Κεφάλαιο 30

 

Η  ΝΕΑ ΑΡΧΗ

 

Εισαγωγή

 

1. Τώρα η νέα αρχή γίνεται το επίκεντρο της διδασκαλίας. Ο στόχος είναι ξεκάθαρος, αλλά τώρα χρειάζεσαι συγκεκριμένες μεθόδους για να τον φθάσεις. Η ταχύτητα με την οποία μπορεί να επιτευχθεί εξαρτάται από αυτό και μόνο· την προθυμία σου να εφαρμόζεις κάθε βήμα. Το κάθε ένα θα βοηθάει λίγο, κάθε φορά που θα το επιχειρείς. Και όλα αυτά τα βήματα μαζί θα σε οδηγήσουν από τα όνειρα κρίσης στα όνειρα της συγχώρεσης και έξω από τον πόνο και τον φόβο. Δεν είναι καινούργια για σένα, όμως είναι περισσότερο ιδέες παρά κανόνες σκέψης για σένα μέχρι τώρα. Έτσι χρειάζεται να τα εξασκήσουμε για λίγο, μέχρι που να γίνουν οι κανόνες με τους οποίους θα ζεις. Ζητάμε να τα κάνουμε συνήθειες τώρα, έτσι ώστε να τις έχεις έτοιμες για οποιαδήποτε ανάγκη.  

 

 

I. Κανόνες για Αποφάσεις.

 

1. Οι αποφάσεις είναι συνεχείς. Δεν γνωρίζεις πάντα πότε τις παίρνεις. Αλλά εφαρμόζοντας λίγο αυτές που αναγνωρίζεις, αρχίζει να σχηματίζεται μια σειρά αποφάσεων με κοινά στοιχεία που σε βοηθάει και σε όλες τις υπόλοιπες. Δεν είναι σοφό να αφήνεις τον εαυτό σου να απασχολείται υπερβολικά με κάθε βήμα που κάνει. Το κατάλληλο σύνολο αποφάσεων, που το ακολουθείς συνειδητά κάθε φορά που ξυπνάς, θα σε κάνει να προοδεύσεις. Εάν συναντήσεις σθεναρή αντίσταση και αδύναμη αφοσίωση, δεν είσαι έτοιμος. Μη μάχεσαι τον εαυτό σου. Αλλά σκέψου το είδος της ημέρας που θέλεις, και πες στον εαυτό σου ότι υπάρχει ένας τρόπος με τον οποίο αυτή ακριβώς η ημέρα μπορεί να συμβεί ακριβώς έτσι. Μετά προσπάθησε πάλι να έχεις την ημέρα που θέλεις.

 

2. Ο τρόπος αυτός αρχίζει έτσι:

Σήμερα δεν θα πάρω καμιά απόφαση μόνος μου.

Αυτό σημαίνει ότι επιλέγεις να μην είσαι εσύ ο κριτής του τι να κάνεις. Αλλά επίσης πρέπει να σημαίνει ότι δεν θα κρίνεις τις καταστάσεις όπου θα κληθείς να ανταποκριθείς. Γιατί εάν τις κρίνεις, τότε έχεις θέσει τους κανόνες για το πώς πρέπει να αντιδράσεις σε αυτές. Και τότε μια άλλη απάντηση δεν μπορεί παρά να προκαλέσει σύγχυση και αβεβαιότητα και φόβο.        

                                                                                                                                                                                  

3. Αυτό είναι το πιο σημαντικό σου πρόβλημα τώρα. Ακόμα παίρνεις εσύ την απόφαση και μετά αποφασίζεις να ρωτήσεις τι πρέπει να κάνεις. Και αυτό που θα ακούσεις ίσως να μην λύνει το πρόβλημα όπως το είδες αρχικά. Αυτό οδηγεί στον φόβο, επειδή έρχεται σε αντίθεση με αυτό που αντιλαμβάνεσαι και έτσι νιώθεις πως σου έγινε επίθεση. Επομένως θυμώνεις. Υπάρχουν κανόνες  με τους οποίους αυτό δεν θα συμβεί. Αλλά αυτό όντως συμβαίνει στην αρχή, ενώ μαθαίνεις πώς να ακούς.      

                                                                                                                                                          

4. Κατά την διάρκεια της ημέρας, οποιαδήποτε ώρα το σκεφτείς και έχεις ησυχία να στοχαστείς, πες στον εαυτό σου ξανά το είδος της ημέρας που θέλεις· τα συναισθήματα που θέλεις να έχεις, τα πράγματα που θέλεις  να σου συμβούν, και τα πράγματα που θέλεις να βιώσεις, και πες:

Εάν δεν πάρω αποφάσεις  μόνος μου, αυτή είναι η ημέρα που θα μου δοθεί.

Αυτές τις δύο διαδικασίες, αν τις εφαρμόσεις σωστά, θα σε βοηθήσουν να αφεθείς και να οδηγηθείς χωρίς φόβο, γιατί πρώτα από όλα δεν θα εκδηλωθεί εναντίωση που  θα γίνει κατόπιν η ίδια ένα πρόβλημα.

 

5. Αλλά θα υπάρξουν ακόμη  φορές που θα έχεις ήδη κρίνει. Τώρα η απάντηση θα προκαλέσει επίθεση, εκτός και εάν γρήγορα επαναφέρεις το νου σου ώστε να θέλει μια απάντηση που θα λειτουργήσει. Να είσαι σίγουρος ότι αυτό έχει συμβεί αν νιώθεις τον εαυτό σου απρόθυμο να μην κάνει τίποτε και να ζητήσει να του δοθεί η απάντηση. Αυτό σημαίνει ότι έχεις αποφασίσει από μόνος σου, και δεν μπορείς να δεις την ερώτηση. Τώρα χρειάζεσαι κάτι να σε συνεφέρει  γρήγορα πριν ρωτήσεις πάλι.   

 

6. Θυμήσου γι άλλη μια φορά την ημέρα που θέλεις, και αναγνώρισε ότι κάτι έχει συμβεί που δεν είναι μέρος της. Μετά συνειδητοποίησε ότι έχεις κάνει μια ερώτηση εσύ ο ίδιος, και ότι πρέπει να έχεις ορίσει μιαν απάντηση με τους δικούς σου όρους. Έπειτα πες: 

Δεν έχω καμιά ερώτηση. Ξέχασα τι να αποφασίσω.

Αυτό ακυρώνει τους όρους που έχεις θέσει, και αφήνει την απάντηση να σου δείξει ποια  πρέπει να ήταν πραγματικά η ερώτηση.                

                                                                                                                     

7. Προσπάθησε να τηρήσεις αυτόν τον κανόνα χωρίς καθυστέρηση, παρά την εναντίωση σου. Γιατί ήδη έχεις θυμώσει. Και ο φόβος σου μήπως πάρεις μια διαφορετική απάντηση από την δική σου εκδοχή της ερώτησης θα κερδίζει έδαφος, μέχρι να πιστέψεις ότι η ημέρα που θέλεις είναι αυτή στην οποία  παίρνεις την δική σου απάντηση στην δική σου ερώτηση. Και δεν θα την λάβεις, γιατί θα κατέστρεφε την ημέρα ληστεύοντάς σε αυτό που πραγματικά θέλεις. Αυτό μπορεί να είναι πολύ δύσκολο να το συνειδητοποιήσεις, από τη στιγμή που έχεις αποφασίσει μόνος σου τους κανόνες που σου υπόσχονται μια ευτυχισμένη ημέρα. Ωστόσο αυτή η απόφαση μπορεί ακόμα να καταργηθεί, με απλές μεθόδους που μπορείς να αποδεχτείς. 

 

8. Εάν είσαι τόσο απρόθυμος να λάβεις και  δεν μπορείς να αποδεσμευτείς από την ερώτηση σου μπορείς να αρχίσεις να αλλάζεις γνώμη με αυτό:

Τουλάχιστον μπορώ να αποφασίσω ότι δεν μου αρέσει αυτό που νιώθω τώρα.

Αυτό και μόνο είναι προφανές, και προετοιμάζει τον δρόμο για το επόμενο εύκολο βήμα.

 

9. Έχοντας αποφασίσει ότι δεν σου αρέσει το πως νοιώθεις, τι θα μπορούσε να είναι ευκολότερο από το να συνεχίσεις έτσι:                                                                                                                  

Κι έτσι ελπίζω ότι έχω κάνει λάθος.

Αυτό λειτουργεί ενάντια στην αίσθηση της εναντίωσης, και σου υπενθυμίζει ότι η βοήθεια δεν σου επιβάλλεται δια της βίας αλλά είναι κάτι που θέλεις και χρειάζεσαι, γιατί δεν σου αρέσει το πως νιώθεις. Αυτό το μικρό άνοιγμα είναι αρκετό για να σε αφήσει να προχωρήσεις με μερικά μόνο ακόμα βήματα που χρειάζεσαι για να αφήσεις τον εαυτό σου να βοηθηθεί. 

 

10. Τώρα έφτασες στο κρίσιμο σημείο, γιατί είδες ότι θα ωφεληθείς εάν αυτό που αποφάσισες δεν είναι έτσι. Μέχρι να επιτευχθεί αυτό το σημείο, θα πιστεύεις ότι η ευτυχία σου εξαρτάται από το να έχεις δίκιο. Όσο για τόση λογική τώρα την έχεις·  θα ήσουν πολύ καλύτερα εάν είχες άδικο.    

 

11. Αυτός  ο μικρός σπόρος  σοφίας θα είναι επαρκής για να σε πάει μακρύτερα. Δεν εξαναγκάζεσαι, αλλά απλά ελπίζεις να πάρεις κάτι που θέλεις. Και μπορείς να πεις με απόλυτη ειλικρίνεια:

 Θέλω έναν άλλο τρόπο να το δω αυτό.    

Τώρα έχεις αλλάξει γνώμη για την ημέρα, και θυμήθηκες τι θέλεις πραγματικά. Ο σκοπός της δεν καλύπτεται πια από την παράλογη πεποίθηση ότι την θέλεις με σκοπό να αποδείξεις ότι έχεις δίκιο όταν έχεις άδικο. Έτσι έρχεται στην επίγνωσή σου η ετοιμότητα να ζητάς, γιατί δεν μπορείς να είσαι σε σύγκρουση όταν ζητάς αυτό που θέλεις και βλέπεις ότι είναι αυτό το οποίο ζητάς.   

                                                                                                      

12. Αυτό το τελευταίο βήμα δεν είναι παρά η αναγνώριση της απουσίας εναντίωσης στο να λάβεις βοήθεια. Είναι μια δήλωση ενός ανοιχτού νου, όχι ακόμα βέβαιου, αλλά πρόθυμου να του δειχτεί:

Ίσως υπάρχει ένας άλλος τρόπος για να το δω αυτό.

Τι μπορεί να χάσω με το να ρωτήσω;

 

 Έτσι τώρα μπορείς να κάνεις μια ερώτηση που έχει νόημα, άρα και η απάντηση θα έχει νόημα. Ούτε θα πολεμήσεις εναντίον της, αφού βλέπεις ότι εσύ είσαι που θα βοηθηθείς από αυτή.

                                                                          

13. Πρέπει να είναι ξεκάθαρο ότι είναι ευκολότερο να έχεις μια ευτυχισμένη ημέρα εάν εμποδίσεις εξ ολοκλήρου την δυστυχία να μπει. Αλλά γι αυτό χρειάζεται εξάσκηση στους κανόνες που θα σε προστατέψουν από τον όλεθρο του φόβου. Όταν αυτό έχει επιτευχθεί, το θλιβερό όνειρο της κρίσης θα έχει για πάντα εξουδετερωθεί. Αλλά εν τω μεταξύ, χρειάζεται να εφαρμόσεις τους κανόνες για την κατάργησή του. Ας αναλογιστούμε, λοιπόν, για μια ακόμα φορά την πρώτη από τις αποφάσεις που προσφέρονται εδώ. 

14. Είπαμε ότι μπορείς να αρχίσεις μια χαρούμενη ημέρα αποφασίζοντας να μην πάρεις αποφάσεις μόνος σου. Αυτό φαίνεται να είναι μια πραγματική απόφαση από μόνη της. Αλλά ωστόσο, δεν μπορείς να πάρεις αποφάσεις μόνος σου. Η μόνη ερώτηση πραγματικά είναι με τι επιλέγεις να αποφασίσεις. Αυτό είναι όλο κι όλο. Ο πρώτος κανόνας, λοιπόν, δεν είναι εξαναγκασμός, αλλά μια απλή δήλωση ενός απλού γεγονότος. Δεν θα παίρνεις αποφάσεις μόνος σου ό,τι και να αποφασίζεις. Γιατί οι αποφάσεις παίρνονται μαζί με είδωλα ή  με τον Θεό. Και ζητάς βοήθεια από τον αντί-Χριστό ή από τον Χριστό, και όποιον επιλέξεις θα ενωθεί μαζί σου και θα σου πει τι να κάνεις.    

                                                                                                         

15. Η ημέρα σου δεν είναι τυχαία. Καθορίζεται από αυτό με το οποίο επιλέγεις να τη ζεις και από το πώς αντιλαμβάνεται την ευτυχία σου ο φίλος του οποίου την συμβουλή έχεις ζητήσει. Πάντοτε ζητάς συμβουλή πριν αποφασίσεις να κάνεις οτιδήποτε. Ας γίνει αυτό κατανοητό, και θα μπορέσεις να καταλάβεις ότι δεν γίνεται να υπάρχει εξαναγκασμός εδώ, ούτε λόγος εναντίωσης για να ελευθερωθείς. Δεν υπάρχει ελευθερία από αυτό που πρέπει να συμβεί. Και εάν νομίζεις ότι υπάρχει, πρέπει να κάνεις λάθος.              

                                                                                  

16.  Και ο δεύτερος κανόνας δεν είναι παρά ένα γεγονός. Γιατί εσύ και ο σύμβουλός σου πρέπει να συμφωνήσετε στο τι θέλεις πριν μπορέσει να συμβεί. Δεν είναι παρά αυτή η συμφωνία που επιτρέπει να συμβούν όλα τα πράγματα. Τίποτα δεν μπορεί να συμβεί χωρίς κάποια μορφή ένωσης, είτε είναι με ένα όνειρο κρίσης ή με τη Φωνή του Θεού. Οι αποφάσεις προκαλούν αποτελέσματα επειδή δεν παίρνονται μεμονωμένα. Παίρνονται από σένα και τον σύμβουλό σου, για σένα και για τον κόσμο. Την ημέρα που θέλεις την προσφέρεις στον κόσμο, γιατί θα είναι αυτό που έχεις ζητήσει, και θα ενισχύσει την κυριαρχία του συμβούλου σου στον κόσμο. Τίνος βασίλειο είναι ο κόσμος για σένα σήμερα; Τι είδους ημέρα θα αποφασίσεις να έχεις;   

 

17. Χρειάζονται μόνο δύο που θα είχαν την ευτυχία αυτή την ημέρα για να την υποσχεθούν σε όλο τον κόσμο. Χρειάζονται μόνο δύο για να καταλάβουν ότι δεν μπορούν να αποφασίσουν μόνοι, για να εγγυηθούν ότι η χαρά που ζήτησαν θα μοιραστεί ολοκληρωτικά. Γιατί έχουν καταλάβει τον βασικό νόμο που κάνει την απόφαση ισχυρή, και της δίνει όλα τα αποτελέσματα που θα μπορούσε να έχει. Χρειάζονται μόνο δύο. Αυτοί οι δύο ενώνονται πριν μπορέσει να υπάρξει μια απόφαση.  Ας είναι αυτή η μόνη υπενθύμιση που θα κρατήσεις στο νου σου, και θα έχεις την ημέρα που θέλεις, και θα τη δώσεις στον κόσμο έχοντάς την ο ίδιος. Η κρίση σου έχει αρθεί από τον κόσμο χάρη στην απόφασή σου για μια ευτυχισμένη ημέρα. Και όπως έχεις λάβει, έτσι πρέπει και να δίνεις.  

 

 

                                                  II. Η Ελευθερία της Θέλησης

 

1. Δεν καταλαβαίνεις ότι το να αντιτίθεσαι στο Άγιο Πνεύμα σημαίνει ότι μάχεσαι τον εαυτό σου; Το Άγιο Πνεύμα σου λέει μόνο την δική σου θέληση·  μιλάει εκ μέρους σου. Μέσα στην Θειότητα Του βρίσκεται μόνο η δική σου. Και όλα όσα γνωρίζει δεν είναι παρά η δική σου γνώση, φυλαγμένη για σένα για να μπορείς να κάνεις το θέλημά σου μέσω Αυτού. Ο Θεός σου ζητάει να κάνεις το θέλημά σου. Αυτός ενώνεται μαζί με σένα. Δεν ίδρυσε την Βασιλεία Του μόνος. Και ο ίδιος ο Ουρανός αντιπροσωπεύει μόνο την θέλησή σου, όπου όλα όσα δημιουργήθηκαν είναι για σένα. Ούτε μια σπίθα ζωής δεν δημιουργήθηκε χωρίς την δική σου χαρούμενη συγκατάθεση, όπως εσύ θα ήθελες να είναι. Και η κάθε Σκέψη που ο Θεός είχε ποτέ περίμενε την δική σου ευλογία για να γεννηθεί. Ο Θεός δεν είναι εχθρός σου. Δεν σου ζητάει τίποτα περισσότερο από το να σε ακούσει να Τον αποκαλείς «Φίλο.»

 

2 Πόσο όμορφο είναι να κάνεις το θέλημά σου! Γιατί αυτό είναι η ελευθερία. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο που θα μπορούσε ποτέ να ονομαστεί με το όνομα της ελευθερίας. Μέχρι να κάνεις το θέλημα σου δεν είσαι ελεύθερος. Και θα άφηνε ο Θεός τον Υιό Του χωρίς αυτό που επέλεξε για κείνον; Ο Θεός το μόνο που έκανε ήταν να σου εξασφαλίσει ότι δεν θα έχανες ποτέ την θέλησή σου όταν σου έδωσε την τέλεια Απάντησή Του. Άκουσέ Την τώρα, για να μπορέσεις να ενθυμηθείς την Αγάπη Του και να μάθεις το θέλημα σου. Ο Θεός δεν θα φυλάκιζε τον Υιό Του  σε κάτι που δεν θέλει. Αυτός ενώνεται μαζί σου στην θέληση να είσαι ελεύθερος. Και το να αντιτίθεσαι σε Εκείνον σημαίνει ότι  επιλέγεις ενάντια στον εαυτό σου, και διαλέγεις να είσαι δέσμιος.  

 

3. Κοίταξε για μια ακόμα φορά τον εχθρό σου, αυτόν που επέλεξες να μισείς αντί να αγαπάς. Γιατί έτσι γεννήθηκε το μίσος στον κόσμο, και έτσι ο κανόνας του φόβου εγκαταστάθηκε εδώ. Τώρα άκου τον Θεό να σου μιλά, μέσω Εκείνου το Οποίο είναι η Φωνή Του καθώς και η δική σου, υπενθυμίζοντάς σου ότι δεν είναι η θέλησή σου να μισείς και να είσαι αιχμάλωτος του φόβου, ένας σκλάβος του θανάτου, ένα μικρό πλάσμα με μικρή ζωή. Η θέλησή σου είναι απεριόριστη· δεν είναι θέλημά σου να είναι περιορισμένη. Αυτό που βρίσκεται μέσα σου έχει ενωθεί με τον Ίδιο τον Θεό στην γέννηση ολόκληρης της δημιουργίας. Θυμήσου Αυτόν που σε δημιούργησε, και μέσω της θέλησής σου δημιούργησε τα πάντα. Κάθε δημιούργημα σου δίνει μόνο ευχαριστίες, γιατί χάρη στην δική σου θέληση γεννήθηκε. Κάθε φως στον Ουρανό δεν λάμπει παρά μόνο για σένα, γιατί τοποθετήθηκε στον Ουρανό από την δική σου θέληση.  

 

4. Για ποιο λόγο θυμώνεις σε έναν κόσμο που απλά περιμένει την ευλογία σου για να ελευθερωθεί; Εάν είσαι φυλακισμένος, τότε ούτε ο Θεός ο Ίδιος δε θα μπορούσε να είναι ελεύθερος. Γιατί ό,τι γίνεται σε αυτόν τον οποίο ο Θεός αγαπάει τόσο πολύ γίνεται και στον Ίδιο. Μην νομίζεις ότι θέλει να σε περιορίσει, Αυτός ο Οποίος σε έχει κάνει συν-δημιουργό του σύμπαντος μαζί Του. Αυτός θέλει να διαφυλάξει την θέλησή σου παντοτινά απεριόριστη. Αυτός ο κόσμος περιμένει την ελευθερία που θα προσφέρεις όταν θα έχεις αναγνωρίσει ότι είσαι ελεύθερος. Αλλά δεν θα συγχωρήσεις τον κόσμο μέχρι να έχεις συγχωρήσει Αυτόν ο Οποίος σου έδωσε την θέλησή σου.  Με την δική σου θέληση δίδεται ελευθερία στον κόσμο. Ούτε μπορείς να είσαι ελεύθερος ξέχωρα από Αυτόν του Οποίου την άγια Θέληση μοιράζεσαι.

 

5. Ο Θεός στρέφεται σε σένα για να ζητήσει να σωθεί ο κόσμος, γιατί με την δική σου σωτηρία θεραπεύεται. Και όποιος περπατάει επάνω στη γη δεν βασίζεται παρά μόνο στην δική σου απόφασή, για να  μάθει ότι ο θάνατος δεν έχει καμιά δύναμη επάνω του, γιατί μοιράζεται την ελευθερία σου όπως μοιράζεται και την θέλησή σου. Είναι η θέλησή σου να τον θεραπεύσεις, και επειδή έχεις αποφασίσει μαζί του, θεραπεύεται. Και τώρα ο Θεός συγχωρείται, γιατί επέλεξες να κοιτάξεις τον αδελφό σου σαν φίλο.

 

 

III. Πέρα από Όλα τα Είδωλα.

 

1. Τα είδωλα είναι απόλυτα συγκεκριμένα. Αλλά η θέλησή σου είναι καθολική, αφού είναι απεριόριστη. Κι έτσι δεν έχει μορφή, ούτε μπορεί να εκφραστεί με όρους της μορφής. Τα είδωλα είναι περιορισμοί. Είναι η πεποίθηση ότι υπάρχουν μορφές που θα φέρουν ευτυχία, και ότι, με τον περιορισμό, όλα κατορθώνονται. Είναι σαν να λες «Δεν έχω ανάγκη από τα πάντα. Αυτό το μικρό πράγμα θέλω, και θα είναι τα πάντα για μένα.» Και αυτό δεν θα μπορέσει να σε ικανοποιήσει, γιατί η θέλησή σου είναι τα πάντα να είναι δικά σου. Αν αποφασίσεις υπέρ των ειδώλων τότε ζητάς την απώλεια. Αν αποφασίσεις υπέρ της αλήθειας τότε τα πάντα είναι δικά σου.

 

2. Δεν είναι η μορφή αυτό που αναζητάς. Ποια μορφή μπορεί να γίνει υποκατάστατο του Θεού του Πατέρα της Αγάπης; Ποια μορφή μπορεί να πάρει τη θέση όλης της αγάπης μέσα στην Θειότητα του Θεού Υιού; Ποιο είδωλο μπορεί να χωρίσει στα δυο αυτό που είναι ένα; Και μπορεί το απεριόριστο να περιοριστεί; Δεν θέλεις ένα είδωλο. Δεν είναι το θέλημα σου να έχεις κάποιο. Δεν θα σου χαρίσει το δώρο που αναζητάς. Όταν αποφασίζεις για την μορφή αυτού που θέλεις, χάνεις την κατανόηση του σκοπού του. Έτσι βλέπεις την θέλησή σου μέσα στο είδωλο, και μ’ αυτό το τρόπο  την περιορίζεις σε μια συγκεκριμένη μορφή. Ωστόσο αυτή δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι η θέλησή σου, διότι αυτό που μοιράζεται όλη την δημιουργία δεν μπορεί να ικανοποιηθεί με μικρές ιδέες και μικρά πράγματα.

 

3. Πίσω από την έρευνα για κάθε είδωλο βρίσκεται η λαχτάρα για ολοκλήρωση. Η Ολότητα δεν έχει μορφή γιατί είναι απεριόριστη. Το να αναζητάς ένα ιδιαίτερο πρόσωπο ή ένα πράγμα να προστεθεί σε σένα για να ολοκληρωθείς μπορεί μόνο να σημαίνει ότι πιστεύεις ότι κάποια μορφή λείπει. Και ότι βρίσκοντας αυτή την μορφή, θα πετύχεις την ολοκλήρωση σε κάποια μορφή που σου αρέσει. Αυτός είναι ο σκοπός ενός ειδώλου·  ότι δεν θα κοιτάξεις πέρα από αυτό, προς την πηγή της πεποίθησης ότι είσαι ανολοκλήρωτος. Μόνο εάν είχες αμαρτήσει θα μπορούσε να είναι έτσι. Γιατί η αμαρτία είναι η ιδέα ότι είσαι μόνος και διαχωρισμένος από το όλον. Κι έτσι θα ήταν απαραίτητο να αναζητήσεις την ολότητα πέρα από τα σύνορα των ορίων του εαυτού  σου. 

 

4. Ποτέ δεν είναι το είδωλο αυτό που θέλεις. Αλλά αυτό που νομίζεις ότι σου προσφέρει, αυτό θέλεις πραγματικά και έχεις το δικαίωμα να ζητήσεις. Ούτε μπορεί να στο αρνηθεί κανείς. Η θέλησή σου να είσαι ολοκληρωμένος δεν είναι παρά το Θέλημα του Θεού, και αυτό σου δίνεται με το να είσαι δικός Του. Ο Θεός δεν γνωρίζει μορφή. Δεν μπορεί να σου απαντήσει με όρους που δεν έχουν κανένα νόημα. Και η θέλησή σου δεν θα μπορούσε να ικανοποιηθεί με κενές μορφές, φτιαγμένες μόνο για να γεμίσουν ένα χάσμα που δεν υπάρχει. Δεν είναι αυτό που θέλεις. Η Δημιουργία δεν δίνει σε κανένα διαχωρισμένο άτομο και σε κανένα διαχωρισμένο πράγμα την δύναμη να ολοκληρώσει τον Υιό του Θεού. Ποιο είδωλο μπορεί να κληθεί για να δώσει στον Υιό του Θεού αυτό που ήδη έχει;  

 

5. Η ολοκλήρωση είναι η λειτουργία του Υιού του Θεού. Αυτός δεν έχει ανάγκη ούτε καν να την αναζητήσει. Πέρα από όλα τα είδωλα στέκει η αγία του θέληση να είναι μόνο αυτό που είναι πραγματικά. Γιατί το περισσότερο από το όλο δεν έχει κανένα νόημα. Εάν υπήρχαν αλλαγές σε αυτόν, εάν μπορούσε να υποβιβαστεί στο επίπεδο μορφής και να περιοριστεί σε κάτι που δεν βρίσκεται εντός του, τότε δεν θα ήταν όπως τον έπλασε ο Θεός. Ποιο είδωλο μπορεί να χρειάζεται για να είναι ο εαυτός του; Γιατί μπορεί αυτός να δώσει ένα μέρος του εαυτού του; Αυτό που  δεν είναι ολοκληρωμένο δεν μπορεί να ολοκληρώνει. Αλλά αυτό που πράγματι ζητείται ικανοποιείται. Το θέλημά σου έχει γίνει. Όχι σε κάποια μορφή που δεν θα σε ικανοποιούσε, αλλά στην ολοκληρωμένη απόλυτα αξιαγάπητη Σκέψη που ο Θεός έχει για σένα.

 

6. Τίποτα που  δεν το γνωρίζει ο Θεός δεν υπάρχει. Και αυτό που γνωρίζει υπάρχει για πάντα, αμετάβλητα. Γιατί οι σκέψεις διαρκούν όσο διαρκεί και ο νους που τις σκέφτηκε. Και στο Νου του Θεού δεν υπάρχει τέλος, ούτε χρόνος στον οποίο οι σκέψεις Του να απουσίαζαν ή να μπορούσαν να υποστούν αλλαγές. Οι σκέψεις δεν γεννιούνται και δεν μπορούν να πεθάνουν. Μοιράζονται τις ιδιότητες του δημιουργού τους, και δεν έχουν ξεχωριστή ζωή από την δική του. Οι σκέψεις που σκέφτεσαι είναι στο νου σου, όπως κι εσύ είσαι στο Νου που σε σκέφτηκε. Και έτσι δεν υπάρχουν χωριστά μέρη σε αυτό που υπάρχει μέσα στον Νου του Θεού. Είναι για πάντα Ένας, αιώνια ενωμένος και σε ειρήνη. 

 

7. Οι σκέψεις φαίνονται πως πάνε και έρχονται. Ωστόσο όλο αυτό σημαίνει ότι κάποιες φορές έχεις επίγνωση της ύπαρξης τους, και κάποιες όχι. Μια ξεχασμένη σκέψη ξαναγεννιέται  σε σένα όταν επιστρέφει στην επίγνωσή σου. Ωστόσο δεν πέθανε όταν την ξέχασες. Ήταν πάντα εκεί, αλλά εσύ δεν είχες επίγνωση της ύπαρξης της. Η Σκέψη που έχει ο Θεός για σένα είναι απόλυτα αμετάβλητη από την δική σου λησμονιά. Πάντοτε θα είναι ακριβώς όπως ήταν πριν από τον χρόνο που την ξέχασες, και θα είναι ακριβώς η ίδια όταν θυμηθείς. Και είναι η ίδια στο   διάστημα που  ξέχασες. 

                                                                  

8. Οι Σκέψεις του Θεού είναι πολύ πιο πέρα από κάθε αλλαγή, και λάμπουν παντοτινά. Δεν περιμένουν να γεννηθούν. Περιμένουν το καλωσόρισμα και την ενθύμηση. Η Σκέψη που ο Θεός έχει για σένα είναι όπως ένα αστέρι, αμετάβλητο σε έναν αιώνιο ουρανό. Τόσο ψηλά στους Ουρανούς είναι τοποθετημένο που αυτοί που είναι έξω από αυτούς δεν γνωρίζουν ότι βρίσκεται εκεί. Ωστόσο ακίνητο και λευκό και όμορφο θα λάμπει μέσα σε όλη την αιωνιότητα. Δεν υπήρξε εποχή που να μην ήταν εκεί·  και καμία στιγμή που  το φως του να εξασθένησε ή να  έγινε λιγότερο τέλειο.       

                                                                                                                                  

9. Όποιος γνωρίζει τον Πατέρα γνωρίζει και αυτό το φως, γιατί Αυτός είναι ο αιώνιος ουρανός που το κρατάει ασφαλές, παντοτινά ψηλά και αγκυροβολημένο με ασφάλεια. Η τέλεια αγνότητά του δεν εξαρτάται από το εάν φαίνεται από τη γη ή όχι. Ο ουρανός το αγκαλιάζει και το κρατάει απαλά στην τέλεια θέση του, η οποία είναι τόσο μακριά από τη γη όσο και η γη από τους Ουρανούς. Δεν είναι η απόσταση ούτε ο χρόνος που κρατάει αυτό το αστέρι αθέατο από τη γη. Αλλά εκείνοι που ψάχνουν για είδωλα δεν μπορούν να γνωρίζουν ότι το αστέρι είναι εκεί.

 

10. Πέρα από όλα τα είδωλα βρίσκεται η Σκέψη που ο Θεός έχει για σένα. Εντελώς ανεπηρέαστη από την ταραχή και τον τρόμο του κόσμου, τα όνειρα της γέννησης και του θανάτου που ονειρεύεσαι εδώ, τις μυριάδες των μορφών που ο φόβος μπορεί να πάρει· εντελώς ανενόχλητη, η Σκέψη που ο Θεός έχει για σένα παραμένει ακριβώς όπως ήταν πάντα. Περιβαλλομένη από μια γαλήνη τόσο πλήρη που κανένας ήχος μάχης δεν πλησιάζει ούτε από μακριά, αναπαύεται στην βεβαιότητα και στην τέλεια ειρήνη. Εδώ η μοναδική σου πραγματικότητα κρατείται ασφαλής, χωρίς καμιά απολύτως επίγνωση του κόσμου που λατρεύει είδωλα, και που δεν γνωρίζει τον Θεό. Με τέλεια βεβαιότητα της αμεταβλητότητας της και της ανάπαυσής της στην αιώνια κατοικία της, η Σκέψη που ο Θεός έχει για σένα ποτέ δεν έχει αφήσει το Νου του Δημιουργού της τον Οποίο γνωρίζει, όπως και  ο Δημιουργός της γνωρίζει ότι αυτή είναι εκεί. 

 

11. Πού αλλού θα μπορούσε να υπάρχει η Σκέψη που ο Θεός έχει για σένα εκτός από εκεί που βρίσκεσαι εσύ; Είναι η πραγματικότητά σου ένα πράγμα χωριστά από εσένα, και μέσα σε έναν κόσμο για τον οποίο η πραγματικότητά σου δεν γνωρίζει τίποτα; Έξω από εσένα δεν υπάρχει κανένας αιώνιος ουρανός, κανένα αμετάβλητο αστέρι και καμία πραγματικότητα. Ο νους του Υιού των Ουρανών βρίσκεται στους Ουρανούς, γιατί εκεί ο Νους του Πατέρα και του Υιού ενώνονται στην δημιουργία η οποία δεν μπορεί να έχει τέλος. Δεν έχεις δυο πραγματικότητες, αλλά μία. Ούτε μπορείς να έχεις στην επίγνωσή σου περισσότερες από μια. Η πραγματικότητά είτε είναι ένα είδωλο ή η Σκέψη που ο Θεός έχει για σένα. Μην ξεχνάς λοιπόν, ότι τα είδωλα κρατούν κρυφό αυτό που είσαι, όχι από το Νου του Θεού αλλά από τον δικό σου. Το αστέρι εξακολουθεί να λάμπει·  ο ουρανός δεν έχει ποτέ αλλάξει. Αλλά εσύ, ο άγιος Υιός του Θεού του Ίδιου, δεν έχεις επίγνωση της πραγματικότητάς σου.

 

 

IV. Η Αλήθεια Πέρα από τις Ψευδαισθήσεις

 

1. Θα επιτίθεσαι σε ό,τι δεν σε ικανοποιεί, κι έτσι δεν θα βλέπεις ότι εσύ το επινόησες. Πάντοτε μάχεσαι τις ψευδαισθήσεις. Γιατί η αλήθεια πίσω από αυτές είναι τόσο όμορφη και τόσο ήρεμη μέσα στην  τρυφερή ευγένεια, που αν είχες επίγνωση της ύπαρξης της θα ξεχνούσες εντελώς κάθε άμυνα, και θα έτρεχες να την αγκαλιάσεις. Η αλήθεια δεν  θα μπορούσε ποτέ να δεχθεί επίθεση. Και αυτό το γνώριζες όταν έφτιαξες τα είδωλα. Αυτά φτιάχτηκαν για να μπορέσει να ξεχαστεί η αλήθεια. Επιτίθεσαι μόνο σε ψεύτικες ιδέες, και ποτέ στις αληθινές. Όλα τα είδωλα είναι οι ψεύτικες ιδέες που έφτιαξες για να γεμίσουν το χάσμα  που νομίζεις ότι προέκυψε ανάμεσα σε σένα και σε αυτό που είναι αληθινό. Και επιτίθεσαι για τα πράγματα που νομίζεις ότι αντιπροσωπεύουν. Αυτό που βρίσκεται πέρα από αυτά δεν μπορεί να δεχτεί επίθεση. 

 

2. Οι βαρετοί, απογοητευτικοί  θεοί που έφτιαξες είναι φουσκωτά παιδικά παιχνίδια που σκάνε. Ένα παιδί φοβάται όταν ένα ξύλινο κεφάλι πεταχτεί από ένα κλειστό κουτί που ανοίγει ξαφνικά, ή όταν ένα μαλακό και χνουδωτό αρκουδάκι αρχίζει να στριγκλίζει καθώς το κρατάει. Οι κανόνες που έφτιαξε  για τα κουτιά και τις αρκούδες το απογοήτευσαν, διατάραξαν τον «έλεγχο» που ασκούσε στο περιβάλλον του. Και φοβάται, επειδή νόμιζε ότι οι κανόνες το προστάτευαν. Τώρα πρέπει να μάθει ότι τα κουτιά και τα αρκουδάκια δεν το εξαπάτησαν, δεν καταπάτησαν κανόνες, ούτε σημαίνουν ότι ο κόσμος του έγινε χαοτικός και επικίνδυνος. Αυτό έκανε λάθος. Παρεξήγησε αυτό που του έδινε ασφάλεια, και νόμισε πως είχε φύγει.

 

3. Το χάσμα που δεν υπάρχει είναι γεμάτο με παιχνίδια σε αναρίθμητες μορφές. Και το καθένα φαίνεται να παραβαίνει τους κανόνες που έθεσες για αυτό. Ποτέ δεν ήταν αυτό που νόμιζες. Πρέπει να φαίνεται ότι παραβιάζει τους κανόνες σου για ασφάλεια, αφού οι κανόνες ήταν λάθος. Αλλά εσύδεν κινδυνεύεις. Μπορείς να γελάς με τα κεφάλια που πετάγονται και τα παιχνίδια που στριγκλίζουν,  όπως κάνει το παιδί που μαθαίνει ότι αυτά δεν το απειλούν. Ωστόσο όσο του αρέσει να παίζει μαζί τους, εξακολουθεί να τα αντιλαμβάνεται σαν να υπακούν τους κανόνες που έφτιαξε το ίδιο για την διασκέδαση του. Έτσι εξακολουθούν να υπάρχουν κανόνες που φαίνονται ότι παραβιάζονται και το τρομάζουν. Είναι όμως στο έλεος των παιχνιδιών του; Και μπορούν αυτά να αντιπροσωπεύουν μια απειλή για αυτό; 

 

4. Η πραγματικότητα τηρεί τους νόμους του Θεού, και όχι τους νόμους που έθεσες εσύ. Είναι οι Δικοί Του νόμοι που εγγυώνται την ασφάλειά σου. Όλες οι ψευδαισθήσεις που πιστεύεις για τον εαυτό σου δεν υπακούν κανένα νόμο. Φαίνονται ότι χορεύουν για λίγο, σύμφωνα με τους κανόνες που έθεσες γι’ αυτές. Αλλά μετά πέφτουν και δεν μπορούν να ξανασηκωθούν. Δεν είναι παρά παιχνίδια, παιδί μου, γι αυτό μην θλίβεσαι γι’ αυτά. Ο χορός τους ποτέ δεν σου έφερε χαρά. Αλλά ούτε ήταν και πράγματα να σε τρομάξουν ή να σου προσφέρουν ασφάλεια εάν υπάκουαν στους κανόνες σου. Δεν πρέπει ούτε να τα λατρεύεις  ούτε να τους επιτίθεσαι, παρά απλά να τα βλέπεις σαν παιδικά παιχνίδια χωρίς κανένα δικό τους νόημα. Αν δεις κάποιο νόημα σε ένα από αυτά τότε θα το βλέπεις σε όλα. Αν δεν δεις  κανένα, τότε δεν θα σε αγγίξουν.

 

5. Τα φαινόμενα απατούν επειδή είναι φαινόμενα και όχι πραγματικότητα. Μην εμμένεις σε αυτά όποια μορφή κι αν έχουν. Το μόνο που κάνουν είναι να κρύβουν την πραγματικότητα, και να φέρνουν φόβο επειδή κρύβουν την αλήθεια. Μην επιτίθεσαι σε αυτό που έχεις φτιάξει για να σε εξαπατήσει, γιατί έτσι αποδεικνύεις ότι έχεις εξαπατηθεί. Η επίθεση έχει τη δύναμη να κάνει τις ψευδαισθήσεις πραγματικές. Ωστόσο αυτό που κάνει δεν είναι τίποτα. Ποιος θα μπορούσε να φοβηθεί από μια δύναμη που δεν μπορεί να έχει κανένα απολύτως πραγματικό αποτέλεσμα; Τι άλλο θα  μπορούσε να είναι εκτός από μια ψευδαίσθηση, που κάνει τα πράγματα να εμφανίζονται όμοια με αυτή; Κοίταξε ήρεμα τα παιχνίδια της, και κατάλαβε ότι είναι είδωλα που χορεύουν μόνο  σε μάταιες επιθυμίες. Μην τα λατρεύεις, γιατί  δεν υπάρχουν. Ωστόσο αυτό το ξεχνάς και  όταν επιτίθεσαι. Ο Υιός του Θεού δεν χρειάζεται να αμυνθεί εναντίον των ονείρων του. Τα είδωλά του δεν τον απειλούν καθόλου. Το μόνο του λάθος είναι ότι τα θεωρεί πραγματικά. Τι μπορεί να κάνει η δύναμη των ψευδαισθήσεων;    

 

6.   Τα φαινόμενα μπορούν μόνο να εξαπατήσουν το νου που θέλει να εξαπατηθεί. Αλλά εσύ μπορείς να κάνεις μια απλή επιλογή που θα σε  θέσει για πάντα πέρα από την πλάνη. Δεν χρειάζεται να σε απασχολήσει για το πώς μπορεί να γίνει αυτό, γιατί αυτό δεν μπορείς να το καταλάβεις. Αλλά θα καταλάβεις ότι έχουν γίνει γρήγορα ισχυρές αλλαγές, όταν αποφασίσεις κάτι πολύ απλό· ότι δεν θέλεις  οτιδήποτε πιστεύεις ότι μπορεί να προσφέρει κάποιο είδωλο. Με αυτό τον τρόπο ο Υιός του Θεού διακηρύσσει ότι είναι ελεύθερος από τα είδωλα. Και έτσι  είναι ελεύθερος. 

 

7. Η σωτηρία είναι πράγματι ένα παράδοξο! Τι άλλο θα μπορούσε να είναι εκτός από ένα χαρούμενο όνειρο; Σου ζητάει μόνο να συγχωρήσεις όλα τα πράγματα που κανείς δεν έκανε ποτέ ·  να παραβλέψεις αυτό που δεν υπάρχει, και να μην βλέπεις το μη πραγματικό ως πραγματικότητα. Δεν σου ζητείται παρά να αφήσεις να γίνει το θέλημά σου, και να μην αναζητάς πια πράγματα που δεν θέλεις. Και σου ζητείται να αφήσεις τον εαυτό σου να ελευθερωθεί από όλα τα όνειρα που ποτέ δεν ήσουν, και να μην ζητάς πια να αντικαταστήσεις το Θέλημα του Θεού με την δύναμη των μάταιων επιθυμιών.

 

8. Εδώ το όνειρο του διαχωρισμού αρχίζει να ξεθωριάζει και να εξαφανίζεται. Γιατί εδώ το χάσμα που δεν υπάρχει αρχίζει να γίνεται αντιληπτό χωρίς τα παιχνίδια του τρόμου που έφτιαξες. Τίποτα περισσότερο από αυτό δεν σου ζητείται. Να είσαι πράγματι χαρούμενος  που η σωτηρία ζητάει τόσο λίγα, και όχι τόσο πολλά. Στην πραγματικότητα δεν ζητάει τίποτα. Και ακόμα και στις ψευδαισθήσεις δεν ζητάει παρά η συγχώρεση να γίνει ο αντικαταστάτης του φόβου. Αυτός είναι ο μόνος κανόνας για ευτυχισμένα όνειρα. Το χάσμα έχει αδειάσει από τα παιχνίδια του φόβου, και τότε η μη πραγματικότητά του είναι φανερή. Τα όνειρα είναι για το τίποτα. Και ο Υιός του Θεού δεν μπορεί να  έχει την ανάγκη τους. Δεν του προσφέρουν ούτε ένα πράγμα που θα μπορούσε ποτέ να θέλει. Απελευθερώνεται από τις ψευδαισθήσεις με την θέλησή του, και αποκαθίσταται σε αυτό που είναι. Τι άλλο θα μπορούσε να είναι το σχέδιο του Θεού για την σωτηρία του, εκτός από ένα μέσο για να τον επιστρέψει στον Εαυτό Του;  

 

                                                                                                                                       

V. Ο Μοναδικός Σκοπός

 

1. Ο πραγματικός κόσμος είναι μια κατάσταση του νου στην οποία η συγχώρεση θεωρείται ο μόνος σκοπός του κόσμου. Ο φόβος δεν είναι ο στόχος του, γιατί η διαφυγή από την ενοχή γίνεται ο σκοπός του. Η αξία της συγχώρεσης γίνεται αντιληπτή και παίρνει τη θέση των ειδώλων, τα οποία δεν αναζητούνται πια, γιατί τα «δώρα» τους δεν θεωρούνται αγαπητά. Κανένας κανόνας δεν τίθεται μάταια, και δεν απαιτείται από  κανέναν και από τίποτα να παραποιηθεί και να ταιριάξει μέσα στο όνειρο του φόβου. Αντί γι’ αυτό, υπάρχει μια επιθυμία να καταλάβεις όλα τα δημιουργήματα όπως πραγματικά είναι. Και αναγνωρίζεις ότι όλα τα πράγματα πρέπει πρώτα να συγχωρεθούν, και μετά να κατανοηθούν.    

                                                                                                                                                                              

2. Εδώ, θεωρείται ότι η κατανόηση αποκτάται με την επίθεση. Εκεί, είναι ξεκάθαρο ότι με την επίθεση η κατανόηση χάνεται. Η παραφροσύνη της επιδίωξης της ενοχής σαν στόχος  αναγνωρίζεται πλήρως. Και τα είδωλα δεν είναι επιθυμητά εκεί, γιατί η ενοχή γίνεται κατανοητή σαν η μοναδική αιτία πόνου οποιασδήποτε μορφής. Κανείς δεν δελεάζεται  από την μάταιη έλξη της, γιατί τα δεινά και ο θάνατος έχουν γίνει αντιληπτά ως πράγματα μη επιθυμητά και άσκοπου μόχθου. Η δυνατότητα της ελευθερίας έχει γίνει αντιληπτή και έχει καλωσοριστεί, και τα μέσα με τα οποία μπορεί να κερδηθεί  μπορούν τώρα να γίνουν κατανοητά. Ο κόσμος γίνεται ένας τόπος ελπίδας, επειδή ο μόνος σκοπός του είναι να γίνει ένας  τόπος όπου η ελπίδα για ευτυχία μπορεί να εκπληρωθεί. Και κανείς δεν βρίσκεται έξω από αυτή την ελπίδα, επειδή ο κόσμος έχει ενωθεί στην πίστη ότι ο σκοπός του κόσμου είναι ένας τον οποίο όλοι πρέπει να μοιραστούν, για να γίνει η ελπίδα κάτι περισσότερο από ένα απλό όνειρο.

 

3. Δεν έχεις θυμηθεί ακόμα απόλυτα τον Ουρανό, διότι  ο σκοπός της συγχώρεσης εξακολουθεί να παραμένει. Ωστόσο ο καθένας είναι βέβαιος ότι θα προχωρήσει πέρα από τη συγχώρεση, και παραμένει μόνο μέχρι αυτή να τελειοποιηθεί στον ίδιο. Δεν έχει καμία επιθυμία για οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτό. Και ο φόβος έχει καταργηθεί, επειδή είναι ενωμένος στον σκοπό του εντός. Υπάρχει ελπίδα για ευτυχία μέσα του τόσο βέβαιη και σταθερή που με δυσκολία στέκεται και περιμένει λίγο ακόμα, με τα πόδια του να εξακολουθούν να αγγίζουν τη γη. Ωστόσο είναι χαρούμενος να περιμένει μέχρι όλα τα χέρια να ενωθούν, και κάθε καρδιά να ετοιμαστεί για να σηκωθεί και να πάει μαζί του. Γι αυτό τον λόγο ετοιμάζεται για το βήμα με το οποίο όλη η συγχώρεση αφήνεται πίσω.

 

4. Το τελικό βήμα είναι του Θεού, επειδή μόνο ο Θεός θα μπορούσε να δημιουργήσει έναν τέλειο Υιό και να μοιραστεί την Πατρότητά Του μαζί του. Κανείς έξω από τον Ουρανό δεν γνωρίζει πώς μπορεί να είναι αυτό, γιατί αυτή η κατανόηση είναι ο Ουρανός ο Ίδιος. Ακόμα και ο σκοπός του πραγματικού κόσμου είναι κατώτερος από την δημιουργία και την αιωνιότητα. Αλλά ο φόβος φεύγει επειδή σκοπός του είναι  η συγχώρεση, όχι η  ειδωλολατρία. Κι  έτσι ο Υιός του Ουρανού προετοιμάζεται να είναι ο εαυτός του, και να θυμηθεί ότι ο Υιός του Θεού γνωρίζει όλα όσα κατανοεί ο Πατέρας του, και τα κατανοεί τέλεια μαζί Του. 

  

5. Ακόμα και ο πραγματικός κόσμος υστερεί σε αυτό, γιατί αυτός είναι ο σκοπός του  Ίδιου του Θεού·  μόνο δικός Του, και ωστόσο απόλυτα μοιρασμένος και τέλεια εκπληρωμένος. Ο πραγματικός κόσμος είναι μια κατάσταση στην οποία ο νους έχει μάθει πόσο  εύκολα φεύγουν τα είδωλα όταν εξακολουθούν να είναι αντιληπτά αλλά όχι επιθυμητά. Πόσο πρόθυμα  ο νους μπορεί να τα αφήσει να φύγουν όταν έχει κατανοήσει ότι τα είδωλα δεν είναι τίποτα, δεν βρίσκονται πουθενά, και δεν έχουν κανένα σκοπό. Γιατί μόνο τότε θα μπορείς να δεις  την ενοχή και την αμαρτία χωρίς σκοπό, και χωρίς νόημα.   

 

6. Έτσι ο σκοπός του πραγματικού κόσμου οδηγείται ευγενικά στην επίγνωση, για να αντικαταστήσει τον στόχο της αμαρτίας και της ενοχής. Και όλα όσα παρεμβάλλονταν ανάμεσα στην εικόνα του εαυτού σου και σε αυτό που είσαι, η συγχώρεση τα διαλύει με χαρά. Ωστόσο ο Θεός δεν χρειάζεται να δημιουργήσει τον Υιό Του ξανά, για να του επιστραφεί αυτό που είναι δικό του. Το χάσμα ανάμεσα στον αδελφό σου και σε σένα ποτέ δεν υπήρξε. Και αυτό που ο Υιός του Θεού γνώριζε στη δημιουργία πρέπει να το γνωρίσει και πάλι.

 

7. Όταν οι αδελφοί ενώνουν τον σκοπό τους μέσα στον κόσμο του φόβο, στέκονται ήδη στο χείλος του πραγματικού κόσμου. Ίσως ακόμα να κοιτούν πίσω, και να νομίζουν ότι βλέπουν κάποιο είδωλο που θέλουν. Ωστόσο το μονοπάτι τους έχει με βεβαιότητα απομακρυνθεί πέρα από τα είδωλα προς την πραγματικότητα. Γιατί όταν ένωσαν τα χέρια τους ήταν το χέρι του Χριστού που πήραν, και θα κοιτάζουν Αυτόν του Οποίου το χέρι κρατούν. Το πρόσωπο του Χριστού είναι αυτό που κοιτάς πριν θυμηθείς τον Πατέρα. Γιατί Αυτός θα παραμένει στην λησμονιά μέχρι ο Υιός Του να φτάσει πέρα από την συγχώρεση στην Αγάπη του Θεού. Ωστόσο η Αγάπη του Χριστού γίνεται αποδεκτή πρώτα. Και μετά θα έλθει η γνώση ότι Αυτοί είναι ένα.

 

8. Πόσο ανάλαφρο και εύκολο είναι το βήμα που διασχίζει τα στενά σύνορα του κόσμου του φόβου όταν έχεις αναγνωρίσει Τίνος το χέρι κρατάς! Μέσα στο χέρι σου είναι όλα όσα χρειάζεσαι για να πορευτείς με τέλεια εμπιστοσύνη παντοτινά μακριά από το φόβο, να προχωρήσεις ευθεία μπροστά, και να φτάσεις γρήγορα στην πύλη του ίδιου του Ουρανού. Γιατί Αυτός του Οποίου το χέρι κρατάς περίμενε μόνο εσένα να ενωθείς μαζί Του. Τώρα που έχεις έλθει, θα καθυστερούσε Αυτός να σου δείξει τον δρόμο που πρέπει να περπατήσει μαζί σου; Η ευλογία Του βρίσκεται σε σένα τόσο σίγουρα όσο και η Αγάπη του Πατέρα Του που αναπαύεται  σ’ Αυτόν. Η ευγνωμοσύνη Του προς εσένα ξεπερνάει την κατανόησή σου, γιατί εσύ Τον έχεις βοηθήσει να ελευθερωθεί από  τις αλυσίδες και να πορευτεί μαζί σου  προς τον Οίκο του Πατέρα Του. 

 

9. Ένα αρχαίο μίσος περνάει από τον κόσμο. Και μαζί με αυτό φεύγει όλο το μίσος και όλος ο φόβος. Μην κοιτάς πίσω πια, διότι αυτό που βρίσκεται μπροστά είναι αυτό που πάντα ήθελες μέσα στην καρδιά σου. Εγκατέλειψε τον κόσμο! Αλλά όχι σαν θυσία. Ποτέ δεν τον θέλησες. Ποια ευτυχία αναζήτησες εδώ που να μην σου έφερε πόνο; Ποια στιγμή ικανοποίησης δεν έχει εξαγοραστεί με φοβερό αντίτιμο σε πόνο; Η χαρά δεν έχει κόστος. Είναι το ιερό σου δικαίωμα, και αυτό για το οποίο πληρώνεις δεν είναι η ευτυχία. Επιτάχυνε τον δρόμο σου με τιμιότητα, και μην αφήσεις τις εμπειρίες σου εδώ να σε εξαπατήσουν εκ των υστέρων. Δεν ήταν απαλλαγμένες από πικρό αντίτιμο και θλιβερές συνέπειες.  

 

10. Μη κοιτάζεις πίσω παρά μόνο με τιμιότητα. Και όταν ένα είδωλο σε δελεάζει, σκέψου αυτό:

Δεν υπήρξε ποτέ χρόνος που κάποιο είδωλο να σου έφερε κάτι εκτός από το «δώρο» της ενοχής. Ούτε ένα δεν εξαγοράστηκε παρά μόνο με το κόστος του πόνου, και ποτέ δεν το πλήρωσες μόνο εσύ .                

Να είσαι ελεήμων λοιπόν με τον αδελφό σου. Και μην επιλέγεις ένα είδωλο απερίσκεπτα, ενθυμούμενος ότι και αυτός θα πληρώσει το κόστος όπως κι εσύ. Γιατί αυτός θα καθυστερεί όταν κοιτάς πίσω, κι εσύ δεν θα αντιλαμβάνεσαι Ποιανού το στοργικό χέρι κρατάς. Κοίταξε μπροστά, λοιπόν·  πορεύσου με εμπιστοσύνη και με χαρούμενη καρδιά που χτυπά με ελπίδα και όχι με φόβο.

 

11. Το Θέλημα του Θεού βρίσκεται παντοτινά σε αυτούς των οποίων τα χέρια είναι ενωμένα. Μέχρι να ενωθούν, νόμιζαν ότι Αυτός ήταν ο εχθρός τους. Αλλά όταν ενώθηκαν και μοιράστηκαν έναν σκοπό, ήταν ελεύθεροι να μάθουν ότι η θέλησή τους είναι μία. Κι έτσι το Θέλημα του Θεού πρέπει να φτάσει στην επίγνωσή τους. Και ούτε μπορούν να λησμονούν για πολύ ότι δεν είναι παρά και το δικό τους.

 

VI. Δικαιολόγηση της Συγχώρεσης

 

1. Ο θυμός ποτέ δεν δικαιολογείται. Η επίθεση δεν έχει καμία βάση. Εδώ αρχίζει η διαφυγή από τον φόβο, κι εδώ ολοκληρώνεται. Εδώ ο πραγματικός κόσμος ανταλλάσσεται με τα όνειρα του τρόμου. Γιατί πάνω σε αυτόν ακουμπά η συγχώρεση, και είναι φυσικό. Δεν σου ζητείται να προσφέρεις συγχώρεση εκεί όπου αρμόζει η επίθεση, και θα ήταν δικαιολογημένη. Γιατί αυτό θα σήμαινε ότι συγχωρείς μια αμαρτία παραβλέποντας αυτό που υπάρχει πραγματικά εκεί. Αυτό δεν είναι συγχώρεση. Γιατί θα υπονοούσε, ότι με το να ανταποκριθείς με ένα τρόπο που δεν δικαιολογείται, η συγχώρεση σου θα γίνει η απάντηση στην επίθεση που έχει γίνει. Και έτσι η συγχώρεση είναι ακατάλληλη, εφόσον χορηγείται εκεί που δεν αρμόζει.   

   

2. Η συγχώρεση είναι πάντοτε δικαιολογημένη. Έχει μια βέβαιη βάση. Δεν συγχωρείς το ασυγχώρητο, ούτε παραβλέπεις μια πραγματική επίθεση που απαιτεί τιμωρία. Η σωτηρία δεν βρίσκεται στο να σου ζητείται να έχεις αφύσικες αντιδράσεις που είναι ακατάλληλες σε κάτι που είναι πραγματικό. Αντιθέτως, σου ζητάει απλά να ανταποκριθείς κατάλληλα σε αυτό που δεν είναι πραγματικό με το να μην αντιλαμβάνεσαι αυτό που δεν έχει συμβεί. Εάν η συγχώρεση ήταν αδικαιολόγητη, θα σήμαινε πως σου ζητείται να θυσιάσεις τα δικαιώματά σου όταν αντιδράς  με συγχώρεση στην επίθεση. Το μόνο που σου ζητείται, όμως, είναι να δεις την συγχώρεση σαν μια φυσική αντίδραση στη θλίψη που στηρίζεται στο λάθος, κι έτσι καλεί για βοήθεια. Η συγχώρεση είναι η μόνη συνετή αντίδραση. Διαφυλάσσει τα δικαιώματά σου από την θυσία.  

        

3. Αυτή η κατανόηση είναι η μόνη αλλαγή που αφήνει τον πραγματικό κόσμο να ανυψωθεί και να πάρει την θέση των ονείρων του τρόμου. Ο φόβος δεν μπορεί να προκύψει εκτός εάν  η επίθεση ήταν δικαιολογημένη, και εάν αυτή  είχε πραγματική βάση τότε η συγχώρεση δεν θα είχε καμία. Ο πραγματικός κόσμος επιτυγχάνεται όταν αντιληφθείς ότι η βάση της συγχώρεσης είναι εντελώς πραγματική και απόλυτα δικαιολογημένη. Όσο  την θεωρείς ως  δώρο αδικαιολόγητο, τότε θα υποστηρίζει την ενοχή που θα  «συγχωρούσες.» Η αδικαιολόγητη συγχώρεση είναι επίθεση. Και αυτή είναι η μόνη συγχώρεση που μπορεί ποτέ να προσφέρει ο κόσμος. Συγχωρεί τους «αμαρτωλούς» μερικές φορές, αλλά στην επίγνωσή του παραμένει το γεγονός ότι έχουν αμαρτήσει. Κι έτσι δεν αξίζουν την συγχώρεση που δίνει.    

                                                                                         

4. Αυτή είναι η ψευδής συγχώρεση που ο κόσμος υιοθετεί για να κρατήσει την αίσθηση της αμαρτίας ζωντανή. Και αναγνωρίζοντας ότι ο Θεός είναι δίκαιος, μοιάζει αδύνατον να είναι πραγματική η συγχώρεσή Του. Έτσι εάν βλέπεις ότι η συγχώρεση  δεν δικαιολογείται ο φόβος του Θεού είναι το σίγουρο αποτέλεσμα. Όποιος βλέπει τον εαυτό του ως ένοχο δεν μπορεί να αποφύγει τον φόβο του Θεού. Αλλά σώζεται από αυτό το δίλημμα εάν μπορέσει να συγχωρήσει. Όπως βλέπει ο  νους τον εαυτό του έτσι σκέφτεται για  τον Δημιουργό του. Εάν μπορείς να δεις ότι ο αδελφός σου αξίζει την συγχώρεση, έχεις μάθει ότι η συγχώρεση είναι τόσο δικό σου δικαίωμά όσο και δικό του. Ούτε θα σκεφθείς ποτέ ότι ο Θεός προορίζει για σένα μια τρομακτική κρίση που ο αδελφός σου δεν αξίζει. Γιατί η αλήθεια είναι ότι δεν μπορείς να αξίζεις ούτε περισσότερο ούτε λιγότερο από αυτόν. 

 

5. Όταν η συγχώρεση αναγνωρίζεται ως κάτι που κάποιος αξίζει να λάβει, θα θεραπεύει. Δίνει στο θαύμα την δύναμή της για να παραβλέπει τις ψευδαισθήσεις. Έτσι μαθαίνεις ότι πρέπει κι εσύ να έχεις συγχωρεθεί. Δεν υπάρχει τίποτε από ότι φαίνεται να συμβαίνει  που να μην μπορεί να παραβλεφθεί. Γιατί εάν υπήρχε, θα ήταν απαραίτητο πρώτα να υπάρχει κάποια αμαρτία που να βρίσκεται πέρα από την συγχώρεση. Θα υπήρχε κάποιο σφάλμα που θα ήταν κάτι περισσότερο από ένα λάθος· μια ιδιαίτερη μορφή λάθους που παραμένει αμετάβλητη, αιώνια, και πέρα από διόρθωση ή διαφυγή. Θα υπήρχε κάποιο λάθος που θα είχε την δύναμη να καταργήσει την δημιουργία, και να φτιάξει έναν κόσμο που θα μπορούσε να την αντικαταστήσει και να καταστρέψει το Θέλημα του Θεού. Μόνο αν αυτό ήταν δυνατόν θα φαινόταν ότι συμβαίνει  κάτι  που θα μπορούσε να αντισταθεί στο θαύμα, και όχι να θεραπευτεί από αυτό.   

 

6. Δεν υπάρχει πιο σίγουρη απόδειξη ότι η ειδωλολατρία είναι αυτό που επιθυμείς από την πεποίθηση ότι υπάρχουν κάποιες μορφές ασθένειας και λύπης που η συγχώρεση δεν μπορεί να θεραπεύσει. Αυτό σημαίνει ότι προτιμάς να κρατήσεις κάποια είδωλα, και ότι δεν είσαι έτοιμος, ακόμα, να τα εγκαταλείψεις όλα. Κι έτσι νομίζεις ότι κάποια από αυτά που φαίνεται να συμβαίνουν είναι πραγματικά και κάποια όχι. Μην εξαπατάσαι  από το νόημα μιας παγιωμένης πεποίθησης ότι είναι δυσκολότερο να παραβλέψεις κάποια από αυτά  απ’ ότι κάποια  άλλα. Πάντοτε σημαίνει ότι νομίζεις πως η συγχώρεση πρέπει να είναι περιορισμένη. Κι έχεις θέσει έναν στόχο μερικής συγχώρεσης και περιορισμένης διαφυγής από την ενοχή για σένα. Τι άλλο θα μπορούσε να είναι αυτό εκτός από μια ψευδή συγχώρεση του εαυτού σου, και του καθενός που φαίνεται διαχωρισμένος από εσένα;

 

7. Πρέπει να είναι αλήθεια ότι το θαύμα μπορεί να θεραπεύσει όλες τις μορφές ασθένειας,  ειδάλλως δεν μπορεί να θεραπεύσει.

Σκοπός του δεν μπορεί να είναι το να κρίνει ποιές μορφές είναι πραγματικές, και ποια φαινόμενα είναι αληθινά. Εάν κάποιο φαινόμενο πρέπει να παραμείνει μακριά από την θεραπεία, τότε κάποια ψευδαίσθηση πρέπει να είναι μέρος της αλήθειας. Και δεν μπορείς να ξεφύγεις από όλη την ενοχή, αλλά μόνο από μερική. Πρέπει να συγχωρήσεις τον Υιό του Θεού ολοκληρωτικά. Διαφορετικά θα κρατήσεις μια εικόνα του εαυτού σου που δεν είναι πλήρης, και θα εξακολουθείς να φοβάσαι να κοιτάξεις μέσα σου και να βρεις διαφυγή από κάθε είδωλο που υπάρχει εκεί. Η σωτηρία στηρίζεται στην πίστη ότι δεν μπορεί να υπάρχουν κάποιες μορφές ενοχής που δεν μπορείς να συγχωρήσεις. Και έτσι δεν μπορεί να υπάρξουν φαινόμενα  που έχουν αντικαταστήσει την αλήθεια σχετικά με τον Υιό του Θεού.       

                                                                                                                                                                                                     

8. Κοίταξε τον αδελφό σου με την προθυμία να τον δεις έτσι όπως είναι. Και μην κρατάς ένα μέρος του έξω από την προθυμία σου να θεραπευτεί. Το να θεραπεύεις σημαίνει να ολοκληρώνεις. Και σε ό,τι είναι πλήρες δεν λείπουν κομμάτια που έχουν μείνει απέξω. Η συγχώρεση βασίζεται σ’αυτή την  αναγνώριση, και στη χαρά ότι  δεν μπορεί να υπάρχουν μερικές μορφές αρρώστιας τις οποίες το θαύμα δεν  έχει τη δύναμη να θεραπεύσει.   

                                                                                                                                              

9.  Ο Υιός του Θεού είναι τέλειος, διαφορετικά δεν μπορεί να είναι Υιός του Θεού. Ούτε θα τον γνωρίσεις, εάν νομίζεις ότι δεν αξίζει να ξεφύγει από την ενοχή και όλες της τις συνέπειες και τις μορφές. Εάν θέλεις να μάθεις την αλήθεια για τον εαυτό σου δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να τον σκέφτεσαι εκτός από αυτόν.

Σε ευχαριστώ, Πατέρα, για τον τέλειο Υιό σου, και στην δόξα του θα δω την δική μου.

Εδώ βρίσκεται η χαρούμενη δήλωση ότι δεν υπάρχουν μορφές κακού που να μπορούν να υπερβούν το Θέλημα του Θεού·  η  χαρούμενη αναγνώριση ότι η ενοχή δεν έχει επιτύχει να κάνει τις ψευδαισθήσεις πραγματικές σύμφωνα με την επιθυμία σου. Και τι άλλο είναι αυτό εκτός από μια απλή δήλωση της αλήθειας;        

                                                                                                                                              

10. Κοίταξε τον αδελφό σου με αυτή την ελπίδα μέσα σου, και θα καταλάβεις ότι δεν θα μπορούσε να κάνει κάποιο λάθος που θα ήταν δυνατόν να αλλάξει την αλήθεια σε αυτόν. Δεν είναι δύσκολο να παραβλέψεις λάθη που δεν έχουν εκτελεσθεί. Αλλά ό,τι  βλέπεις σαν να  έχει τη δύναμη να φτιάξει ένα είδωλο από τον Υιό του Θεού δεν θα το συγχωρέσεις. Γιατί αυτός έχει γίνει για σένα ένα είδωλο και σημάδι του θανάτου. Είναι αυτός ο σωτήρας σου; Έκανε ο Πατέρας λάθος για τον Υιό Του; Ή ξεγελάστηκες γι αυτόν ο οποίος σου δόθηκε για να τον θεραπεύσεις, για την δική σου σωτηρία και απελευθέρωση;

 

 

VII. Η Νέα Ερμηνεία

 

1. Θα άφηνε ο Θεός το νόημα του κόσμου στην δική σου ερμηνεία; Εάν το είχε αφήσει, τότε ο κόσμος δεν έχει κανένα νόημα. Γιατί δεν γίνεται το νόημα να αλλάζει συνεχώς, και να είναι αληθινό. Το Άγιο Πνεύμα βλέπει τον κόσμο με έναν σκοπό, αμετάβλητα εδραιωμένο. Και καμία κατάσταση δεν μπορεί να επηρεάσει τον στόχο του, αλλά πρέπει να είναι σε συμφωνία μαζί του. Γιατί μόνο εάν ο στόχος του μπορούσε να αλλάζει με κάθε κατάσταση θα μπορούσε ο κάθε ένας να είναι ανοιχτός σε ερμηνεία  που να είναι διαφορετική κάθε φορά που τον σκέφτεσαι. Προσθέτεις ένα στοιχείο στο σενάριο που γράφεις για κάθε λεπτό της ημέρας, και όλο αυτό που συμβαίνει τώρα σημαίνει κάτι διαφορετικό. Αφαιρείς ένα άλλο στοιχείο, και όλο το νόημα αλλάζει αντίστοιχα.  

  

2. Τι άλλο αντανακλούν τα σενάρια σου εκτός από τα δικά σου σχέδια για το πως πρέπει να είναι η ημέρα; Κι έτσι κρίνεις την καταστροφή και την επιτυχία, την πρόοδο, την υποχώρηση , το κέρδος και την απώλεια. Αυτές όλες οι κρίσεις γίνονται σύμφωνα με τους ρόλους που ορίζει το σενάριο. Το γεγονός ότι δεν έχουν νόημα από μόνοι τους φαίνεται από την ευκολία με την οποία  αυτές οι ταμπέλες αλλάζουν με άλλες κρίσεις, που γίνονται σε διαφορετικές όψεις της εμπειρίας. Και μετά, κοιτάζοντας πίσω, νομίζεις ότι είδες ένα άλλο νόημα σε αυτό που συνέβη πριν. Τι άλλο έχεις κάνει στ’ αλήθεια, εκτός από το να δείξεις ότι δεν υπήρξε εκεί κανένα νόημα; Αλλά εσύ απέδωσες κάποιο νόημα υπό το φως στόχων  που αλλάζουν, με το κάθε νόημα ν’αλλάζει καθώς αυτοί μεταβάλλονται.  

 

3. Μόνο ένας σταθερός σκοπός μπορεί να προικίσει τα γεγονότα με αμετάβλητο νόημα. Αλλά πρέπει να αποδώσει ένα νόημα σε όλα αυτά. Εάν τους δίνει διαφορετικά νοήματα, αυτό σημαίνει ότι αντανακλούν μόνο διαφορετικούς σκοπούς. Και αυτό είναι όλο το νόημα που έχουν. Μπορεί αυτό να είναι νόημα; Μπορεί  η έννοια του νοήματος να είναι η σύγχυση; Η αντίληψη δεν μπορεί να είναι σε συνεχή ροή, και να επιτρέπει το σταθερό νόημα πουθενά. Ο φόβος είναι μια κρίση που ποτέ δεν δικαιώνεται. Η παρουσία του  δεν έχει κανένα νόημα παρά  μόνο να σου δείξει ότι έγραψες ένα τρομακτικό σενάριο, και γι αυτό φοβάσαι. Αλλά όχι επειδή το πράγμα  που  φοβάσαι έχει από μόνο του κάποιο  τρομακτικό νόημα. 

 

4. Ένας κοινός σκοπός είναι το μόνο μέσο δια του οποίου η αντίληψη μπορεί να σταθεροποιηθεί, και να δοθεί μία ερμηνεία στον κόσμο και σε όλες τις  εμπειρίες εδώ. Σε αυτό τον κοινό σκοπό βρίσκεται μία κρίση που μοιράζεται από τον καθένα και το καθετί που βλέπεις. Δεν οφείλεις να κρίνεις, γιατί έχεις μάθει ότι ένα νόημα έχει δοθεί στα πάντα, και χαίρεσαι που το βλέπεις παντού. Δεν μπορεί να αλλάξει διότι το αντιλαμβάνεσαι παντού, αμετάβλητο από τις περιστάσεις. Και έτσι το αποδίδεις σε όλα τα γεγονότα, και τ’ αφήνεις να σου προσφέρουν σταθερότητα.     

                                         

5. Η απόδραση από την κρίση βρίσκεται απλά σε αυτό·  όλα τα πράγματα δεν έχουν παρά μόνο ένα σκοπό, τον οποίο μοιράζεσαι με όλο τον κόσμο. Και τίποτα στο κόσμο δεν μπορεί να του αντιταχθεί, γιατί ανήκει στα πάντα, όπως ανήκει και σε σένα. Στον ένα και μοναδικό σκοπό βρίσκεται το τέλος όλων των ιδεών της θυσίας, η οποία πρέπει να αναλάβει ένα διαφορετικό σκοπό γι αυτόν που κερδίζει και γι αυτόν που χάνει. Δεν θα μπορούσε να υπάρξει σκέψη θυσίας χωριστά από αυτή την ιδέα. Και είναι αυτή η ιδέα των διαφορετικών στόχων που κάνει την αντίληψη να μεταβάλλεται και το νόημα ν’ αλλάζει. Σε ένα ενοποιημένο στόχο αυτό γίνεται αδύνατον, γιατί η συμφωνία σου κάνει την ερμηνεία να σταθεροποιηθεί και να διαρκέσει.

 

6. Πως μπορεί η επικοινωνία να εδραιωθεί πραγματικά όσο τα σύμβολα που χρησιμοποιούνται σημαίνουν διαφορετικά πράγματα; Ο στόχος του Αγίου Πνεύματος δίνει μια ερμηνεία, που έχει νόημα για σένα και τον αδελφό σου. Έτσι μπορείς να επικοινωνείς μαζί του, και αυτός με σένα. Στα σύμβολα που και οι δυο μπορείτε να καταλάβετε καταργείται η θυσία του νοήματος. Όλη η θυσία συνεπάγεται την απώλεια της ικανότητάς σου να βλέπεις τις σχέσεις ανάμεσα στα γεγονότα. Και όταν τα βλέπεις ξεχωριστά δεν έχουν κανένα νόημα. Γιατί δεν υπάρχει κανένα φως με το οποίο να μπορέσουν να γίνουν ορατά και κατανοητά. Δεν έχουν κανένα σκοπό. Και ο λόγος της ύπαρξής τους δεν είναι φανερός. Σε καμιά σκέψη απώλειας δεν υπάρχει νόημα. Κανείς δεν συμφώνησε μαζί σου για  το νόημα της. Είναι μέρος ενός παραποιημένου σεναρίου, το οποίο δεν μπορεί να ερμηνευτεί με νόημα. Πρέπει να είναι παντοτινά ακατανόητο. Αυτό δεν είναι επικοινωνία. Τα σκοτεινά σου όνειρα δεν είναι άλλο από παράλογα, απομονωμένα σενάρια που γράφεις στον ύπνο σου. Μην ψάχνεις στα απομονωμένα όνειρα για νόημα. Μόνο τα όνειρα συγχώρεσης μπορούν να μοιραστούν. Σημαίνουν το ίδιο και για τους δυο σας. 

 

7. Μην ερμηνεύεις απομονωμένος, γιατί αυτό που βλέπεις δεν σημαίνει τίποτα. Θα αλλάζει σε αυτό που εκπροσωπεί, και θα πιστεύεις ότι ο κόσμος είναι ένα αβέβαιο μέρος, στο οποίο περπατάς μέσα σε κινδύνους και αβεβαιότητα. Δεν είναι παρά μόνο οι ερμηνείες σου που δεν είναι σταθερές διότι δεν εναρμονίζονται με αυτό που πραγματικά είσαι. Αυτή είναι μια κατάσταση τόσο ανασφαλής φαινομενικά που προκύπτει φόβος. Μην συνεχίζεις έτσι, αδελφέ μου. Έχουμε έναν Ερμηνευτή. Και μέσω της δικής Του χρήσης των συμβόλων είμαστε ενωμένοι, έτσι που να σημαίνουν το ίδιο σε όλους μας. Η κοινή μας γλώσσα μας επιτρέπει να μιλάμε σε όλους τους αδελφούς μας, και να καταλαβαίνουμε μαζί τους ότι η συγχώρεση δόθηκε σε όλους μας, και ότι έτσι μπορούμε να επικοινωνήσουμε ξανά.

 

 

VIII. Η Αμετάβλητη Πραγματικότητα.

 

1. Τα φαινόμενα απατούν, αλλά μπορούν να αλλάξουν. Η πραγματικότητα είναι αμετάβλητη. Δεν εξαπατά καθόλου, και εάν δεν μπορείς να δεις πέρα από τα φαινόμενα πλανάσαι. Γιατί το καθετί που βλέπεις θα αλλάξει, αλλά ωστόσο το θεωρούσες πραγματικό πριν, και τώρα το θεωρείς πραγματικό ξανά. Η πραγματικότητα έτσι υποβιβάζεται σε μορφή, και θεωρείται ικανή να αλλάζει. Η πραγματικότητα είναι αμετάβλητη. Αυτό είναι που την κάνει πραγματική, και την κρατάει χωριστά από όλα τα φαινόμενα. Πρέπει να υπερβεί κάθε μορφή για να είναι ο εαυτός της. Δεν μπορεί να αλλάξει.

 

2. Το θαύμα είναι το μέσον για να δείξει ότι όλα τα φαινόμενα μπορούν να αλλάξουν επειδή είναι φαινόμενα, και δεν μπορούν να έχουν την αμεταβλητότητα που συνεπάγεται η πραγματικότητα. Το θαύμα επιβεβαιώνει την σωτηρία από τα φαινόμενα δείχνοντας ότι αυτά μπορούν να αλλάξουν. Ο αδελφός σου έχει μια αμεταβλητότητα μέσα του που είναι πέρα από φαινόμενα και πλάνες. Είναι κρυμμένη πίσω από τις μεταβαλλόμενες όψεις του που τις εκλαμβάνεις ως πραγματικότητά του. Το ευτυχισμένο όνειρο γι’ αυτόν παίρνει την μορφή του φαινομένου της τέλειας υγείας του, της τέλειας ελευθερίας του από όλες τις μορφές έλλειψης, και της ασφάλειας από καταστροφές όλων των ειδών. Το θαύμα είναι η απόδειξη ότι δεν είναι δέσμιος της απώλειας ή των δεινών σε οποιαδήποτε μορφή, επειδή τόσο εύκολα μπορεί να αλλάξει. Αυτό αποδεικνύει ότι ποτέ δεν ήταν πραγματικό, και δεν θα μπορούσε να προέρχεται από την πραγματικότητά του. Γιατί αυτή είναι αμετάβλητη, και δεν έχει αποτελέσματα που οτιδήποτε στη γη ή στον Ουρανό θα μπορούσε ποτέ να τ’ αλλάξει. Αλλά τα φαινόμενα φαίνονται ότι είναι μη πραγματικά επειδή  αλλάζουν. 

  

3. Τι άλλο είναι ο πειρασμός εκτός από μια επιθυμία να κάνεις τις ψευδαισθήσεις πραγματικές;  Δεν φαίνεται να είναι η επιθυμία ότι η πραγματικότητα δεν είναι έτσι.  Ωστόσο είναι ένας ισχυρισμός ότι μερικές μορφές ειδώλων ασκούν κάποια δυνατή έλξη που τα κάνει δυσκολότερο να τους αντισταθείς από εκείνα που δεν θέλεις να έχουν πραγματικότητα. Ο πειρασμός, λοιπόν, δεν είναι τίποτα περισσότερο από αυτό·  μια προσευχή το θαύμα να μην αγγίξει κάποια όνειρα, αλλά να κρατήσει την μη πραγματικότητά τους κρυφή και αντί γι αυτό να τους δώσει πραγματικότητα. Και ο Ουρανός δεν δίνει καμιά απάντηση στην προσευχή, ούτε μπορεί να σου δοθεί κάποιο θαύμα για να θεραπεύσεις τα φαινόμενα που δεν σου αρέσουν.  Εσύ έχεις βάλει όρια. Ό,τι ζητάς σου δίνεται, αλλά όχι από τον Θεό ο Οποίος δεν γνωρίζει κανένα όριο. Εσύ ο ίδιος έχεις περιορίσει τον εαυτό σου.      

                                                                                           

4. Η πραγματικότητα είναι αμετάβλητη. Τα θαύματα σου δείχνουν ότι αυτό που έχεις παρεμβάλει μεταξύ της πραγματικότητας και της επίγνωσής σου είναι πλασματικό, και δεν παρεμβαίνει καθόλου. Το κόστος της πεποίθησης ότι πρέπει να υπάρχουν κάποια φαινόμενα πέρα από κάθε ελπίδα αλλαγής είναι ότι δεν μπορεί το θαύμα να προέρθει  από εσένα με συνέπεια. Γιατί έχεις ζητήσει να στερείται τη δύναμη να θεραπεύει όλα τα όνειρα. Δεν υπάρχει θαύμα που να μην  μπορείς να έχεις όταν επιθυμείς την θεραπεία. Αλλά δεν υπάρχει θαύμα που να μπορεί να σου δοθεί αν δεν το θέλεις. Αν διαλέξεις εσύ τι θέλεις να θεραπεύσεις, τότε Αυτός ο Οποίος δίνει όλα τα θαύματα δεν είναι ελεύθερος να χορηγήσει τα δώρα Του στον Υιό του Θεού. Όταν μπαίνει στον πειρασμό, αρνείται την πραγματικότητα. Και γίνεται ο οικειοθελής σκλάβος αυτού που διάλεξε αντί  αυτής.   

                    

5. Επειδή η πραγματικότητα είναι αμετάβλητη ένα θαύμα βρίσκεται ήδη εκεί για να θεραπεύσει όλα τα πράγματα που αλλάζουν, και να τα προσφέρει σε σένα για να τα δεις σε χαρούμενη μορφή, δίχως τον φόβο. Θα σου δοθεί να κοιτάζεις τον αδελφό σου με αυτό τον τρόπο. Αυτό όμως δεν θα γίνει όσο θέλεις να τον βλέπεις διαφορετικά από κάποιες απόψεις. Διότι αυτό σημαίνει ότι δεν τον θέλεις θεραπευμένο και ολοκληρωμένο. Ο Χριστός σε αυτόν είναι τέλειος. Είναι αυτό που θέλεις να δεις; Τότε μην αφήνεις να υπάρξουν άλλα όνειρα που θα προτιμούσες να βλέπεις σχετικά με αυτόν αντί γι αυτό. Και θα δεις τον Χριστό μέσα του  επειδή Τον άφησες να έλθει σε σένα.  Και όταν Αυτός παρουσιαστεί σε σένα, θα είσαι βέβαιος ότι είσαι σαν Αυτόν, γιατί Αυτός είναι το αμετάβλητο μέσα στον αδελφό σου και σε σένα.   

             

6. Αυτό θα βλέπεις όταν αποφασίσεις ότι δεν υπάρχει κανένα φαινόμενο που θα ήθελες να κρατήσεις στην θέση αυτού που πραγματικά είναι ο αδελφός σου. Μην αφήσεις κανένα πειρασμό του να προτιμήσεις κάποιο όνειρο να επιτρέψει στην αβεβαιότητα να εισέλθει. Μην γίνεσαι ένοχος και μην φοβάσαι όταν κάποιο όνειρο για το τι είναι ο αδελφός σου σε βάζει σε πειρασμό. Μην του δίνεις τη δύναμη να αντικαταστήσει στα μάτια σου το αμετάβλητο σε αυτόν. Δεν υπάρχει κανένα φαινόμενο που δεν θα ξεθωριάσει, αν ζητήσεις στην θέση του ένα θαύμα. Δεν υπάρχει πόνος από τον οποίο να μην ελευθερωθεί, εάν εσύ θελήσεις να είναι ο αδελφός σου μόνο αυτό που είναι. Γιατί να φοβάσαι να δεις τον Χριστό σε αυτόν; Δεν κοιτάζεις παρά τον εαυτό σου σε ό,τι βλέπεις. Και καθώς αυτός θεραπεύεται ελευθερώνεσαι κι εσύ από την ενοχή, γιατί η όψη του είναι η δική σου.

 

 

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΤΣΙΝΤΕΑ

ΔΙΟΡΘΩΣΗ-ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΚΕΛΛΥ ΠΑΛΑΝΤΖΙΔΟΥ