροστά στην αιωνιότητα. Μόνο το άχρονο μπορεί να παραμένει αμετάβλητο, αλλά το καθετί μέσα στον χρόνο μπορεί να αλλάζει με τον χρόνο. Ωστόσο, αν η αλλαγή πρόκειται να είναι πραγματική και όχι φανταστική, οι ψευδαισθήσεις πρέπει να υποχωρούν μπροστά στην αλήθεια, και όχι σε άλλα όνειρα που είναι εξίσου μη πραγματικά. Αυτό δεν φέρνει καμία αλλαγή.

 

4. Η λογική θα σου πει ότι ο μόνος τρόπος να ξεφύγεις  από την δυστυχία είναι να την αναγνωρίσεις και να αλλάξεις κατεύθυνση. Η αλήθεια είναι η ίδια και η δυστυχία η ίδια, αλλά είναι διαφορετικές η μία από την άλλη από κάθε άποψη, σε κάθε περίπτωση και χωρίς εξαίρεση. Το να πιστεύεις ότι μπορεί να υπάρξει κάποια εξαίρεση σημαίνει ότι συγχέεις αυτό που είναι το ίδιο με αυτό που είναι διαφορετικό. Αν περιθάλπεις έστω και μία ψευδαίσθηση και την υπερασπίζεσαι ενάντια στην αλήθεια, τότε κάνεις όλη την αλήθεια να μην έχει νόημα, και όλες τις ψευδαισθήσεις πραγματικές. Τόσο μεγάλη είναι η δύναμη της πίστης. Δεν μπορεί να κάνει συμβιβασμούς. Αν η πίστη εξαιρεί έστω και ένα ζωντανό ον και το κρατά απέξω, διαχωρισμένο από την συγχώρεσή της  τότε  η πίστη στην αθωότητα είναι πίστη στην αμαρτία.

 

5. Και η λογική και το εγώ θα σου το πουν αυτό, αλλά ο τρόπος που το καταλαβαίνουν είναι διαφορετικός. Το εγώ θα σε διαβεβαιώσει τώρα ότι είναι αδύνατον να μην βλέπεις καθόλου ενοχή σε οποιονδήποτε. Και αν αυτή η οπτική είναι το μόνο μέσον με το οποίο μπορεί να επιτευχθεί η διαφυγή από την ενοχή, τότε η πίστη στην αμαρτία πρέπει να είναι αιώνια. Όμως η λογική το κοιτάζει αυτό με έναν άλλο τρόπο, διότι η λογική βλέπει την πηγή μιας ιδέας ως αυτό που την κάνει είτε ορθή είτε λανθασμένη. Έτσι πρέπει να είναι, αν η ιδέα είναι σαν την πηγή της. Επομένως, λέει η λογική, αν η διαφυγή από την ενοχή δόθηκε στο Άγιο Πνεύμα ως δικός Του σκοπός, κι εφόσον Του δόθηκε από Εκείνον στον Οποίο τίποτα από ό,τι βούλεται δεν μπορεί να είναι αδύνατον, τα μέσα για την επίτευξή του είναι κάτι περισσότερο από δυνατά. Πρέπει να υπάρχουν, κι εσύ πρέπει να τα έχεις.

 

6. Αυτή είναι μια κρίσιμη περίοδος γι αυτά τα μαθήματα, διότι εδώ ο διαχωρισμός σου από το εγώ πρέπει να ολοκληρωθεί. Διότι αν έχεις τα μέσα να αφήσεις τον σκοπό του Αγίου Πνεύματος να επιτευχθεί, τότε αυτά μπορούν να χρησιμοποιηθούν. Και μέσω της χρήσης τους θα κερδίσεις την πίστη σε αυτά. Ωστόσο, για το εγώ αυτό πρέπει να είναι αδύνατον, και κανένας δεν αναλαμβάνει να κάνει κάτι για το οποίο δεν έχει καμιά ελπίδα ότι θα γίνει ποτέ. Εσύ γνωρίζεις ότι αυτό που βούλεται ο Δημιουργός σου είναι δυνατόν, αλλά αυτό δεν ισχύει γι αυτό που έφτιαξες εσύ. Τώρα πρέπει να διαλέξεις ανάμεσα στον εαυτό σου και σε μια ψευδαίσθηση του εαυτού σου. Όχι και τα δύο, αλλά το ένα. Δεν έχει νόημα να προσπαθείς να αποφύγεις αυτή την μοναδική απόφαση. Πρέπει να παρθεί. Η πίστη και οι πεποιθήσεις μπορούν να τοποθετηθούν σε οποιαδήποτε πλευρά, αλλά η λογική σου λέει ότι η δυστυχία βρίσκεται μόνο στην μία πλευρά και η χαρά στην άλλη.

 

7. Μην εγκαταλείπεις τώρα τον αδελφό σου. Διότι εσείς που είστε οι ίδιοι δεν θα αποφασίζετε μόνοι ούτε διαφορετικά. Θα δίνετε ο ένας στον άλλο ή τον θάνατο ή την ζωή·  είστε ή ο σωτήρας του άλλου ή ο κριτής του, προσφέροντάς του είτε ιερό άσυλο ή καταδίκη. Αυτά τα μαθήματα θα τα πιστέψετε  ή ολοκληρωτικά ή καθόλου. Διότι είτε είναι απόλυτα  αληθινά ή απόλυτα λάθος, και δεν μπορεί να πιστέψει κανείς σ’αυτά εν μέρει.  Και ή θα ξεφύγεις εντελώς από την δυστυχία ή καθόλου. Η λογική θα σου πει ότι δεν υπάρχει κάποιο ενδιάμεσο στάδιο όπου μπορείς να σταματήσεις με αβεβαιότητα, περιμένοντας να επιλέξεις ανάμεσα στην χαρά των Ουρανών και την δυστυχία της κόλασης. Μέχρι να διαλέξεις τον Ουρανό, βρίσκεσαιστην κόλαση και την δυστυχία.

 

8. Δεν υπάρχει κανένα μέρος του Ουρανού που να μπορείς να το πάρεις και να το μπλέξεις μέσα στις ψευδαισθήσεις. Ούτε υπάρχει κάποια ψευδαίσθηση με την οποία μπορείς να εισέλθεις στον Ουρανό. Ένας σωτήρας δεν μπορεί να είναι κριτής, ούτε το έλεος καταδίκη. Και η ορθή όραση δεν μπορεί να καταδικάζει, αλλά μόνο να ευλογεί. Εκείνος  που η λειτουργία Του είναι να σώσει, θα σώσει. Το πώς θα το κάνει βρίσκεται πέρα από την κατανόησή σου, αλλά το πότε πρέπει να είναι δική σου επιλογή. Διότι το χρόνο τον έφτιαξες εσύ, και μπορείς να τον ελέγξεις. Δεν είσαι περισσότερο σκλάβος στον χρόνο από ό,τι στον κόσμο που έφτιαξες.

 

9. Ας κοιτάξουμε από πιο κοντά την ψευδαίσθηση ότι αυτό που έφτιαξες έχει την δύναμη να σκλαβώνει τον κατασκευαστή του. Αυτή είναι η ίδια πίστη που προκάλεσε τον διαχωρισμό. Είναι η ίδια χωρίς νόημα ιδέα  ότι οι σκέψεις μπορούν να αφήσουν το νου αυτού που τις σκέφτεται, να είναι διαφορετικές από αυτόν και σε αντίθεση μαζί του. Αν αυτό ήταν αλήθεια, οι σκέψεις δεν θα ήταν επεκτάσεις του νου, αλλά εχθροί του. Και εδώ βλέπουμε πάλι μια άλλη μορφή της βασικής ψευδαίσθησης που έχουμε δει πολλές φορές πριν. Μόνο αν ήταν δυνατόν ο Υιός του Θεού να μπορούσε να αφήσει το Νου του Πατέρα του, και να φτιάξει τον εαυτό του διαφορετικό και να αντιτεθεί στο Θέλημα Του, θα ήταν δυνατόν ο εαυτός που έφτιαξε αυτός, και όλα όσα έφτιαξε, να κυριαρχούν επάνω του.

 

10. Δες την μεγάλη προβολή, αλλά κοίταξέ την με την απόφαση ότι πρέπει να θεραπευτεί, και όχι με φόβο. Τίποτα από ό,τι έφτιαξες δεν έχει καμιά δύναμη επάνω σου εκτός κι αν εσύ εξακολουθείς να θέλεις να είσαι ξεχωριστά από τον Δημιουργό σου, και με μια θέληση αντίθετη με την δική Του. Διότι μόνο αν πίστευες ότι ο Υιός Του μπορούσε να είναι εχθρός Του θα φαινόταν δυνατόν ότι αυτό που έφτιαξες είναι δικό σου. Θα καταδίκαζες την χαρά Του σε δυστυχία, και θα Τον έκανες διαφορετικό. Και όλη η δυστυχία που έφτιαξες είναι δική σου. Δεν χαίρεσαι που μαθαίνεις ότι αυτό δεν είναι αλήθεια; Δεν είναι καλοδεχούμενο νέο το να ακούς ότι ούτε μια ψευδαίσθηση από όσες έφτιαξες δεν έχει αντικαταστήσει την αλήθεια;

 

11. Μόνο οι δικές σου σκέψεις είναι αδύνατες. Η σωτηρία δεν μπορεί να είναι. Είναι αδύνατον να κοιτάς τον σωτήρα σου σαν να είναι εχθρός σου και να τον αναγνωρίζεις. Όμως είναι δυνατόν να τον αναγνωρίσεις γι αυτό που είναι, αν ο Θεός θέλει να είναι έτσι. Αυτό που έχει δώσει ο Θεός στην αγία σου σχέση βρίσκεται εκεί. Διότι αυτό που έδωσε στο Άγιο Πνεύμα για να στο δώσει, Εκείνο στο έδωσε. Δεν θα ήθελες να κοιτάξεις το σωτήρα που σου έχει δοθεί; Και δεν θα ήθελες να ανταλλάξεις, με ευγνωμοσύνη, τη λειτουργία του εκτελεστή που του απέδωσες εσύ με αυτή που έχει στ’ αλήθεια; Λάβε από αυτόν ό,τι του έχει δώσει ο Θεός για σένα, όχι αυτό που προσπάθησες να δώσεις στον εαυτό σου.

 

12. Πέρα από το σώμα που παρέμβαλλες ανάμεσα σε σένα και στον αδελφό σου, βρίσκεται η άγια σχέση σου, αγαπημένη του Θεού του Ίδιου, λάμποντας μέσα σε χρυσό φως που φτάνει από τον φωτεινό, άπειρο κύκλο που επεκτείνεται παντοτινά.  Πόσο ήσυχα αναπαύεται, μέσα στον χρόνο και όμως ακόμα πιο πέρα από αυτόν, αθάνατη αν και πάνω στην γη. Πόσο μεγάλη είναι η δύναμη που βρίσκεται σε αυτήν. Ο χρόνος υπηρετεί την θέλησή της, και η γη θα είναι έτσι όπως την θέλει αυτή να είναι. Εδώ δεν βρίσκεται καμιά διαχωρισμένη θέληση, ούτε η επιθυμία να υπάρχει κάτι διαχωρισμένο. Η θέλησή της δεν κάνει εξαιρέσεις, και αυτό που θέλει είναι αλήθεια. Κάθε ψευδαίσθηση που φέρεται στην συγχώρεσή της παραβλέπεται ευγενικά και εξαφανίζεται. Διότι στο κέντρο της αναγεννιέται ο Χριστός, για να φωτίσει τον οίκο Του με ορθή όραση που κοιτάζει πέρα από τον κόσμο. Δεν θέλεις αυτός ο  άγιος οίκος να είναι και δικός σου; Καμία δυστυχία δεν βρίσκεται εδώ, παρά μόνο χαρά.

 

13. Το μόνο που χρειάζεται να κάνεις για να κατοικήσεις εδώ μαζί με τον Χριστό είναι να μοιραστείς την όραση Του. Η όρασή Του δίδεται γρήγορα και με χαρά σε όποιον είναι πρόθυμος να δει τον αδελφό του αναμάρτητο. Και κανένας δεν είναι απρόθυμος να το κάνει αυτό, αν θέλει  να απελευθερωθεί ολοκληρωτικά από όλες τις επιπτώσεις  της αμαρτίας. Θα ήθελες να συγχωρείς εν μέρει  τον εαυτό σου; Μπορείς να φτάσεις στον Ουρανό όσο έστω και μια αμαρτία σε βάζει ακόμα στον πειρασμό να παραμείνεις στην δυστυχία; Ο Ουρανός είναι ο οίκος της τέλειας αγνότητας, και ο Θεός τον δημιούργησε για σένα. Κοίταξε τον άγιο αδελφό σου, αναμάρτητο όπως και τον εαυτό σου, και άφησέ τον να σε οδηγήσει εκεί.

 

 

III. Η Λογική και οι Μορφές του Λάθους.

 

1. Η εισαγωγή της λογικής στο σύστημα σκέψης του εγώ είναι η αρχή της κατάργησης του, διότι η λογική και το εγώ είναι αλληλοσυγκρουόμενα. Και δεν είναι δυνατόν να συνυπάρχουν στην επίγνωσή σου. Διότι ο στόχος της λογικής είναι να κάνει τα πάντα απλά, άρα φανερά. Μπορείς νακαταλάβεις την λογική. Αυτή δεν είναι λογοπαίγνιο, διότι εδώ είναι η αρχή μιας όρασης που έχει νόημα.  Ορθή όραση σημαίνει λογική, κυριολεκτικά. Αν δεν είναι η όραση του σώματος, τότε πρέπει να είναι κατανοητή.  Διότι είναι απλή, και αυτό που είναι φανερό δεν είναι διφορούμενο. Μπορεί να γίνει κατανοητό. Κι εδώ η λογική και το εγώ διαχωρίζονται, για να ακολουθήσουν την διαφορετική τους πορεία.

 

2. Η διαιώνιση του εγώ βασίζεται στην πεποίθηση του ότι δεν μπορείς να μάθεις αυτά τα μαθήματα. Αν συμμεριστείς αυτή την πίστη, η λογική δεν θα μπορέσει να δει τα σφάλματά σου και να κάνει χώρο για την διόρθωσή τους. Διότι η λογική βλέπει μέσα από τα σφάλματα, λέγοντάς σου ότι αυτό που θεωρούσες πραγματικό, δεν είναι. Η λογική μπορεί να δει την διαφορά ανάμεσα στην αμαρτία και τα λάθη, διότι θέλει την διόρθωση. Επομένως, σου λέει ότι αυτό που θεωρούσες ότι δεν μπορούσε να διορθωθεί μπορεί να διορθωθεί, κι επομένως πρέπει να ήταν ένα σφάλμα. Η αντίθεση του εγώ προς την διόρθωση οδηγεί στην εδραιωμένη πεποίθησή του στην αμαρτία και την αγνόηση των σφαλμάτων. Δεν βλέπει τίποτα που να μπορεί να διορθωθεί. Άρα το εγώ καταδικάζει, και η λογική σώζει.

 

3. Η λογική από μόνη της δεν είναι σωτηρία, αλλά κάνει χώρο για την ειρήνη και σε φέρνει σε μια νοητική κατάσταση στην οποία μπορεί να σου δοθεί η σωτηρία. Η αμαρτία είναι ένα εμπόδιο, τοποθετημένη σαν βαριά σιδερένια πόρτα, κλειδωμένη και χωρίς κλειδί, που εμποδίζει τον δρόμο προς την ειρήνη. Κανένας που την κοιτάζει δίχως την βοήθεια της λογικής δεν θα προσπαθούσε  να την περάσει. Τα μάτια του σώματος την βλέπουν σαν συμπαγή γρανίτη, τόσο πυκνό που θα ήταν τρέλα να επιχειρήσεις να τον περάσεις. Όμως η λογική βλέπει μέσα από αυτήν εύκολα, διότι είναι ένα σφάλμα. Η μορφή που παίρνει δεν μπορεί να κρύψει την κενότητά της από τα μάτια της λογικής.

 

4. Το εγώ το προσελκύει μόνο η μορφή του σφάλματος. Το νόημα δεν το αναγνωρίζει, και δεν βλέπει αν υπάρχει ή όχι.  Όλα όσα βλέπουν τα μάτια του σώματος είναι ένα λάθος, ένα σφάλμα στην αντίληψη, ένα παραμορφωμένο κομμάτι του όλου χωρίς το νόημα που θα του έδινε το όλον. Και όμως τα λάθη άσχετα με την μορφή τους, μπορούν να διορθωθούν. Η αμαρτία δεν είναι παρά ένα σφάλμα σε μια ιδιαίτερη μορφή που το εγώ σέβεται ευλαβικά. Θα ήθελε να διατηρήσει όλα τα σφάλματα και να τα κάνει αμαρτίες. Διότι εδώ βρίσκεται η δική του σταθερότητα, η βαριά του άγκυρα στον μεταβαλλόμενο κόσμο που έφτιαξε· η πέτρα πάνω στην οποία είναι κτισμένη η εκκλησία του, όπου οι λάτρεις του είναι δεμένοι στα σώματα, πιστεύοντας ότι η ελευθερία του σώματος είναι και η δική τους ελευθερία.

 

5. Η λογική θα σου πει ότι η μορφή του σφάλματος δεν είναι αυτή που το κάνει λάθος. Αν αυτό που κρύβει η μορφή είναι ένα λάθος, η μορφή δεν μπορεί να εμποδίσει την διόρθωση. Τα μάτια του σώματος βλέπουν μόνο την μορφή. Δεν μπορούν να δουν πέρα από αυτό που κατασκευάστηκαν να βλέπουν. Και κατασκευάστηκαν για να κοιτάζουν το σφάλμα και όχι πιο πέρα από αυτό.  Η αντίληψή τους είναι πραγματικά παράξενη, διότι μπορούν να βλέπουν μόνο ψευδαισθήσεις, ανίκανα να κοιτάξουν πέρα από το γρανιτένιο εμπόδιο της αμαρτίας, σταματώντας στην εξωτερική μορφή του τίποτα. Όλα είναι αληθινά γι αυτή την παραμορφωμένη μορφή όρασης που κοιτάζει την εξωτερική μορφή των πάντων, βλέποντας τον τοίχο που στέκεται ανάμεσα σε σένα και την αλήθεια. Όμως πώς μπορεί η όραση που σταματά στο τίποτα, σαν να ήταν συμπαγής τοίχος, να δει αληθινά; Την σταματά η μορφή, που έχει φτιαχτεί για να εγγυηθεί ότι τίποτα άλλο εκτός από την μορφή δεν θα γίνει αντιληπτό.

 

6. Αυτά τα μάτια, φτιαγμένα για να μην βλέπουν, δεν θα δουν ποτέ. Διότι η ιδέα που αντιπροσωπεύουν δεν άφησε τον κατασκευαστή τους, και ο κατασκευαστής τους είναι αυτός που βλέπει μέσα από αυτά. Ποιος άλλος ήταν ο στόχος του κατασκευαστή τους από το να μην βλέπει; Γι αυτό τον σκοπό τα μάτια του  σώματος είναι τέλεια μέσα, αλλά όχι για να βλέπουν. Δες το πώς βασίζονται τα μάτια του σώματος στην εξωτερική μορφή και δεν μπορούν να πάνε μακρύτερα. Παρακολούθησε πώς σταματούν στο τίποτα, ανίκανα να πάνε στην ουσία πέρα από την μορφή. Τίποτα δεν τυφλώνει τόσο πολύ όσο η αντίληψη της μορφής. Διότι η θέαση της μορφής σημαίνει ότι η κατανόηση έχει συσκοτιστεί.

 

7. Μόνο τα λάθη έχουν διαφορετικές μορφές, κι έτσι μπορούν να εξαπατούν. Μπορείς να αλλάξεις την μορφή διότι δεν είναι αληθινή. Δεν θα μπορούσε να είναι πραγματικότητα διότι μπορεί να μεταβάλλεται. Η λογική θα σου πει ότι αν η μορφή δεν είναι πραγματικότητα πρέπει να είναι ψευδαίσθηση και δεν υπάρχει για να την δεις. Κι αν την βλέπεις τότε πρέπει να κάνεις λάθος, διότι βλέπεις κάτι που δεν είναι πραγματικό σαν να ήταν.  Αυτό που δεν μπορεί να δει πέρα από αυτό που δεν υπάρχει πρέπει να είναι παραμορφωμένη αντίληψη, και πρέπει να αντιλαμβάνεται τις ψευδαισθήσεις σαν αληθινές. Θα μπορούσε, λοιπόν, να αναγνωρίσει την αλήθεια;

 

8. Οι μορφές των λαθών ας μην σε απομακρύνουν από αυτόν του οποίου η αγιότητα είναι δική σου. Μην αφήνεις την όραση της αγιότητάς του, που θα σου έδειχνε την συγχώρεση σου, να μείνει μακριά σου εξαιτίας αυτού που βλέπουν τα μάτια του σώματος. Η επίγνωση του αδελφού σου ας μην εμποδιστεί από την αντίληψη των αμαρτιών του και του σώματός του. Τι υπάρχει σε αυτόν που θα ήθελες να του επιτεθείς εκτός από ό,τι συνδέεις με το σώμα του, το οποίο πιστεύεις ότι μπορεί να αμαρτήσει; Πέρα από τα σφάλματά του βρίσκεται η αγιότητα και η σωτηρία του. Δεν του απέδωσες  εσύ την αγιότητά του, αλλά προσπάθησες να δεις τις αμαρτίες σου σε αυτόν και να σωθείς. Και όμως, η αγιότητά του είναι η συγχώρεσή σου. Μπορείς να σωθείς κάνοντας αμαρτωλό αυτόν που η αγιότητά του είναι η σωτηρία σου;

 

9. Μια άγια σχέση, όσο νεογέννητη κι αν είναι, πρέπει να αποδίδει αξία στην αγιότητα πάνω από οτιδήποτε άλλο. Οι ανίερες αξίες θα προκαλέσουν σύγχυση, και στην επίγνωση. Σε μια  ανίερη  σχέση, ο καθένας έχει αξία επειδή  φαίνεται να δικαιολογεί την αμαρτία του άλλου. Ο κάθε ένας βλέπει στον άλλον αυτό που τον ωθεί να αμαρτήσει παρά την θέλησή του. Κι έτσι φορτώνει τις αμαρτίες του πάνω στον άλλο, και ελκύεται προς αυτόν για να διαιωνίζει τις αμαρτίες του. Άρα γίνεται αδύνατον στον καθένα τους να δει ότι ο ίδιος προκαλεί την αμαρτία από την επιθυμία του να κάνει την αμαρτία πραγματική. Όμως η λογική βλέπει μια άγια σχέση σαν αυτό που είναι·  μια κοινή κατάσταση του νου, όπου και οι δύο παραδίνουν με χαρά τα σφάλματα για διόρθωση, έτσι ώστε και οι δύο να μπορέσουν να θεραπευτούν χαρούμενα σαν ένα.

 

 

IV. Η Διακλάδωση του Δρόμου

 

1. Όταν φτάσεις σε ένα μέρος όπου η διακλάδωση στον δρόμο είναι πολύ φανερή, δεν μπορείς να προχωρήσεις. Πρέπει να πας είτε από τον ένα δρόμο ή από τον άλλον. Διότι τώρα αν πας ευθεία μπροστά, στον δρόμο που πήγαινες πριν φτάσεις στην διακλάδωση, δεν θα πας πουθενά. Όλος ο σκοπός του ερχομού σου μέχρις εδώ ήταν να αποφασίσεις ποιο παρακλάδι θα ακολουθήσεις τώρα. Ο δρόμος από τον οποίο ήρθες δεν έχει σημασία πια.  Δεν εξυπηρετεί πια. Κανένας που φτάνει τόσο μακριά δεν μπορεί να πάρει λάθος απόφαση, αν και μπορεί να καθυστερήσει. Και δεν υπάρχει μέρος του ταξιδιού που να φαίνεται πιο ανέλπιδο και μάταιο από το να στέκεσαι εκεί όπου ο δρόμος διακλαδώνεται, και να μην αποφασίζεις ποιο δρόμο να ακολουθήσεις.

 

2. Είναι μόνο τα πρώτα λίγα βήματα πάνω στο σωστό μονοπάτι που φαίνονται δύσκολα, διότι έχεις ήδη επιλέξει, παρόλο που ακόμη νομίζεις ότι μπορείς να γυρίσεις πίσω και να κάνεις άλλη επιλογή. Δεν είναι έτσι. Μια επιλογή που έχει παρθεί με την δύναμη του Ουρανού να την στηρίζει δεν μπορεί να ακυρωθεί. Ο δρόμος σου είναι αποφασισμένος. Δεν υπάρχει τίποτα που δεν θα σου ειπωθεί, αν το αναγνωρίσεις αυτό.

 

3. Κι έτσι εσύ και ο αδελφός σου στέκεστε, εδώ σε αυτό τον άγιο τόπο, μπροστά από το  πέπλο της αμαρτίας που κρέμεται ανάμεσα σε σας και το πρόσωπο του Χριστού. Αφήστε το να σηκωθεί! Σήκωσε το μαζί με τον αδελφό σου, διότι δεν είναι παρά ένα πέπλο που στέκεται ανάμεσά σας. Είτε εσύ ή ο αδελφός σου μόνος θα το βλέπετε σαν ένα συμπαγές εμπόδιο, και δεν θα συνειδητοποιείτε πόσο λεπτή είναι η κουρτίνα που σας χωρίζει τώρα. Ωστόσο, έχει σχεδόν τελειώσει στην επίγνωσή σας, και η ειρήνη σας έχει φτάσει ακόμα κι εδώ, μπροστά από το πέπλο. Σκέψου τι θα συμβεί μετά. Η Αγάπη του Χριστού θα φωτίσει το πρόσωπό σου, και θα λάμψει από αυτό προς τον σκοτεινό κόσμο που χρειάζεται το φως. Και από αυτό τον άγιο τόπο Εκείνος θα επιστρέψει μαζί σου, μη αφήνοντας ούτε αυτόν ούτε εσένα. Θα γίνεις ο αγγελιαφόρος Του, που Τον επιστρέφεις  στον Εαυτό Του.

 

4. Σκέψου την ομορφιά που θα βλέπεις, εσύ που θα περπατάς μαζί Του! Και σκέψου πόσο ωραίοι εσύ και ο αδελφός σου θα φαίνεστε ο ένας στον άλλον! Πόσο ευτυχισμένοι θα είστε που είστε μαζί, μετά από ένα μακροχρόνιο και μοναχικό ταξίδι όπου πορευόσασταν μόνοι. Τις πύλες του Ουρανού, ανοιχτές τώρα για εσάς, θα ανοίξετε τώρα στους θλιμμένους. Και όλοι όσοι κοιτούν το πρόσωπο του Χριστού μέσα σε σας θα αγαλλιάζουν. Πόσο ωραίο ήταν το θέαμα που είδατε πέρα από το πέπλο, που θα φέρετε για να φωτίσετε τα κουρασμένα μάτια εκείνων που είναι τόσο εξουθενωμένοι όσο εσείς  κάποτε. Πόσο ευγνώμονες θα είναι που θα σας δουν ανάμεσά τους, να προσφέρετε την συγχώρεση του Χριστού για να διασκορπίσετε την πίστη τους στην αμαρτία.

 

5. Κάθε λάθος που κάνεις, ο αδελφός σου θα το διορθώνει ευγενικά για λογαριασμό σου. Διότι στα μάτια του η ομορφιά σου είναι η σωτηρία του, την οποία θα ήθελε να προστατέψει από κάθε κακό. Κι εσύ θα είσαι ο ισχυρός προστάτης του αδελφού σου από το καθετί που φαίνεται ότι μπαίνει ανάμεσα στους δυο σας. Έτσι θα πορεύεστε στον κόσμο μαζί με μένα, που το μήνυμά μου δεν έχει δοθεί ακόμα σε όλους. Διότι είστε εδώ για να επιτρέψετε να γίνει αποδεκτό. Η προσφορά του Θεού εξακολουθεί να είναι ανοιχτή, περιμένει όμως την αποδοχή. Από εσάς που την δεχτήκατε παραλαμβάνεται. Στο δικό σου χέρι, το ενωμένο με του αδελφού σου, δίδεται με ασφάλεια, διότι εσύ που το μοιράζεσαι έχεις γίνει ο γεμάτος προθυμία κηδεμόνας και προστάτης της.

 

6. Για όλους όσους μοιράζονται την Αγάπη του Θεού δίδεται η χάρις. Δίδεται σε όσους δίνουν αυτά που έχουν λάβει. Κι έτσι μαθαίνουν ότι είναι δικό τους για πάντα. Όλοι οι φραγμοί εξαφανίζονται μπροστά στον ερχομό τους, καθώς κάθε εμπόδιο που φαινόταν ότι βρισκόταν μπροστά τους και εμπόδιζε τον δρόμο τους πριν, τώρα υπερνικείται. Αυτό το πέπλο που εσύ και ο αδελφός σου σηκώνετε μαζί ανοίγει τον δρόμο για την αλήθεια σε περισσότερους από εσάς τους δυο. Εκείνοι που θέλουν να αφήσουν τις ψευδαισθήσεις να αρθούν  από το νου τους είναι οι σωτήρες αυτού του κόσμου, που πορεύονται στον κόσμο μαζί με τον Λυτρωτή τους μεταφέροντας  το μήνυμα Του, της ελπίδας, της ελευθερίας και της απελευθέρωσης από την οδύνη σε όλους όσους χρειάζονται ένα θαύμα για να τους σώσει.

 

7. Πόσο εύκολο είναι να προσφέρεις αυτό το θαύμα στον καθένα! Κανένας που το έχει λάβει για τον εαυτό του δεν θα μπορούσε να δυσκολευτεί σε αυτό. Διότι λαμβάνοντάς το, έμαθε ότι δεν δόθηκε μόνο σε αυτόν. Αυτή είναι η λειτουργία μιας άγιας σχέσης· να λαμβάνετε μαζί και να δίδετε έτσι όπως λάβατε. Όσο στέκεσαι μπροστά στο πέπλο, αυτό φαίνεται ακόμα δύσκολο. Αλλά άπλωσε το χέρι σου, το ενωμένο με του αδελφού σου, και άγγιξε αυτό το φαινομενικά βαρύ εμπόδιο, και θα δεις πόσο εύκολα τα δάχτυλά σου γλιστρούν μέσα από το τίποτα που είναι. Δεν είναι ένας συμπαγής τοίχος. Και μόνο μια ψευδαίσθηση στέκεται ανάμεσα σε σένα και τον αδελφό σου, και στον άγιο Εαυτό που μοιράζεστε μαζί.

 

 

V. Αδυναμία και Άμυνα

 

1. Πώς ξεπερνά κάποιος τις ψευδαισθήσεις; Σίγουρα όχι με την βία ή με τον θυμό ή αντιτιθέμενος σε αυτές με οποιονδήποτε τρόπο. Απλά με το να αφήσεις την λογική να σου πει ότι έρχονται σε αντίθεση με την πραγματικότητα. Πηγαίνουν ενάντια σε αυτό που πρέπει να είναι αληθινό. Η αντίθεση προέρχεται από αυτές, και όχι από την πραγματικότητα. Η πραγματικότητα δεν έρχεται σε αντίθεση με τίποτα. Αυτό που απλά είναι δεν χρειάζεται άμυνες, και δεν προσφέρει καμία. Μόνο οι ψευδαισθήσεις χρειάζονται υπεράσπιση εξαιτίας της αδυναμίας τους. Και πώς μπορεί να είναι δύσκολο να πορευτείς στον δρόμο της αλήθειας όταν το μόνο που παρεμβάλλεται είναι η αδυναμία; Εσύ είσαι ο ισχυρός σε αυτή την φαινομενική σύγκρουση. Και δεν χρειάζεσαι καμία άμυνα. Όλα όσα χρειάζονται άμυνα δεν τα θέλεις, διότι όλα όσα χρειάζονται άμυνα θα σε εξασθενούν.

 

2. Αναλογίσου το γιατί το εγώ χρειάζεται τις άμυνες. Πάντα για να δικαιολογήσει αυτό που πάει ενάντια στην αλήθεια, κόντρα στη λογική και δεν έχει κανένα νόημα. Μπορεί αυτό να δικαιολογηθεί; Τι άλλο μπορεί να είναι αυτό εκτός από μια πρόσκληση στην παραφροσύνη, για να σε σώσει από την αλήθεια; Και από τι άλλο θα ήθελες να σωθείς εκτός από αυτό που φοβάσαι; Η πίστη στην αμαρτία χρειάζεται μεγάλη άμυνα, και κοστίζει ακριβά. Πρέπει να αμυνθείς ενάντια σε όλα όσα προσφέρει το Άγιο Πνεύμα και να τα θυσιάσεις. Διότι η αμαρτία είναι χαραγμένη πάνω στην  ειρήνη σου, και  βρίσκεται  ανάμεσα σε σένα και στην επιστροφή της κοντά σου.

 

3. ¨Όμως πώς μπορεί η ειρήνη να είναι τόσο κατακερματισμένη; Εξακολουθεί να είναι ολοκληρωμένη, και τίποτα δεν έχει αφαιρεθεί από αυτήν. Δες πώς τα μέσα και το υλικό των κακών ονείρων είναι ένα τίποτα. Στην πραγματικότητα εσύ και ο αδελφός σου στέκεστε μαζί, χωρίς τίποτα ανάμεσά σας. Ο Θεός κρατά τα χέρια σας, και τι μπορεί να χωρίσει αυτούς που Εκείνος έχει ενώσει ως ένα μαζί Του; Εναντίον του Πατέρα σου είναι που θέλεις να αμυνθείς. Ωστόσο παραμένει αδύνατον να κρατήσεις την  αγάπη απέξω. Ο Θεός αναπαύεται μαζί σου μέσα στην σιωπή, ανυπεράσπιστος και εντελώς χωρίς άμυνες, διότι μόνο  σε αυτή την σιωπηλή κατάσταση βρίσκεται η δύναμη και η ισχύς. Εδώ δεν μπορεί να εισέλθει καμιά αδυναμία, διότι εδώ δεν βρίσκεται καμιά επίθεση άρα και καμιά ψευδαίσθηση. Η αγάπη αναπαύεται στην βεβαιότητα. Μόνο η αβεβαιότητα μπορεί να είναιαμυντική. Και όλη η αβεβαιότητα είναι αμφιβολία για τον εαυτό σου. 

 

4. Πόσο αδύναμος είναι ο φόβος·  πόσο μικρός και πόσο ανούσιος. Πόσο ασήμαντος μπροστά στην σιωπηλή δύναμη εκείνων που η αγάπη έχει ενώσει! Αυτός είναι ο «εχθρός» σου, -- ένα φοβισμένο ποντίκι που θέλει να επιτεθεί στο σύμπαν. Πόσες πιθανότητες έχει να πετύχει; Είναι άραγε δύσκολο να αγνοήσεις τα αδύναμα σκουξίματά του που σου λένε για την παντοδυναμία του, και θέλουν να καταπνίξουν τον ύμνο προς τον Δημιουργό της που κάθε καρδιά σε όλο το σύμπαν τραγουδά παντοτινά σαν μια; Ποιο είναι δυνατότερο; Είναι αυτό το μικροσκοπικό ποντικάκι ή όλα όσα δημιούργησε ο Θεός; Εσύ και ο αδελφός σου δεν ενώνεστε από αυτό το ποντικάκι, αλλά από το Θέλημα του Θεού. Και μπορεί ένα ποντίκι να προδώσει αυτούς που ο Θεός έχει ενώσει;

 

5. Αν μόνο αναγνώριζες πόσο λίγα είναι αυτά που στέκουν ανάμεσα σε σένα και την επίγνωση της ένωσης σου με τον αδελφό σου! Μην πλανάσαι από τις ψευδαισθήσεις μεγέθους, πυκνότητας, βάρους, στερεότητας και σταθερότητας των θεμελίων που παρουσιάζουν. Ναι, στα μάτια του σώματος φαίνεται σαν ένα τεράστιο συμπαγές σώμα, ακλόνητο όπως είναι το βουνό. Ωστόσο, μέσα σου είναι μια Δύναμη την οποία καμιά ψευδαίσθηση δεν μπορεί να της αντισταθεί. Αυτό το σώμα είναι ακλόνητο μόνο φαινομενικά·  αυτή η Δύναμη είναι ακαταμάχητη στ’αλήθεια. Τι μπορεί, λοιπόν, να συμβεί αν αυτά συναντηθούν; Μπορεί η ψευδαίσθηση  του αμετακίνητου να αμύνεται για πολύ καιρό ακόμη ενάντια σε αυτό  που ήσυχα την διαπερνά  και συνεχίζει παρά πέρα;

 

6. Όποτε νιώσεις την ανάγκη να αμυνθείς για κάτι, μην ξεχνάς ότι έχεις ταυτιστεί με μια ψευδαίσθηση. Επομένως νιώθεις ότι είσαι αδύναμος επειδή είσαι μόνος. Αυτό είναι το τίμημα όλων των ψευδαισθήσεων. Όλες βασίζονται στην πεποίθηση ότι είσαι διαχωρισμένος. Όλες  φαίνονται  πως στέκουν, βαριές, συμπαγείς και ακλόνητες, ανάμεσα σε σένα και τον αδελφό σου. Και δεν υπάρχει ούτε μια  που η αλήθεια να μην την προσπερνά ανάλαφρα, και τόσο εύκολα ώστε να έχεις σιγουρευτεί ότι δεν είναι τίποτα, παρά το ό,τι νόμιζες ότι ήταν. Αν συγχωρέσεις τον αδελφό σου, αυτόπρέπει να συμβεί. Διότι είναι η απροθυμία σου να παραβλέψεις αυτό που φαίνεται πως στέκει ανάμεσα σε σένα και τον αδελφό σου που το κάνει να φαίνεται αδιαπέραστο, και υπερασπίζεται την ψευδαίσθηση ότι είναι αμετακίνητο.

 

 

VI. Το Φως της Άγιας Σχέσης

 

1. Θέλεις ελευθερία του σώματος ή του νου; Γιατί δεν μπορείς να έχεις και τα δύο. Σε ποιο δίνεις αξία; Ποιος είναι ο στόχος σου; Διότι το ένα το βλέπεις ως μέσον· το άλλο ως σκοπό. Και το ένα πρέπει να υπηρετεί το άλλο και να οδηγεί στην επικράτησή του, αυξάνοντας την σημασία του άλλου και μειώνοντας την δική του. Τα μέσα εξυπηρετούν τον σκοπό, και καθώς φτάνεις στον σκοπό η αξία του μέσου μειώνεται, μέχρι να εκλείψει εντελώς όταν αναγνωρίζεται ότι δεν έχει λειτουργία πια. Δεν υπάρχει κανείς που να μην λαχταρά για την ελευθερία και να μην προσπαθήσει να την βρει. Όμως, θα την αναζητήσει εκεί που πιστεύει ότι βρίσκεται και που μπορεί να βρεθεί. Θα πιστεύει ότι είναι δυνατή είτε η ελευθερία του νου, ή η ελευθερία του σώματος, και θα θέσει το ένα ως μέσο στην υπηρεσία του άλλου  για να εκπληρωθεί ο σκοπός.

 

2. Εκεί όπου έχει επιλεγεί η ελευθερία του σώματος, ο νους χρησιμοποιείται ως μέσον του οποίου  η αξία βρίσκεται στην ικανότητά του να επινοεί τρόπους για να πετύχει την ελευθερία του σώματος. Όμως, η ελευθερία του σώματος δεν έχει νόημα, άρα ο νους είναι αφοσιωμένος στην υπηρεσία των ψευδαισθήσεων. Αυτή είναι μια κατάσταση τόσο αντιφατική και τόσο αδύνατη που όποιος την επιλέξει  δεν έχει ιδέα για το τι έχει αξία. Ωστόσο, ακόμα και μέσα σε αυτή την σύγχυση, την τόσο έντονη που δεν μπορεί να περιγραφεί, το Άγιο Πνεύμα περιμένει με γαλήνια υπομονή, τόσο σίγουρο για το αποτέλεσμα όσο είναι σίγουρο και για την Αγάπη του Δημιουργού Του. Αυτό γνωρίζει ότι αυτή η παρανοϊκή απόφαση πάρθηκε από κάποιον που είναι τόσο αγαπητός στον Δημιουργό Του όσο η αγάπη στον εαυτό της.

 

3. Μην σε απασχολεί καθόλου το πώς Αυτό μπορεί να αλλάξει το ρόλο του μέσου και του σκοπού τόσο εύκολα σε αυτό που ο Θεός αγαπά, και θα ήθελε να είναι ελεύθερο για πάντα. Αλλά να νιώθεις ευγνωμοσύνη που μπορείς να είσαι το μέσον για να υπηρετήσεις τον σκοπό Του. Αυτή είναι η μόνη υπηρεσία που οδηγεί στην ελευθερία. Για να υπηρετήσεις αυτό τον σκοπό το σώμα πρέπει να γίνει αντιληπτό ως αναμάρτητο, διότι ο στόχος είναι η αναμαρτησία. Η έλλειψη της αντίθεσης κάνει την απαλή μετάβαση από μέσον σε σκοπό τόσο εύκολη όσο είναι και η μεταβολή από μίσος σε ευγνωμοσύνη μπροστά στα μάτια που συγχωρούν. Θα καθαγιαστείς από τον αδελφό σου, χρησιμοποιώντας το σώμα σου μόνο για να υπηρετείς την αναμαρτησία. Και θα σου είναι αδύνατον να μισείς αυτό που υπηρετεί αυτόν που θέλεις να θεραπεύσεις.

 

4. Αυτή η άγια σχέση, όμορφη μέσα στην αθωότητά της, ισχυρή σε δύναμη, και λάμποντας με ένα φως κατά πολύ φωτεινότερο του ήλιου που φωτίζει τον ουρανό που βλέπεις, είναι επιλεγμένη από τον Πατέρα σου ως μέσον για το δικό Του σχέδιο. Να είσαι ευγνώμων που δεν υπηρετεί το δικό σου καθόλου. Τίποτα που να το έχεις εμπιστευτεί σε αυτό δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί εσφαλμένα, και τίποτα που να μείνει αχρησιμοποίητο. Αυτή η άγια σχέση έχει την δύναμη να θεραπεύει κάθε πόνο, άσχετα με την μορφή του. Ούτε εσύ ούτε ο αδελφός σου, μόνοι σας, δεν μπορείτε να υπηρετήσετε καθόλου. Μόνο στην κοινή σας θέληση βρίσκεται η θεραπεία. Διότι εδώ είναι η θεραπεία σου, κι εδώ θα δεχτείς την Επανόρθωση. Και με την δική σου θεραπεία θεραπεύεται η Υιότητα διότι η θέλησή σου είναι ενωμένη με του αδελφού σου.

 

5. Μπροστά σε μια άγια σχέση δεν υπάρχει αμαρτία. Η μορφή του σφάλματος δεν είναι πια ορατή, και η λογική, ενωμένη με την αγάπη, κοιτάζει σιωπηλά κάθε σύγχυση, και απλά κάνει την παρατήρηση, «Αυτό ήταν ένα λάθος.» Και έπειτα η ίδια η Επανόρθωση που αποδέχτηκες στην σχέση σου διορθώνει το σφάλμα, και βάζει ένα τμήμα του Ουρανού στην θέση του. Πόσο ευλογημένοι είστε εσείς που αφήσατε να δοθεί αυτό το δώρο! Κάθε τμήμα του Ουρανού που φέρνεις σου δίδεται. Και κάθε κενό μέρος που γεμίζεις ξανά στον Ουρανό με το αιώνιο φως που φέρεις, λάμπει τώρα πάνω σε σένα. Τα μέσα της αναμαρτησίας δεν μπορούν να γνωρίζουν καθόλου τον φόβο διότι φέρουν μαζί τους μόνο την αγάπη.

 

6. Παιδί της ειρήνης, το φως έχει έρθει σε σένα. Το φως που φέρεις δεν το αναγνωρίζεις, και όμως θα το θυμηθείς. Ποιος μπορεί να αρνηθεί στον εαυτό του το όραμα που φέρνει στους άλλους; Και ποιος δεν θα μπορούσε να αναγνωρίσει ένα δώρο που άφησε να τεθεί στον Ουρανό μέσω του εαυτού του; Η ευγενική υπηρεσία που προσφέρεις στο Άγιο Πνεύμα είναι υπηρεσία προς τον εαυτό σου. Εσύ που τώρα είσαι το δικό Του μέσο πρέπει να αγαπάς όλα όσα Εκείνο αγαπά. Και αυτό που φέρνεις είναι η ενθύμησή σου για το καθετί που είναι αιώνιο. Δεν μπορεί να παραμείνει ούτε ίχνος από κάτι μέσα στον χρόνο μέσα σε ένα νου που υπηρετεί το αιώνιο. Και καμιά ψευδαίσθηση δεν μπορεί να διαταράξει την ειρήνη μιας σχέσης που έχει γίνει το μέσον της ειρήνης.

 

7. Όταν έχεις κοιτάξει τον αδελφό σου με πλήρη συγχώρεση, από την οποία κανένα σφάλμα δεν εξαιρείται και τίποτα δεν κρατιέται κρυφό, τι λάθος μπορεί να υπάρχει που να μην μπορείς να παραβλέψεις; Ποια μορφή πόνου θα μπορούσε να σταθεί εμπόδιο στην όρασή σου, που να σε εμποδίσει να δεις πέρα από αυτήν; Και ποια ψευδαίσθηση θα μπορούσε να υπάρχει που να μην αναγνωρίσεις σαν λάθος· μια σκιά μέσα από την οποία περπατάς εντελώς απτόητος; Ο Θεός δεν θα άφηνε τίποτα να παρέμβει σε εκείνους που η θέλησή τους είναι η δική Του, και θα αναγνωρίσουν ότι η θέλησή τους είναι δική Του, επειδή υπηρετούν το Θέλημα Του. Και το υπηρετούν πρόθυμα. Και θα μπορούσαν να καθυστερήσουν για πολύ να θυμηθούν ποιοι είναι πραγματικά;

 

8. Θα βλέπεις την αξία σου μέσα από τα μάτια του αδελφού σου, και ο κάθε ένας απελευθερώνεται καθώς βλέπει τον σωτήρα του στην θέση αυτού που πίστευε ότι του επιτίθεται. Μέσα από αυτή την απελευθέρωση απελευθερώνεται ο κόσμος. Αυτός είναι ο ρόλος σου ως φορέας της ειρήνης. Διότι έχεις ρωτήσει ποια είναι η λειτουργία σου εδώ, και έχεις πάρει απάντηση. Μην επιδιώξεις να την αλλάξεις, ούτε να αντικαταστήσεις αυτό τον στόχο με έναν άλλον. Αυτή σου δόθηκε και μόνο αυτή. Δέξου αυτήν και μόνο και υπηρέτησέ την πρόθυμα, διότι αυτό που κάνει το Άγιο Πνεύμα με τα δώρα που δίνεις στον αδελφό  σου, σε ποιόν τα προσφέρει, πού και πότε, εξαρτάται από Αυτό. Εκείνο θα τα χαρίζει όπου γίνονται δεκτά και καλωσορίζονται. Εκείνο θα χρησιμοποιεί το κάθε ένα από αυτά για την ειρήνη. Ούτε το πιο μικρό  χαμόγελο ή η προθυμία να παραβλέψεις έστω και το πιο μικρό λάθος δεν θα χαθούν για κανέναν.

 

9. Τι άλλο από παγκόσμια ευλογία μπορεί να είναι το να κοιτάς με ευσπλαχνία αυτό που ο Πατέρας σου αγαπά; Η επέκταση της συγχώρεσης είναι η λειτουργία του Αγίου Πνεύματος. Άφησέ την σε Εκείνο. Ας σε απασχολεί μόνο να Του δίνεις αυτό που μπορεί να επεκταθεί. Μην κρατάς κανένα σκοτεινό μυστικό που να μην μπορεί να χρησιμοποιήσει, παρά πρόσφερέ Του τα μικρά δωράκια που μπορεί να επεκτείνει παντοτινά. Θα πάρει το κάθε ένα ξεχωριστά και θα το μετατρέψει σε  ισχυρή δύναμη για την ειρήνη. Δεν θα παρακρατήσει ούτε μια ευλογία από αυτό, ούτε θα το περιορίσει με κανένα τρόπο.  Θα προσθέσει σε αυτό όλη την δύναμη που Του έχει δώσει ο Θεός, για να κάνει κάθε μικρό δώρο αγάπης πηγή θεραπείας για τους πάντες. Κάθε μικρό δώρο που δίνεις στον αδελφό σου φωτίζει τον κόσμο. Μην σε απασχολεί το σκοτάδι·  απομάκρυνε το βλέμμα σου από αυτό και στρέψε το στον αδελφό σου. Και άφησε το σκοτάδι να διασκορπιστεί από το Άγιο Πνεύμα που γνωρίζει το φως, και το τοποθετεί ευγενικά μέσα σε κάθε σιωπηλό χαμόγελο πίστης και εμπιστοσύνης με το οποίο ευλογείς τον αδελφό σου.

 

10. Στην δική σου μάθηση βασίζεται η ευημερία του κόσμου. Και μόνο η αλαζονεία θα αρνιόταν την δύναμη της θέλησής σου. Νομίζεις ότι το Θέλημα του Θεού είναι ανίσχυρο; Είναι αυτό ταπεινότητα; Δεν καταλαβαίνεις τι έχει κάνει αυτή η πεποίθηση. Βλέπεις τον εαυτό σου ως ευάλωτο, εύθραυστο που μπορεί να καταστραφεί εύκολα, και στο έλεος αμέτρητων επιτιθέμενων πιο ισχυρών από σένα. Ας δούμε κατάματα το πώς προήλθε αυτό το σφάλμα, διότι εδώ βρίσκεται θαμμένη η βαριά άγκυρα που φαίνεται πως κρατά στην θέση του το φόβο του Θεού, ακλόνητο και στέρεο σαν βράχο. Όσο αυτό παραμένει, έτσι θα φαίνεται πως είναι.

 

11. Ποιος μπορεί να επιτεθεί στον Υιό του Θεού και να μην επιτεθεί στον Πατέρα του; Πώς μπορεί ο Υιός του Θεού να είναι αδύναμος και εύθραυστος με συνεχή κίνδυνο καταστροφής αν δεν είναι και ο Πατέρας του έτσι; Δεν βλέπεις ότι κάθε αμαρτία και κάθε καταδίκη που αντιλαμβάνεσαι και δικαιολογείς είναι μια επίθεση ενάντια στον Πατέρα σου. Και αυτός είναι ο λόγος που δεν έχει συμβεί, ούτε θα μπορούσε να είναι πραγματική. Δεν καταλαβαίνεις ότι αυτό επιχειρείς διότι νομίζεις ότι ο Πατέρας και ο Υιός είναι διαχωρισμένοι. Και πρέπει να νομίζεις ότι Αυτοί είναι διαχωρισμένοι, εξαιτίας του φόβου. Διότι σου φαίνεται πιο ασφαλές να επιτίθεσαι σε έναν άλλον ή στον εαυτό σου από το να επιτίθεσαι στον μεγάλο Δημιουργό του σύμπαντος, του Οποίου την δύναμη γνωρίζεις.

 

12. Αν ήσουν ένα με τον Θεό και αναγνώριζες αυτή την ενότητα, τότε θα γνώριζες ότι η δύναμή Του είναι δική σου. Αλλά αυτό δεν θα το θυμάσαι όσο πιστεύεις ότι η επίθεση οποιουδήποτε είδους έχει κάποιο νόημα. Δεν δικαιολογείται σε καμιά μορφή, διότι δεν έχει κανένα νόημα. Ο μόνος τρόπος με τον οποίο θα μπορούσε να είναι δικαιολογημένη είναι αν εσύ και ο αδελφός σου ήσασταν διαχωρισμένοι ο ένας από τον άλλον, και όλοι ήσασταν  διαχωρισμένοι από τον Δημιουργό σας. Διότι μόνο τότε θα ήταν δυνατόν να επιτίθεσαι σε ένα μέρος της δημιουργίας χωρίς να επιτίθεσαι σε ολόκληρη, στον Υιό χωρίς τον Πατέρα· και να επιτίθεσαι σε κάποιον άλλον  χωρίς να επιτίθεσαι στον εαυτό σου, ή να πληγώνεσαι χωρίς ο άλλος να νιώθει πόνο. Και αυτή την πεποίθηση θέλεις. Όμως που βρίσκεται η αξία της, εκτός από την επιθυμία να επιτίθεσαι στην ασφάλεια; Η επίθεση δενείναι ούτε ασφαλής ούτε επικίνδυνη. Είναι αδύνατη. Και έτσι είναι διότι το σύμπαν είναι ένα. Δεν θα επέλεγες την επίθεση εναντίον της πραγματικότητάς του αν δεν ήταν σημαντικό να επιτίθεσαι για να το δεις διαχωρισμένο από τον κατασκευαστή του. Κι έτσι φαίνεται σαν να μπορούσε η αγάπη να επιτεθεί και να γίνει τρομακτική.

 

13. Μόνο οι διαφορετικοί μπορούν να επιτίθενται. Άρα καταλήγεις ότι εφόσον μπορείτε να επιτίθεστε, εσύ και ο αδελφός σου πρέπει να είστε διαφορετικοί. Ωστόσο, το Άγιο Πνεύμα το εξηγεί αυτό διαφορετικά. Επειδή εσύ και ο αδελφός σου δεν είστε διαφορετικοί, δεν μπορείτε  να επιτίθεστε. Και οι δύο θέσεις είναι λογικά συμπεράσματα. Θα μπορούσες να υιοθετήσεις την μία, αλλά ποτέ και τις δύο. Το μόνο ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί για να αποφασίσεις ποια πρέπει να είναι αληθινή είναι το αν εσύ και ο αδελφός σου είστε διαφορετικοί. Από την θέση όσων κατανοείς φαίνεται πως είστε, επομένως μπορείτε να επιτίθεστε. Από τις δύο  εναλλακτικές απόψεις, αυτό φαίνεται πως είναι πιο φυσικό και πιο σύμφωνο με την εμπειρία σου. Επομένως, είναι απαραίτητο να έχεις άλλες εμπειρίες, πιο εναρμονισμένες με την αλήθεια, για να σε διδάξουν τι είναι φυσικό κι αληθινό.

 

14. Αυτή είναι η λειτουργία της άγιας σχέσης. Διότι αυτό που σκέφτεται ο ένας, ο άλλος θα το βιώνει μαζί του. Τι μπορεί να σημαίνει αυτό εκτός από το ότι ο δικός σου νους και του αδελφού σου είναι ένα; Αυτό το ευτυχές γεγονός μην το κοιτάς με φόβο, και μην νομίζεις ότι σου εναποθέτει ένα βαρύ φορτίο. Διότι όταν το έχεις δεχτεί με χαρά, θα συνειδητοποιήσεις ότι η σχέση σου είναι μια αντανάκλαση της ένωσης του Δημιουργού και του Υιού Του. Δεν υπάρχει διαχωρισμός από νόες που αγαπούν. Και κάθε σκέψη του ενός φέρνει χαρά στον άλλον διότι είναι το ίδιο. Η χαρά είναι απεριόριστη, διότι κάθε σκέψη αγάπης που ακτινοβολεί επεκτείνει την ύπαρξή της και δημιουργεί περισσότερες σαν αυτήν. Δεν υπάρχει καμιά διαφορά πουθενά μέσα σε αυτή, διότι κάθε σκέψη είναι σαν τον εαυτό  της.

 

15. Το φως που ενώνει εσένα και τον αδελφό σου λάμπει σε όλο το σύμπαν, κι επειδή ενώνει εσένα και αυτόν, έτσι κάνει εσένα και αυτόν ένα με τον Δημιουργό σας. Και μέσα σε Εκείνον ενώνεται όλη η δημιουργία. Θα μετάνιωνες που δεν μπορείς να φοβάσαι μόνος, όταν η σχέση σου μπορεί επίσης να διδάξει ότι η δύναμη της αγάπης είναι εκεί, και κάνει τον φόβο αδύνατο; Μην επιχειρείς να κρατήσεις λιγάκι από το εγώ μαζί με αυτό το δώρο. Διότι σου δόθηκε για να χρησιμοποιηθεί, και όχι για να κρατηθεί κρυφό. Ό,τι σε διδάσκει ότι δεν μπορείς να διαχωρίζεις αρνείται το εγώ. Άφησε την αλήθεια να αποφασίσει αν εσύ και ο αδελφός σου είστε διαφορετικοί ή οι ίδιοι, και να σε διδάξει τι είναι αληθινό.

 

 

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΤΣΙΝΤΕΑ

ΔΙΟΡΘΩΣΗ- ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ  ΚΕΛΛΥ ΠΑΛΑΝΤΖΙΔΟΥ