4. ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΩΝ ΔΑΣΚΑΛΩΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ;

 

M-4.1. Τα επιφανειακά χαρακτηριστικά των δασκάλων του Θεού δεν παρουσιάζουν καμιά

ομοιότητα. 2 Με τα μάτια του σώματος δεν μοιάζουν στην όψη, το υπόβαθρο που διαθέτουν

και το περιβάλλον από το οποίο προέρχεται ο καθένας τους ποικίλλουν πάρα πολύ, όπως και

οι εμπειρίες τους για τον κόσμο, και οι προσωπικότητές τους επιφανειακά είναι πολύ

διαφορετικές. 3 Ούτε έχουν, από τα αρχικά στάδια της λειτουργίας τους ως δάσκαλοι του

Θεού, τα βαθύτερα χαρακτηριστικά γι’ αυτό. 4 Ο Θεός δίνει ιδιαίτερα χαρίσματα στους

δασκάλους Του, διότι έχουν έναν ιδιαίτερο ρόλο στο σχέδιό Του για την Επανόρθωση. 5 Η

ιδιαιτερότητά τους είναι, φυσικά, μόνο παροδική•･ εμφανίζεται μέσα στη ροή του χρόνου ως

μέσον για να οδηγεί έξω από το χρόνο. 6 Αυτά τα ιδιαίτερα χαρίσματα, που γεννιούνται

μέσα στην άγια σχέση προς την οποία είναι προσανατολισμένη η κατάσταση διδασκαλίας-

μαθητείας, γίνονται τα ιδιαίτερα γνωρίσματα όλων των δασκάλων του Θεού που έχουν

σημειώσει πρόοδο ως μαθητές. 7 Με αυτήν την έννοια όλοι τους μοιάζουν μεταξύ τους.

 

M-4.2. ΌΌλες οι διαφορές μεταξύ των Υιών του Θεού είναι προσωρινές. 2 Ωστόσο, μέσα στη

ροή του μπορεί να λεχθεί ότι οι προχωρημένοι δάσκαλοι του Θεού έχουν τα ακόλουθα

χαρακτηριστικά:

 

Ι. Πίστη

M-4.I.1. Αυτό είναι το θεμέλιο στο οποίο στηρίζεται η ικανότητά τους να εκπληρώσουν τη

λειτουργία τους ως δάσκαλοι του Θεού. 2 Η αντίληψη είναι το αποτέλεσμα της μάθησης. 3

Για την ακρίβεια η αντίληψη είναι μάθηση, διότι η αιτία και το αποτέλεσμα δεν είναι ποτέ

διαχωρισμένα . 4 Οι δάσκαλοι του Θεού έχουν πίστη στον κόσμο επειδή έχουν μάθει ότι δεν

κυβερνάται από τους νόμους που ο κόσμος επινόησε. 5 Κυβερνάται από μια δύναμη η οποία

βρίσκεται μέσα τους αλλά δεν προέρχεται από αυτούς. 6 Αυτή η δύναμη είναι που

διασφαλίζει τα πάντα. 7 Είναι μέσω αυτής της δύναμης που οι δάσκαλοι του Θεού βλέπουν

έναν συγχωρεθέντα κόσμο.

 

M-4.I.2. ΌΌταν κάποιος έχει βιώσει την εμπειρία αυτής της δύναμης έστω και μια φορά, είναι

αδύνατον να εμπιστευθεί τη δική του ασήμαντη δύναμη ξανά. 2 Ποιος θα δοκίμαζε να

πετάξει με τα μικροσκοπικά φτερά ενός σπουργιτιού όταν του έχει δοθεί η τρανή δύναμη

του αετού; 3 Και ποιος θα στήριζε την πίστη του στις άθλιες, κακομοιριασμένες προσφορές

του εγώ όταν τα δώρα του Θεού απλώνονται μπροστά του; 4 Τι είναι αυτό που τον

παροτρύνει να κάνει την αλλαγή;

 

Α. Ανάπτυξη της Πίστης

 

M-4.I.A.3. Οι δάσκαλοι του Θεού πρέπει πρώτα να περάσουν από αυτό που θα μπορούσε να

ονομαστεί «περίοδος αποδόμησης». 2 Αυτή δεν χρειάζεται να είναι οδυνηρή, συνήθως όμως

έτσι βιώνεται. 3 Μοιάζει με αίσθηση απώλειας κάποιων πραγμάτων και - τουλάχιστον

αρχικά - σπάνια γίνεται κατανοητό ότι πρόκειται απλά για την αναγνώριση της έλλειψης

αξίας των πραγμάτων αυτών. 4 Πώς μπορεί να γίνει αντιληπτή η έλλειψη αξίας παρά μόνο

αν ο αντιλαμβανόμενος βρεθεί σε μια τέτοια θέση απ’ όπου να βλέπει τα πράγματα κάτω

από ένα διαφορετικό φως; 5 Δεν βρίσκεται ακόμα στο σημείο εκείνο από το οποίο να μπορεί

να κάνει μια πλήρη εσωτερική αλλαγή. 6 ΈΈτσι το σχέδιο θα χρειαστεί μερικές φορές να

διαφοροποιηθεί ως προς τις φαινομενικές εξωτερικές συνθήκες. 7 Αυτές οι αλλαγές είναι

πάντα βοηθητικές. 8 ΌΌταν ο δάσκαλος του Θεού το έχει μάθει αυτό, προχωρεί στο δεύτερο

στάδιο.

 

M-4.I.A.4. Στη συνέχεια, ο δάσκαλος του Θεού πρέπει να περάσει από μια «περίοδο

ξεδιαλέγματος». 2 Αυτή παρουσιάζει πάντα κάποια δυσκολία επειδή, έχοντας μάθει ότι οι

αλλαγές στη ζωή του είναι πάντα βοηθητικές, πρέπει τώρα να αποφασίσει για όλα τα

πράγματα με βάση το αν αυξάνουν ή παρεμποδίζουν αυτή τη βοήθεια. 3 Θα διαπιστώσει ότι

τα περισσότερα απο εκείνα στα οποία έδινε αξία πριν, παρεμποδίζουν την ικανότητά του να

μεταφέρει ό,τι έχει μάθει στις νέες καταστάσεις που προκύπτουν. 4 Επειδή έχει δώσει αξία

σε κάτι που δεν έχει καμιά αξία, δεν θα γενικεύσει το μάθημα από φόβο για την απώλεια και

τη θυσία. 5 Απαιτείται βαθειά γνώση για να καταλάβει ότι όλα τα πράγματα, τα γεγονότα,

οι συναντήσεις και οι περιστάσεις είναι βοηθητικά. 6 Σ’ αυτόν τον κόσμο της ψευδαίσθησης,

μόνο στο βαθμό στον οποίο αυτά είναι βοηθητικά, αξίζει κατ΄αναλογία να τους αποδίδεται

κάποια δόση «πραγματικότητας». 7 Η λέξη «αξία» δεν μπορεί να έχει οποιαδήποτε άλλη

εφαρμογή.

 

M-4.I.A.5. Το τρίτο στάδιο από το οποίο πρέπει να περάσει ο δάσκαλος του Θεού μπορεί να

ονομαστεί «περίοδος παραίτησης». 2 Εάν αυτό ερμηνευτεί ως παραίτηση από τα επιθυμητά,

μπορεί να προκαλέσει τεράστια σύγκρουση. 3 Λίγοι δάσκαλοι του Θεού διαφεύγουν

εντελώς από αυτή την αγωνία. 4 Δεν έχει, ωστόσο, κανένα νόημα το ξεδιάλεγμα αυτού που

αξίζει από αυτό που δεν έχει καμιά αξία παρά μόνο εάν γίνει το προφανές επόμενο βήμα. 5

ΈΈτσι, σε αυτή την ενδιάμεση περίοδο ο δάσκαλος του Θεού συχνά αισθάνεται ότι καλείται

να θυσιάσει τα προσωπικά του συμφέροντα προς όφελος της αλήθειας. 6 Δεν έχει

συνειδητοποιήσει ακόμα πόσο απόλυτα αδιανόητη θα ήταν μια τέτοια απαίτηση. 7 Αυτό

μπορεί να το μάθει μόνο καθώς παραιτείται πραγματικά από τα άνευ αξίας. 8 Μέσα από

αυτό, μαθαίνει ότι εκεί που πρόβλεπε και προεξοφλούσε τη θλίψη, βρίσκει αντίθετα, μια

ευτυχισμένη ξεγνοιασιά· εκεί που πίστευε ότι κάτι του ζητάνε, ανακαλύπτει ότι του

προσέφεραν ένα δώρο.

 

M-4.I.A.6. Τώρα έρχεται μια «περίοδος τακτοποίησης». 2 Αυτή είναι μια ήσυχη περίοδος,

στην οποία ο δάσκαλος του Θεού ξεκουράζεται για λίγο μέσα σε μια σχετική ειρήνη. 3 Τώρα

σταθεροποιεί και εδραιώνει τη μάθησή του. 4 Τώρα αρχίζει να βλέπει μέχρι που μπορεί να

επεκταθεί η αξία αυτών που έχει μάθει. 5 Οι δυνατότητές τους είναι κυριολεκτικά

συγκλονιστικές και ο δάσκαλος του Θεού βρίσκεται τώρα σ΄εκείνο το σημείο της προόδου

του απ’ όπου σ’ αυτήν, διακρίνει την πλήρη διέξοδό του. 6 «Παραιτήσου από αυτό που δεν

επιθυμείς και κράτα αυτό που πράγματι επιθυμείς». 7 Πόσο απλό είναι το προφανές! 8 Και

πόσο εύκολο να γίνει πράξη! 9 Ο δάσκαλος του Θεού χρειάζεται αυτήν την περίοδο

ανάπαυλας. 10 Δεν έχει ακόμα προχωρήσει τόσο όσο νομίζει. 11 ΌΌμως, όταν θα είναι

έτοιμος να συνεχίσει, θα πορευτεί έχοντας πανίσχυρους συντρόφους στο πλευρό του. 12

Τώρα ξεκουράζεται για λίγο, και τους συγκεντρώνει κοντά του πριν συνεχίσει. 13 Από 'δω

και πέρα δεν θα συνεχίσει μόνος του.

 

M-4.I.A.7. Το επόμενο στάδιο είναι πραγματικά μια «περίοδος αναταραχής». 2 Τώρα, πρέπει

ο δάσκαλος του Θεού να καταλάβει ότι πραγματικά δεν ήξερε τι είχε αξία και τι δεν είχε. 3

ΌΌλο που έμαθε, πράγματι, ως τώρα ήταν μόνο το ότι δεν ήθελε το άνευ αξίας και ότι ήθελε

αυτό που έχει αξία. 4 ΌΌμως ο τρόπος που ο ίδιος έκανε αυτό το ξεδιάλεγμα δεν κατάφερε

να του διδάξει τη διαφορά μεταξύ του πολύτιμου και του άνευ αξίας. 5 Η ιδέα της θυσίας,

που κατείχε τόσο κεντρική θέση στο σύστημα σκέψης του, του είχε αφαιρέσει τη δυνατότητα

να κρίνει. 6 Πίστευε ότι είχε μάθει να είναι πρόθυμος, αλλά τώρα διαπιστώνει ότι δεν

γνωρίζει για ποιό πράγμα προορίζεται η προθυμία. 7 Και τώρα καλείται να ανέλθει σε ένα

επίπεδο το οποίο όμως ίσως παραμείνει απρόσιτο για πολύ, πολύ καιρό. 8 Πρέπει να μάθει

να παραμερίζει κάθε κρίση και να ζητά μόνο αυτό που πραγματικά θέλει, σε κάθε

περίσταση. 9 Εάν κάθε ένα από τα προηγούμενα βήματα δεν ήταν τόσο ισχυρά εδραιωμένο,

αυτό εδώ θα ήταν πράγματι πολύ δύσκολο!

 

M-4.I.A.8. Και τελικά, υπάρχει μια «περίοδος επίτευξης». 2 Εδώ εμπεδώνεται η μάθηση. 3

Τώρα ό,τι πριν έμοιαζε απλώς σαν σκιά, μετατρέπεται σε στέρεα κέρδη, στα οποία μπορεί να

βασίζεται σε κάθε «κατάσταση ανάγκης» αλλά και στις γαλήνιες περιόδους. 4 Πράγματι, η

γαλήνη είναι το επακόλουθο•･ είναι το αποτέλεσμα της έντιμης μάθησης, της συνεπούς

σκέψης, της πλήρους μετάθεσης. 5 Αυτό είναι το στάδιο της αληθινής ειρήνης, διότι σ΄αυτό

αντανακλάται πλήρως η κατάσταση που επικρατεί στους Ουρανούς. 6 Από αυτό το σημείο ο

δρόμος για τα Ουράνια είναι ανοιχτός και εύκολος. 7 Ουσιαστικά, εδώ είναι τα Ουράνια. 8

Ποιός θα «πήγαινε» οπουδήποτε, εάν η ψυχική γαλήνη ήταν ήδη πλήρης; 9 Και ποιός θα

επιζητούσε να ανταλλάξει τη γαλήνη με κάτι πιο επιθυμητό; 10 Τι θα μπορούσε να είναι πιο

επιθυμητό;

 

 

ΙΙ. Εντιμότητα

 

M-4.II.1. ΌΌλα τα άλλα χαρακτηριστικά των δασκάλων του Θεού στηρίζονται στην πίστη. 2

Από τη στιγμή που αυτή επιτευχθεί, δεν μπορεί να μην ακολουθήσουν και τα υπόλοιπα. 3

Μόνο αυτοί που έχουν πίστη μπορούν να είναι έντιμοι, διότι μόνον αυτοί μπορούν να

διακρίνουν την αξία της εντιμότητας. 4 Η εντιμότητα δεν αφορά μόνο αυτά που λές. 5 Ο

όρος ουσιαστικά σημαίνει σταθερότητα και συνέπεια. 6 ΌΌτι, δηλαδή, τίποτα απ’ όσα λές δεν

έρχεται σε αντίθεση με αυτά που σκέπτεσαι ή πράττεις, δεν υπάρχει σκέψη που να

εναντιώνεται σε άλλη σκέψη, δεν υπάρχει πράξη που να διαψεύδει τα λόγια σου, δεν

υπάρχουν λόγια που να μη συμφωνούν μεταξύ τους. 7 Αυτοί είναι οι πραγματικά έντιμοι. 8

Δεν βρίσκονται σε σύγκρουση με τον εαυτό τους σε κανένα επίπεδο. 9 Συνεπώς, τους είναι

αδύνατον να έρθουν σε σύγκρουση με οποιονδήποτε και με οτιδήποτε.

 

M-4.II.2. Η ψυχική ηρεμία που βιώνουν οι προχωρημένοι δάσκαλοι του Θεού οφείλεται ως

επί το πλείστον στην τέλεια εντιμότητά τους. 2 Μόνο η επιθυμία για εξαπάτηση είναι που

φέρνει τον πόλεμο. 3 ΌΌποιος είναι σε ενότητα με τον εαυτό του δεν μπορεί καν να διανοηθεί

τη σύγκρουση. 4 Η σύγκρουση είναι το αναπόφευκτο αποτέλεσμα της αυταπάτης και η

αυταπάτη είναι ανεντιμότητα. 5 Δεν υπάρχει πρόκληση για έναν δάσκαλο του Θεού. 6 Η

πρόκληση υποδηλώνει αμφιβολία και η πίστη στην οποία με σιγουριά στηρίζονται οι

δάσκαλοι του Θεού καθιστά αδύνατη την αμφιβολία. 7 Συνεπώς δεν μπορούν παρά να 

δάσκαλοι του Θεού καθιστά αδύνατη την αμφιβολία. 7 Συνεπώς δεν μπορούν παρά να

επιτύχουν. 8 ΌΌπως είναι σε όλα έντιμοι, είναι και σ’ αυτό. 9 Μπορούν μόνο να επιτύχουν,

γιατί ποτέ δεν εκτελούν τη δική τους μόνο βούληση. 10 Κάνουν μια επιλογή για λογαριασμό

όλης της ανθρωπότητας: για τον κόσμο ολόκληρο και για όλα όσα υπάρχουν σ’ αυτόν•･για τα

αναλλοίωτα και μη μεταβλητά που βρίσκονται πέρα από τα φαινόμενα•･ και για λογαριασμό

του Υιού του Θεού και του Δημιουργού του. 11 Πως θα μπορούσαν να μην επιτύχουν; 12

Επιλέγουν με τέλεια εντιμότητα, σίγουροι για την επιλογή τους όσο και για τον εαυτό τους.

 

 

ΙΙΙ. Ανεκτικότητα

M-4.III.1. Οι δάσκαλοι του Θεού δεν κρίνουν. 2 Το να κρίνεις είναι ανέντιμο διότι κρίνοντας

σφετερίζεσαι μια θέση που δεν σου ανήκει. 3 Κρίση χωρίς αυταπάτη δεν υπάρχει. 4 Η κρίση

συνεπάγεται ότι έχεις υποπέσει σε πλάνη σχετικά με τους αδελφούς σου. 5 Πώς λοιπόν είναι

δυνατόν να μην έχεις πλανηθεί και για τον εαυτό σου; 6 Η κρίση υποδηλώνει έλλειψη πίστης

και η πίστη παραμένει το θεμέλιο ολόκληρου του συστήματος σκέψης του δασκάλου του

Θεού. 7 Εάν χαθεί η πίστη, τότε χάνεται και όλη του η γνώση. 8 Δίχως τη μεσολάβηση της

κρίσης τα πάντα γίνονται εξ ίσου αποδεκτά, γιατί ποιός μπορεί τότε να κριτικάρει; 9 Δίχως

τη μεσολάβηση της κρίσης όλοι οι άνθρωποι είναι αδέλφια, γιατί ποιός υπάρχει που να

ξεχωρίζει; 10 Η κρίση καταστρέφει την εντιμότητα και κατακερματίζει την πίστη. 11

Κανένας δάσκαλος του Θεού δεν μπορεί να κρίνει και να ελπίζει να μάθει.

 

 

IV. Πραότητα

M-4.IV.1. Για τους δασκάλους του Θεού, οποιαδήποτε βλάβη είναι αδύνατη. 2 Δεν μπορούν

ούτε να βλάψουν ούτε να βλαφθούν. 3 Η πρόκληση βλάβης είναι το αποτέλεσμα της

άσκησης κρίσης. 4 Πρόκειται για την ανέντιμη πράξη που ακολουθεί μια ανέντιμη σκέψη. 5

Είναι μια ετυμηγορία ενοχής για έναν αδελφό και επομένως και γι’αυτόν τον ίδιο που

άσκησε κρίση. {*Εφ’ όσον κάποιος βλέπει την ενοχή οπουδήποτε τότε παραδέχεται την

ύπαρξή της και για τον εαυτό του.} 6 Είναι το τέλος της ειρήνης και η άρνηση της μάθησης.

7 Δείχνει την απουσία του προγράμματος μαθημάτων του Θεού και την αντικατάστασή του

από τον παραλογισμό. 8 Κάθε δάσκαλος του Θεού πρέπει να μάθει - και αρκετά νωρίς στην

πορεία της εκπαίδευσής του - ότι η πρόκληση βλάβης εξαλείφει εντελώς από τη επίγνωσή

του τη λειτουργία του ως δασκάλου του Θεού. 9 Θα τον κάνει να είναι μπερδεμένος,

φοβισμένος, θυμωμένος και καχύποπτος. 10 Θα του είναι αδύνατον να μάθει τα μαθήματα

του Αγίου Πνεύματος. 11 Ούτε και μπορεί να εισακουστεί ο δάσκαλος του Θεού παρά μόνο

από εκείνους που συνειδητοποιούν ότι η πρόκληση βλάβης δεν καταφέρνει τίποτα. 12

Κανένα κέρδος δεν μπορεί να προκύψει από αυτήν.

 

M-4.IV.2. Κατά συνέπεια, οι δάσκαλοι του Θεού είναι απολύτως πράοι και ήπιοι. 2

Χρειάζονται τη δύναμη της πραότητας γιατί έτσι διευκολύνεται η λειτουργία της σωτηρίας.

3 Και αυτή είναι αδύνατη για όσους θα ήθελαν να βλάψουν οποιονδήποτε. 4 Αντίθετα, για

όσους η πρόκληση βλάβης δεν έχει κανένα νόημα, η σωτηρία είναι απλά κάτι φυσικό. 5 Για

τους εχέφρονες, τους διανοητικά υγιείς, ποιά άλλη επιλογή θα είχε νόημα; 6 Ποιος επιλέγει

την κόλαση όταν έχει αντιληφθεί έναν δρόμο για τον Παράδεισο και τα Ουράνια; 7 Και

ποιός θα επέλεγε την αδυναμία που μοιραία επέρχεται από την πρόκληση βλάβης αντί της

αλάνθαστης, απεριόριστης και τα πάντα περικλείουσας δύναμης της πραότητας; 8 Η δύναμη

των δασκάλων του Θεού έγκειται στην πραότητά τους, γιατί έχουν κατανοήσει ότι οι κακές

σκέψεις τους δεν προέρχονται ούτε από τον Υιό του Θεού ούτε από τον Δημιουργό του. 9

ΈΈτσι, ενώνουν τις σκέψεις τους με Εκείνον που είναι η Πηγή τους. 10 Και έτσι η βούλησή

τους, που πάντα ήταν και Δική Του, είναι ελεύθερη να είναι ο εαυτός της.

 

V. Χαρά

M-4.V.1. Η χαρά είναι το αναπόφευκτο αποτέλεσμα της πραότητας. 2 Εφ’ όσον η πραότητα

αποκλείει το φόβο τι θα μπορούσε να εμποδίσει τη χαρά; 3 Τα ανοιχτά χέρια της πραότητας

είναι πάντα γεμάτα. 4 Οι πράοι δεν πονούν. 5 Είναι αδύνατον να υποφέρουν. 6 Γιατί,

λοιπόν, να μην είναι χαρούμενοι; 7 Είναι σίγουροι ότι είναι αγαπημένοι και ασφαλείς. 8 Η 

λοιπόν, να μην είναι χαρούμενοι; 7 Είναι σίγουροι ότι είναι αγαπημένοι και ασφαλείς. 8 Η

χαρά συνοδεύει την πραότητα τόσο σίγουρα όσο η θλίψη συνοδεύει την επίθεση. 9 Οι

δάσκαλοι του Θεού Τον εμπιστεύονται. 10 Και έχουν τη βεβαιότητα ότι ο Δάσκαλος που

προέρχεται από Εκείνον προχωρά μπροστά τους διασφαλίζοντας ότι δεν θα τους αγγίξει

κανένα κακό. 11 Κρατούν τα δώρα Του και ακολουθούν το δρόμο Του γιατί η Φωνή του

Θεού τους καθοδηγεί στα πάντα. 12 Η χαρά είναι το τραγούδι ευχαριστίας τους. 13 Και ο

Χριστός τους κοιτάζει από ψηλά αναπέμποντας επίσης ευχαριστίες.14 Η ανάγκη Του γι’

αυτούς είναι τόσο μεγάλη όσο και η δική τους γι’ Αυτόν. 15 Τι χαρά να μοιράζεσαι το σκοπό

της σωτηρίας!

 

 

VI. Απουσία ΆΆμυνας

M-4.VI.1. Οι δάσκαλοι του Θεού έχουν μάθει να είναι απλοί. 2 Δεν κάνουν όνειρα που να

χρειάζονται προστασία από την αλήθεια. 3 Δεν επιχειρούν να δημιουργήσουν τον εαυτό

τους. 4 Η χαρά τους προέρχεται από την κατανόησή τους για το Ποιός τους δημιούργησε. 5

Και χρειάζεται, άραγε, προστασία ή υπεράσπιση ό,τι δημιούργησε ο Θεός; 6 Κανείς δεν

μπορεί να γίνει προχωρημένος δάσκαλος του Θεού μέχρι να κατανοήσει πλήρως ότι οι

άμυνες δεν είναι παρά ανόητοι φύλακες παρανοϊκών ψευδαισθήσεων. 7 ΌΌσο πιο αλλόκοτο

και τερατώδες είναι το όνειρο, τόσο πιο ισχυρή και μανιώδης μοιάζει να είναι η υπεράσπισή

του. 8 ΌΌμως, όταν ο δάσκαλος του Θεού τελικά συμφωνήσει να κοιτάξει πέρα από τις

άμυνες, βλέπει ότι δεν υπάρχει τίποτα. 9 Αργά στην αρχή, επιτρέπει στον εαυτό του να

ξεφύγει από τις αυταπάτες. 10 ΌΌμως καθώς η εμπιστοσύνη του αυξάνεται, μαθαίνει πιο

γρήγορα. 11. ΌΌταν εγκαταλείπονται οι άμυνες, αυτό που επέρχεται δεν είναι ο κίνδυνος. 12

Είναι η ασφάλεια. 13 Είναι η ειρήνη. 14 Είναι η χαρά. 15 Και είναι ο Θεός.

 

 

VII. Γενναιοδωρία

M-4.VII.1. Ο όρος γενναιοδωρία έχει ειδική σημασία για τον δάσκαλο του Θεού. 2 Δεν

πρόκειται για τη συνήθη σημασία της λέξης: για την ακρίβεια, έχει μια σημασία που ο

δάσκαλος του Θεού πρέπει να τη μάθει από την αρχή, και μάλιστα με ιδιαίτερη προσοχή. 3

ΌΌπως όλα τα άλλα χαρακτηριστικά των δασκάλων του Θεού, και αυτό τελικά στηρίζεται

στην πίστη, γιατί χωρίς πίστη κανείς δεν μπορεί να είναι γενναιόδωρος με όλη τη σημασία

της λέξης. 4 Σύμφωνα με την αντίληψη του κόσμου, γενναιοδωρία σημαίνει «χαρίζω» με την

έννοια ότι «παραιτούμαι από κάτι». 5 Για τους δασκάλους του Θεού σημαίνει προσφέρω

προκειμένου να διατηρήσω. 6 Αυτό έχει τονιστεί και στο Κείμενο και στις Ασκήσεις

Θαυμάτων αλλά ίσως για τον τρόπο σκέψης του κόσμου αυτή η ιδέα να ξενίζει περισσότερο

από άλλες που έχουν αναπτυχθεί σ΄αυτή τη σειρά μαθημάτων. 8 Το κατ’ εξοχήν παράδοξο

της ιδέας έγκειται απλά στο πόσο καταφανώς ανατρέπει τον τρόπο σκέψης του κόσμου. 9

ΌΌσο πιο ξεκάθαρα γίνεται και στο απλούστερο δυνατό επίπεδο, για τον δάσκαλο του Θεού

γενναιοδωρία σημαίνει ακριβώς το αντίθετο απ’ ότι σημαίνει για τον κόσμο.

 

M-4.VII.2. ΌΌ δάσκαλος του Θεού είναι γενναιόδωρος από ενδιαφέρον για τον Εαυτό του. 2

ΌΌχι, όμως τον εαυτό που νομίζει ο κόσμος. 3 Ο δάσκαλος του Θεού δεν επιθυμεί τίποτα που

δεν μπορεί να (το) προσφέρει, διότι αναγνωρίζει ότι κάτι τέτοιο, εξ ορισμού θα ήταν άνευ

αξίας για το ίδιο. 4 Για ποιό λόγο να το θέλει λοιπόν; 5 Μόνο να χάσει θα μπορούσε εξ’

αιτίας του. 6 ΌΌχι να κερδίσει. 7 Συνεπώς, δεν επιζητά εκείνα που μόνο ο ίδιος θα μπορούσε

να έχει, γιατί κάτι τέτοιο θα αποτελούσε εγγύηση απώλειας. 8 Δεν θέλει να υποφέρει. 9 Γιατί

να εξασφαλίσει πόνο για τον εαυτό του; 10 Θέλει όμως να έχει όλα όσα προέρχονται από

τον Θεό, και επομένως προορίζονται και για τον Υιό Του. 11 Αυτά είναι που του ανήκουν.

12 Αυτά μπορεί να τα προσφέρει με πραγματική γενναιοδωρία, προστατεύοντάς τα έτσι

παντοτεινά για τον ίδιο τον εαυτό του.

 

 

VIII. Υπομονή

M-4.VIII.1. Εκείνοι που είναι βέβαιοι για το αποτέλεσμα μπορούν να περιμένουν και

μάλιστα χωρίς αγωνία. 2 Η υπομονή είναι κάτι το φυσικό για τον δάσκαλο του Θεού. 3

Βλέπει μόνο το βέβαιο αποτέλεσμα, για το οποίο μπορεί ακόμα να μην ξέρει το πότε θα

’ρθει, όμως δεν αμφιβάλλει ότι θα έρθει. 4 Θα είναι η σωστή απάντηση, τη σωστή στιγμή.

5 Και αυτό αληθεύει για όλα όσα συμβαίνουν τώρα ή θα συμβούν στο μέλλον. 6 Ούτε το

παρελθόν περιείχε λάθη•･ τίποτα που να μη λειτουργούσε προς όφελος του κόσμου, καθώς

και προς όφελος εκείνου στον οποίο έμοιαζε να συμβαίνει. 7 Μπορεί να μην έγινε κατανοητό

στη δεδομένη στιγμή. 8 Ακόμα και έτσι, ο δάσκαλος του Θεού είναι πρόθυμος να

επανεξετάσει όλες τις προηγούμενες αποφάσεις του εάν αυτές προκαλούν πόνο σε

οποιονδήποτε. 9 Η υπομονή είναι κάτι το φυσικό σ’εκείνους που έχουν πίστη. 10 Είναι

σίγουροι για την τελική ερμηνεία που θα δοθεί συν τω χρόνω σε όλα τα πράγματα, κι έτσι

κανένα αποτέλεσμα απ’ όσα ήδη είδαν ή πρόκειται να δουν δεν μπορεί να τους προκαλέσει

φόβο.

 

 

ΙΧ. Συνέπεια & Αφοσίωση

M-4.IX.1. Ο βαθμός συνέπειας και αφοσίωσης του δασκάλου του Θεού είναι το μέτρο της

προόδου του σ’ αυτά τα μαθήματα. 2 Εξακολουθεί μήπως να επιλέγει ορισμένες μόνο πτυχές

της ζωής του στις οποίες εφαρμόζει αυτά που έμαθε, ενώ κάποιες άλλες τις ξεχωρίζει; 3 Εάν

συμβαίνει αυτό τότε η πρόοδός του είναι περιορισμένη και η πίστη του δεν έχει ακόμα

εδραιωθεί σταθερά. 4 Συνέπεια και Αφοσίωση είναι η πίστη του δασκάλου του Θεού στο ότι

ο Λόγος του Θεού θα διορθώσει τα πάντα: όχι μερικά μόνο πράγματα, μα όλα. 5 Σε γενικές

γραμμές, η συνέπειά του αρχικά εστιάζεται σε μερικά μόνο προβλήματα, παραμένοντας

προσεκτικά περιορισμένη για ένα διάστημα. 6 Το να παραδώσεις όλα τα προβλήματα σε μια

μοναδική Απάντηση, αποτελεί πλήρη αντιστροφή του τρόπου σκέψης του κόσμου. 7 Αυτό

και μόνο είναι αφοσίωση. 8 Μόνο αυτό δικαιούται να ονομάζεται συνέπεια. 9 Κι’ όμως, η

επίτευξη οποιουδήποτε βαθμού συνέπειας, όσο μικρός κι αν είναι, έχει αξία. 10 ΌΌπως

αναφέρεται και στο Κείμενο των Θαυμάτων, προθυμία δεν σημαίνει τελειότητα.

 

M-4.IX.2. Η πραγματική συνέπεια, ωστόσο, δεν παρεκκλίνει. 2 Επειδή είναι αμετάβλητη,

είναι απόλυτα έντιμη. 3 Επειδή είναι ακλόνητη, είναι γεμάτη πίστη. 4 Επειδή βασίζεται στην

έλλειψη φόβου, έχει πραότητα. 5 Επειδή είναι σίγουρη, είναι χαρούμενη. 6 Επειδή έχει

αυτοπεποίθηση, είναι ανεκτική. 7 Η συνέπεια, λοιπόν, εμπεριέχει και τα άλλα

χαρακτηριστικά των δασκάλων του Θεού. 8 Τεκμηριώνει την αποδοχή του Λόγου του Θεού

και του ορισμού Του για τον Υιό του. 9 Προς αυτά (το Λόγο του Θεού και τον ορισμό του

για τον Υιό Του) προσανατολίζεται η συνέπεια με την πραγματική της σημασία. 10 Τα

αναζητά μέχρι να Τα βρει. 11 Η έλλειψη άμυνας είναι ο φυσικός της συνοδός και η χαρά

είναι η φυσική της κατάσταση. 12 Και, όταν πιά τα έχει βρει, αναπαύεται με ήρεμη σιγουριά

σ’ αυτό στο οποίο και μόνον οφείλεται όλη η αφοσίωση.

 

 

Χ. Ευρύτητα του Νου

 

M-4.X.1. Η θεμελιώδης σημασία της ευρύτητας του νου, του χαρακτηριστικού που οι

δάσκαλοι του Θεού αποκτούν ίσως τελευταίο, γίνεται εύκολα κατανοητή όταν αναγνωριστεί

η σχέση της με τη συγχώρεση. 2 Η ευρύτητα του νου έρχεται με την απουσία κρίσης. 3 ΌΌπως

η κρίση κρατά κλειστό το νου προς τον Δάσκαλο* του Θεού (* δηλαδή το ΆΆγιο Πνεύμα)

έτσι και η ευρύτητα του νου Τον προσκαλεί να εισέλθει. 4 ΌΌπως η επίκριση και η καταδίκη

κρίνουν τον Υιό του Θεού ως, δήθεν, κακό έτσι και η ευρύτητα του νου του επιτρέπει να

κριθεί από τη Φωνή για τον Θεό που μιλά υπέρ Του. 5 ΌΌπως η προβολή της ενοχής επάνω

του θα τον έστελνε στην κόλαση έτσι και η ευρύτητα του νου επιτρέπει στην εικόνα του

Χριστού να επεκταθεί μέχρις αυτόν. 6 Μόνο οι ανοιχτόμυαλοι μπορούν να έχουν ειρήνη

γιατί μόνο αυτοί μπορούν να την αιτιολογήσουν.

 

M-4.X.2. Πως συγχωρούν οι ανοιχτόμυαλοι; 2 ΈΈχουν παραιτηθεί από όλα τα πράγματα που

θα παρεμπόδιζαν τη συγχώρεση. 3 Στην πραγματικότητα έχουν εγκαταλείψει τον κόσμο και

του έχουν επιτρέψει να αποκατασταθεί μέσα τους με τόσο λαμπρή φρεσκάδα και χαρά, που

τέτοια αλλαγή ποτέ δεν θα μπορούσαν να διανοηθούν. 4 Τώρα τίποτα δεν είναι όπως πριν. 5

ΌΌ,τι προηγουμένως φαινόταν τόσο θαμπό και άψυχο, τώρα αστράφτει. 6 Και πάνω απ΄όλα,

τα πάντα είναι φιλόξενα γιατί κάθε απειλή έχει εξαφανιστεί. 7 Δεν εχουν απομείνει σύννεφα

για να κρύβουν το πρόσωπο του Χριστού. 8 Τώρα ο στόχος έχει επιτευχθεί. 9 Η συγχώρεση

είναι ο τελικός στόχος αυτών των μαθημάτων. 10 Προλειαίνει το έδαφος για κάτι που

υπερβαίνει κατά πολύ οποιαδήποτε μάθηση. 11 Τα μαθήματα δεν προσπαθούν να υπερβούν

τον θεμιτό τους τους στόχο. 12 Μοναδικός σκοπός τους είναι η συγχώρεση, στην οποία και

τον θεμιτό τους τους στόχο. 12 Μοναδικός σκοπός τους είναι η συγχώρεση, στην οποία και

συγκλίνει, τελικά, κάθε μάθηση. 13 Αυτό είναι πράγματι αρκετό.

 

M-4.X.3. ΊΊσως να παρατηρήσατε ότι ο κατάλογος των χαρακτηριστικών των δασκάλων του

Θεού δεν περιλαμβάνει πράγματα που αποτελούν την κληρονομιά των Υιών του Θεού. 2

ΌΌροι όπως αγάπη, αθωότητα, τελειότητα, γνώση και αιώνια αλήθεια δεν εμφανίζονται σε

αυτό το κείμενο για τους δασκάλους του Θεού. 3 Η αναφορά τους εδώ θα ήταν ιδιαίτερα

άτοπη. 4 Αυτά που μας έχει δώσει ο Θεός, υπερβαίνουν τόσο πολύ το πρόγραμμα των

μαθημάτων μας, που η μάθηση ωχριά μπροστά τους. 5 ΌΌμως, για όσο διάστημα η παρουσία

τους παραμένει συγκαλυμένη, το σωστό και αναγκαίο είναι πράγματι να επικεντρωνόμαστε

σ’ αυτά τα μαθήματα. 6 Η λειτουργία των δασκάλων του Θεού είναι να φέρουν την αληθινή

μάθηση στον κόσμο. 7 Και για να ακριβολογήσουμε, αυτό που φέρνουν οι δάσκαλοι του

Θεού είναι η απάλειψη της μάθησης, διότι αυτή ακριβώς τη σημασία έχει η «αληθινή

μάθηση» σ’ αυτόν τον κόσμο. (Σημ. των Μετ.: Εδώ το κείμενο εννοεί πως όσα μας έχει

«μάθει» αυτός ο κόσμος είναι ψευδαισθήσεις. Συνεπώς, η απάλειψη της μάθησης που

πήραμε από αυτόν τον κόσμο συνεπάγεται την απάλειψη των ψευδαισθήσεων και την

έναρξη της «αληθινής μάθησης».) 8 Στους δασκάλους του Θεού έχει ανατεθεί να φέρουν

στον κόσμο τα χαρμόσυνα νέα της τέλειας συγχώρεσης. 9 Είναι στ’ αλήθεια ευλογημένοι,

γιατί είναι οι κομιστές της σωτηρίας.